สวัสดีครับ เกริ่นก่อนว่าผมแอบชอบคนๆ นึงตั้งแต่แรกเห็น เพียงเธอเดินผ่าน เพียงแวบเดียวเหมือนโลกผมหยุดหมุน ผมไม่ได้ตกหลุมรักในทันที แต่รู้สึกดีตั้งแต่แรกเห็นเธอ สถานการณ์ก็ดันพาให้ผมได้เรียนห้องเดียวกับเธอ ผมก็ยุให้เพื่อนจีบเธอ แต่เพื่อนก็ดันบอกให้ผมจีบ ผมลั่นวาจาว่า ไม่เอาหรอกเว้ย ไม่อยากมีแฟน ด้วยความที่เธอนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับพวกเราและเพื่อนของเธอ เราได้คุยกันเล็กๆน้อยๆ เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้ ไม่นานผมตกหลุมรักเธอเข้าเต็มๆ เลยครับ แต่ก็ไม่เคยจีบเธอสักครั้ง ในช่วงเวลาที่เรียนผมไปเที่ยวกันเป็นแก็งค์บ่อยๆ ซึ่งเธอก็ไปด้วย ครั้งหนึ่งเธอเคยพูดต่อหน้าผมและเพื่อนว่าถ้าผมจีบเธอ เธอโอเคนะ ด้วยความที่ผมเป็นคนนิ่ง พูดน้อย แต่ก็นั่นแหละผมก็ไม่ได้จีบเธอเพราะสิ่งที่เธอเห็นไม่ใช่ตัวตนของผม และอีกอย่างที่เธอพูดมาออกแนวทีเล่นทีจริง ผมจึงไม่กล้าจีบเธอ หลังจากช่วงนั้นที่เธอพูดเธอเหมือนจะรู้ว่าผมแอบชอบ เพราะไอ้เพื่อนตัวดีชอบแซวให้ผมเขินต่อหน้าเธอบ่อยๆ แต่ความสัมพันธ์ก็เป็นอยู่แบบนี้เรื่อยมาไม่มีอะไรคืบหน้า จนเรียนจบผมเริ่มทำงานมา 2 ปีกว่า คนมากมายในที่ทำงานที่ผมพบเจอไม่อาจทำให้ผมลืมเธอได้เลย นานๆครั้งเราจะได้คุยกันสักหน และเพื่อนผมก็ต่างแยกย้ายทำงาน เดือนนึงผมก็จะชวนเธอไปเที่ยวสักหนเพราะชอบอะไรคล้ายๆกัน เราจึงไปไหนมาไหนด้วยกัน 2 คน แต่ผมก็ไปรับส่งเธอปกติไม่มีอะไรเกินเลย และล่าสุดเหมือนเธอจะมีคนที่เธอแอบชอบอยู่แล้วในตอนนี้ เธอชอบเล่าเรื่องคนๆ นั้นให้ผมฟัง ผมทั้งรู้สึกยินดี และเจ็บในใจลึกๆ เพื่อนๆว่าผมยังควรไปไหนมาไหนกับเธออยู่ไหมครับหากวันนึงเธอมีแฟน หรือควรถอยออกมาดีครับถ้าถึงวันนั้น