อยากให้เพื่อนๆช่วยเสนอความคิดเห็นเพื่อเป็นเเนวทางให้หน่อยค่ะ
คือเรากะสามีเเต่งงานกันมาได้ 8ปีเเต่เราอยู่ด้วยกันเเค่1ปีเเละเราย้ายกลับมา ตจว เพื่อมาดูเเลครอบครัว ซึ่งยังไม่เลิกกันนะคะ ระยองทางคือ กทม-ระยอง เราเจอกันอย่างมาก เดือนละ 1-2 ครั้ง เเค่นั้น เเต่ก็วีดีโอคอลกันทุกวัน ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย
-อย่างเเรก เราคือคนผิดที่เดินออกมาจากครอบครัวใหญ่บ้านเค้า เพื่อกลับบ้านทำงานประจำเเละดูเเลครอบครัวซึ่งพ่อเราป่วยซึ่งก่อนจะมาก็ได้คุยกันเเล้วคือที่เราอยู่บ้านเค้าไม่ได้ เพราะไม่ชินกับครอบครัวใหญ่ เเละเรื่องเงิน ที่ทางเค้าให้เรา มันไม่พอใช้จริงๆ
-อย่างที่สอง ความหึงหวงเค้าระเเวงเเละไม่ค่อยไว้ใจเราเลยซึ่งต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยทำอะไรที่ผิดกับเค้าเลย จนนานๆเข้าเรารู้สึกทนไม่ไหวกับสิ่งนี้เเบบ ทำดีมาตลอดก็ไม่เคยเห็นคุณค่าเเล้วจะดีไปเพื่ออะไร
-อย่างที่สาม เรื่องsex ความชอบที่ไม่ลงรอยกัน เรื่องนี้เราว่าสำคัญมากนะ เเฟนเราเค้าชอบดูหนังโป๊มากกกกกกกกกกก เเละก็ชอบขอให้เราทำตามเเบบนั้นเเบบนี้ ซึ่งบางอย่างเรารับไม่ได้ ก็ปฏิเสธ จนทำให้มีปัญหากันเเถบทุกครั้งเวลามี sex
-อย่างที่สี่ ความขัดเเย้งระหว่างคำพูดเเละการกระทำ เค้าจะบอกเราเสมอว่ารักเราคิดถึงเราเป็นห่วงเราอยากอยู่ด้วยตลอด เเต่ไม่ค่อยมาหาเราเลย กทม-ระยอง ก็เเค่ 150 กม. เองไหม เเล้วเค้าก็ทำธุรกิจที่บ้าน สามารถจะมาตอนไหนก็ได้ เเต่ก็ไม่ เค้าเคยบอกกับเราว่า เราเป็นฝ่ายเดินออกไป เรื่องนี้เราจะต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบ ซึ่งหมายความว่า เราต้องเป็นฝ่ายมาหาเค้า แต่ก็ไม่เลวร้ายขนาดนั้นนะ เค้าก็มาหาเราบ้างประมาณ 2 เดือนครั้ง ซึ่งคนในครอบครัวและคนรอบข้างเราไม่โอเคกับสิ่งนี้ เพราะเห็นว่าเราเป็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวมันอันตรายกว่า เค้ารักเรามากทำไมไม่มา คิดถึงมากทำไมไม่มา
- อย่างที่ห้า ความคิดเห็นหลายๆครั้งที่เค้าจะมีความเห็นของตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ค่อยฟังความคนอื่นเท่าไหร่ ยิ้งถ้าหลักฐานไม่มากพอนี้ไม่ต้องคุยเลยนะ คุยเฉยๆ กลายเป็นทะเลาะกันได้เลย ซึ่งบางทีเราก็ต้องการแค่คุย หรือบอกเล่า ไมได้ต้องการความคิดเห็นหรือจริงจังอะไร ก็เปลี่ยนเรื่องให้ทะเลาะกันได้
-อย่างที่หก โทรศัพท์ จะมีปัญหาเกือบทุกครั้งเวลาทีเค้าโทรมาแล้วเราไม่รับหรือรับช้า หรือตัดสาย แบบประมาณว่าทำไม อะไรยังไง ต้องอธิบายแล้วจะโทรรายงานทุกครั้งที่เรามีการเคลื่อนไหว คือออกจากบ้านหรือออกจากที่ทำงาน คือจริงจังมาตลอดเพิ่มมีหลังๆที่เราดื้อและรู้สึกว่าไม่บอกบ้างก็ได้หรือไม่รับโ?รศัพท์บ้างก็ได้ แต่กลับกันถ้าเค้าทำเราไม่เคยจิกต่อนะ คิดตลอดว่าเด๋วว่างก็ติดต่อมาเอง
แต่ในส่วนที่แย่ๆ ก็มีส่วนดีๆของเค้าอยู่ เค้าไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้เราเสียใจ หรือมีแล้วไม่รู้อันนี้ถือว่าไม่มีเนอะ และความเสมอต้นเสมอปลายที่เค้ามีให้ ดูแลเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ให้ความสำคัญกับเรา แบบเวลาเจอกัน เราอย่างไปไหนกินอะรไรเค้าก็จะตามใจ เราถามเราตลอด เดินเที่ยวก็ถือของให้ไม่เคยให้เราต้องถือหรือแบบอะไรเยอะๆ
เข้าเรื่องเลยนะ ตอนนี้เรารู้สึกสุดทางกับสิ่งเหล่านี้ และเราไม่สามารถกลับไปอยู่กับเค้าได้ คือยังไงเราก็ต้องแยกกันอยู่ เราก็เลยคิดที่บอกหรือพูดคุยกับเค้าจริงจังเพราะก่อนหน้านี้เราไม่เคยพูดหรือคุยอะไรกับเค้าเลย เราเก็บเงียบอดทรมาตลอดคิดว่าวันนึงมันจะดีขึ้นทนเพื่อให้ชีวิตคู่สมบูรณ์แต่ณวันนี้ เราว่าหลายๆสิ่งที่เราทำมันเห็นแก่ตัวไปการที่เราจะถอยออกมากตอนนี้มันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดไหม เพื่อตัวเราเองด้วยและก็ตัวเค้าด้วยที่จะได้เจอหรือมีโอกาสดีๆให้คนที่สามารถดูและและรับในสิ่งที่เหมือนเค้าได้
เราควรทำยังไงดี มันสับสน รัก เป็นห่วง ประมาณว่า ถ้าเค้าไม่มีเราเค้าจะเป็นยังไง แต่เราไม่มีเค้าเราต้องทนอยู่ได้ คือเป็นห่วงเค้าชีวิตเค้าที่ไม่มีเรา
ควรพอ หรือ ไปต่อ
คือเรากะสามีเเต่งงานกันมาได้ 8ปีเเต่เราอยู่ด้วยกันเเค่1ปีเเละเราย้ายกลับมา ตจว เพื่อมาดูเเลครอบครัว ซึ่งยังไม่เลิกกันนะคะ ระยองทางคือ กทม-ระยอง เราเจอกันอย่างมาก เดือนละ 1-2 ครั้ง เเค่นั้น เเต่ก็วีดีโอคอลกันทุกวัน ปัญหาเกิดขึ้นมากมาย
-อย่างเเรก เราคือคนผิดที่เดินออกมาจากครอบครัวใหญ่บ้านเค้า เพื่อกลับบ้านทำงานประจำเเละดูเเลครอบครัวซึ่งพ่อเราป่วยซึ่งก่อนจะมาก็ได้คุยกันเเล้วคือที่เราอยู่บ้านเค้าไม่ได้ เพราะไม่ชินกับครอบครัวใหญ่ เเละเรื่องเงิน ที่ทางเค้าให้เรา มันไม่พอใช้จริงๆ
-อย่างที่สอง ความหึงหวงเค้าระเเวงเเละไม่ค่อยไว้ใจเราเลยซึ่งต้องบอกก่อนว่าเราไม่เคยทำอะไรที่ผิดกับเค้าเลย จนนานๆเข้าเรารู้สึกทนไม่ไหวกับสิ่งนี้เเบบ ทำดีมาตลอดก็ไม่เคยเห็นคุณค่าเเล้วจะดีไปเพื่ออะไร
-อย่างที่สาม เรื่องsex ความชอบที่ไม่ลงรอยกัน เรื่องนี้เราว่าสำคัญมากนะ เเฟนเราเค้าชอบดูหนังโป๊มากกกกกกกกกกก เเละก็ชอบขอให้เราทำตามเเบบนั้นเเบบนี้ ซึ่งบางอย่างเรารับไม่ได้ ก็ปฏิเสธ จนทำให้มีปัญหากันเเถบทุกครั้งเวลามี sex
-อย่างที่สี่ ความขัดเเย้งระหว่างคำพูดเเละการกระทำ เค้าจะบอกเราเสมอว่ารักเราคิดถึงเราเป็นห่วงเราอยากอยู่ด้วยตลอด เเต่ไม่ค่อยมาหาเราเลย กทม-ระยอง ก็เเค่ 150 กม. เองไหม เเล้วเค้าก็ทำธุรกิจที่บ้าน สามารถจะมาตอนไหนก็ได้ เเต่ก็ไม่ เค้าเคยบอกกับเราว่า เราเป็นฝ่ายเดินออกไป เรื่องนี้เราจะต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบ ซึ่งหมายความว่า เราต้องเป็นฝ่ายมาหาเค้า แต่ก็ไม่เลวร้ายขนาดนั้นนะ เค้าก็มาหาเราบ้างประมาณ 2 เดือนครั้ง ซึ่งคนในครอบครัวและคนรอบข้างเราไม่โอเคกับสิ่งนี้ เพราะเห็นว่าเราเป็นผู้หญิงเดินทางคนเดียวมันอันตรายกว่า เค้ารักเรามากทำไมไม่มา คิดถึงมากทำไมไม่มา
- อย่างที่ห้า ความคิดเห็นหลายๆครั้งที่เค้าจะมีความเห็นของตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ค่อยฟังความคนอื่นเท่าไหร่ ยิ้งถ้าหลักฐานไม่มากพอนี้ไม่ต้องคุยเลยนะ คุยเฉยๆ กลายเป็นทะเลาะกันได้เลย ซึ่งบางทีเราก็ต้องการแค่คุย หรือบอกเล่า ไมได้ต้องการความคิดเห็นหรือจริงจังอะไร ก็เปลี่ยนเรื่องให้ทะเลาะกันได้
-อย่างที่หก โทรศัพท์ จะมีปัญหาเกือบทุกครั้งเวลาทีเค้าโทรมาแล้วเราไม่รับหรือรับช้า หรือตัดสาย แบบประมาณว่าทำไม อะไรยังไง ต้องอธิบายแล้วจะโทรรายงานทุกครั้งที่เรามีการเคลื่อนไหว คือออกจากบ้านหรือออกจากที่ทำงาน คือจริงจังมาตลอดเพิ่มมีหลังๆที่เราดื้อและรู้สึกว่าไม่บอกบ้างก็ได้หรือไม่รับโ?รศัพท์บ้างก็ได้ แต่กลับกันถ้าเค้าทำเราไม่เคยจิกต่อนะ คิดตลอดว่าเด๋วว่างก็ติดต่อมาเอง
แต่ในส่วนที่แย่ๆ ก็มีส่วนดีๆของเค้าอยู่ เค้าไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาให้เราเสียใจ หรือมีแล้วไม่รู้อันนี้ถือว่าไม่มีเนอะ และความเสมอต้นเสมอปลายที่เค้ามีให้ ดูแลเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ให้ความสำคัญกับเรา แบบเวลาเจอกัน เราอย่างไปไหนกินอะรไรเค้าก็จะตามใจ เราถามเราตลอด เดินเที่ยวก็ถือของให้ไม่เคยให้เราต้องถือหรือแบบอะไรเยอะๆ
เข้าเรื่องเลยนะ ตอนนี้เรารู้สึกสุดทางกับสิ่งเหล่านี้ และเราไม่สามารถกลับไปอยู่กับเค้าได้ คือยังไงเราก็ต้องแยกกันอยู่ เราก็เลยคิดที่บอกหรือพูดคุยกับเค้าจริงจังเพราะก่อนหน้านี้เราไม่เคยพูดหรือคุยอะไรกับเค้าเลย เราเก็บเงียบอดทรมาตลอดคิดว่าวันนึงมันจะดีขึ้นทนเพื่อให้ชีวิตคู่สมบูรณ์แต่ณวันนี้ เราว่าหลายๆสิ่งที่เราทำมันเห็นแก่ตัวไปการที่เราจะถอยออกมากตอนนี้มันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดไหม เพื่อตัวเราเองด้วยและก็ตัวเค้าด้วยที่จะได้เจอหรือมีโอกาสดีๆให้คนที่สามารถดูและและรับในสิ่งที่เหมือนเค้าได้
เราควรทำยังไงดี มันสับสน รัก เป็นห่วง ประมาณว่า ถ้าเค้าไม่มีเราเค้าจะเป็นยังไง แต่เราไม่มีเค้าเราต้องทนอยู่ได้ คือเป็นห่วงเค้าชีวิตเค้าที่ไม่มีเรา