เริ่มเรื่องจากเราคบกับแฟน(ผู้ชาย)เค้าเป็นคนดีมาก ใจอ่อน หัวอ่อน และยอมคน

เค้ามีภาระทางบ้านคือ ปู่ ย่า อา พ่อ และน้องชาย
ซึ่งคนในบ้านมีพ่อกับเค้าที่หาเงินเข้าบ้านได้(หาได้พอกินค่าแรงขั้นต่ำต่อวัน)
คนอื่นๆ ปู่เป็นอัลไซเมอค่ะ ย่ากับอาคือหาเงินไม่ได้แล้ว น้องชายต้องเรียน

นี่ไม่ใช่ภาระทั้งหมดของเค้านะคะ ยังมีบ้านที่อยู่ตอนนี้กำลังถูกยึด และน้องชายที่ต้องเข้ามหาลัย

เราเลยลองออกความเห็นไปว่าน้องของเค้าควรเรียนมหาลัยเปิดนะ เค้าคนเดียวไม่ไหวหรอก(ด้วยความที่กลัวว่าน้องจะอยากเรียนมหาลัยแพงๆตามเพื่อน)
 
แต่เค้ากลับบอกเราว่า ไม่อยากบอกให้น้องรู้เรื่องบ้าน(เรื่องบ้านจะถูกยึดเค้าพึ่งรู้ เพราะย่าเค้าพึ่งบอก และย่าดันบอกเรื่องนี้กับเค้าคนเดียวค่ะโดยไม่ให้บอกพ่อเค้ากลัวพ่อจะเครียด?)
เค้ากลัวน้องจะปากโป้งบอกพ่อค่ะ เราเลยทะเลาะกันเรื่องนี้เพราะเรามีความคิดว่าเรื่องคอขาดบาดตายขนาดนี้ทำไมถึงบอกน้องไม่ได้เลย? คือจะผลักภาระให้พี่คนเดียวเลยเหรอ น้องก็ต้องช่วยเซฟค่าใช้จ่ายบ้างสิ ค่าเทอมมหาลัยมันแพงมากนะไหนจะต้องหาบ้านเช่าอีก

เราว่ามันไร้เหตุผลมากๆค่ะแค่กลัวน้องบอกพ่อ ตัวเค้าเลยยอมให้น้องเรียนมหาลัยอะไรก็ได้(รัฐบาล) ซึ่งเราคิดว่าเค้าไม่ไหวค่ะ กับอีกค่าใช้จ่ายบ้านที่ต้องเพิ่มในอนาคต

เรารักเค้าค่ะ ตอนแรกเราก็รู้เรื่องภาระคนในบ้านก็ยังคบอยู่ถึงทุกวันนี้ค่ะ เรื่องบ้านเราเพิ่งรู้เลยมานั่งคิดหาทางออกกัน แต่เค้ากลับไม่สนใจฟังเราเลย คือไม่กล้าคุยกับน้องเพราะกลัวปากโป้งไปบอกพ่อ....?

แต่เรารู้สึกแย่มากที่เค้าเป็นคนที่ไม่ตัดสินใจอะไรเองเลย เค้าให้คนอื่นจูงมือตลอดเวลา รู้สึกแย่มากที่เค้าพูดคำว่า "ก็ย่าไม่ให้บอกพ่อ" เห้ยย คือ....

เราพยายามบอกว่าค่าใช้จ่ายทางบ้านโอเคมันต้องเผชิญ สู้ๆนะ แต่อยากให้คุยกับน้องได้มั้ยเรื่องเรียนพี่จะไม่ไหวเอานะ(ดูจากที่น้องเค้าซ้ำชั้นคือเราไม่มั่นใจว่าน้องจะเรียนจบค่ะ ไหนจะค่าแก้ ค่าซัมเมอร์ ค่างานกลุ่มต่างๆ ในเวลานี้เค้าไม่พร้อมเสี่ยงกับอะไรแบบนี้จริงๆ) คือน้องไม่ต้องช่วยทำงานแต่อย่าเพิ่มภาระได้มั้ย T_T

ตอนนี้เราทะเลาะกันอยู่ค่ะ คำสุดท้ายที่เค้าพูดกับเราคือ อยากจะใส่อะไรก็ใส่มา เราเงียบเลยค่ะ....
สงสารเค้าจับใจ แต่โมโหมากก็โมโห เค้าไม่เคยจะคิดอะไรตัดสินใจอะไรเองเลยค่ะตั่งแต่คบกันมา ให้คนอื่นจูงเดินตลอด เค้าเหมือนเครื่องจักรให้คนในบ้าน...แต่ประเด็นคือเครื่องจักรนั้นคือคู่ชีวิตเรา

เราปรึกษาผู้ใหญ่ในบ้าน ท่านบอกให้เราเลิกก่อนจะเจ็บมากกว่านี้ค่ะ บ้านเรากับบ้านเค้าเลี้ยงดูมาต่างกัน เค้าเลี้ยงเพื่อหวังพึ่ง ถ้าเราอยู่กินกับเค้าเราจะเป็นเครื่องจักรอีกเครื่องให้เค้าใช้ TT นี่คือคำที่คนที่เรานับถือมากพูดค่ะ
มันก็จริงในเรื่องเหตุผล แต่คือเรารักเค้าเราสงสารเค้า เราไม่อยากให้เค้าเจ็บเรื่องเราอีกค่ะ ไม่อยากให้เครียดมากกว่านี้แล้ว