ขอพื้นที่ระบาย T^T และหาเพื่อนร่วมชะตากรรมค่ะ

พอดีวันนี้จขกท.ลืมปิดหน้าต่างค่ะ คือไม่แน่ใจว่าลืมมาตั้งแต่บ้าน หรือกลอนเพิ่งมาลงระหว่างทาง

ความทรงจำสุดท้ายเกี่ยวกับหน้าต่างของตัวเองในวันนี้ คือ ตอนแต่งตัวในตอนเช้าค่ะ จากนั้นภาพก็ตัด รู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่ทำงาน พร้อมกับหน้าต่างที่เปิดไว้

ที่สำคัญ มีพี่ผู้ชายในที่ทำงานบางคนที่มาเช้า T^T  จขกท.ไม่ทันสังเกตว่าพี่เขามองหรือเปล่า แต่ในช่วงบ่ายสังเกตเห็นว่าตาพี่เขามองต่ำตลอดเลยค่ะ -*-  (หรือจขกท.อาจจะคิดไปเองก็ได้เนอะ)  แล้วที่สำคัญสีสดมากด้วย สดขนาดที่ ถ้าไปยืนตามแยกไฟแดง อาจทำให้ผู้ใช้ถนนสับสน ว่าสัญญาณไฟจราจรหรืออะไร    

แล้ววันนี้จขกท.ก็มีข้ามถนน แล้วก็ขึ้นรถไฟฟ้าด้วยค่ะ เฮ้อออ หรืออาจจะลงเรือ ด้วยก็ได้ เผื่อใครสงสัยว่าใช่จขกท.หรือเปล่า อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะคะ บางทีจขกท.อาจจะไม่ได้ลงเรือ หรือข้ามถนน หรือขึ้นบีทีเอส ก็ได้ค่ะ

ก่อนจบกระทู้ อยากถามเพื่อนๆผู้มีประสบการณ์ ว่ามีวิธีทำใจยอมรับกับหน้าต่างบานนั้น ที่ลืมปิด  กันอย่างไรบ้างคะ 

ปล.จริงๆ จขกท.ค่อนข้างจะ strong พอสมควร แต่ต้องไม่ใช่แบบวันนี้ค่ะ ต้องไม่สีสดแบบนี้

ส่วนจขกท.เอง ตอนนี้ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ไปค่ะ แต่บนความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง ตรงที่จขกท.ใส่หน้ากากมาทำงานค่ะ