หนูเป็นนักศึกษาปี1 คือตามประเพณีของคณะจะมีกิจกรรมนู่นนั่นนี่เยอะแยะมากมาย สำหรับความรู้สึกหนูคือเป็นวัฒนธรรม บางกิจกรรมอาจจะดูถูกบังคับแต่หนูก็รู้สึกว่าทำได้และไม่ได้หนักหนาอะไร รุ่นพี่ก็ไม่ได้บังคับขู่เข็นทำร้ายร่างกาย เอาง่ายๆก็คือทำได้นั่นแหละค่ะ แต่มันจะมีคนกลุ่มนึงที่แบบชอบรู้สึกว่าถูกบังคับตลอดทั้งๆที่มันก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไร เขาไม่ได้ผิดหรอกค่ะที่รู้สึกแบบนั้น แต่บางครั้งหนูก็คับข้องใจที่ทำเรื่องแค่นี้จะต้องมาถกและเป็นปัญหากัน สุดท้ายกลุ่มคนเหล่านั้นก็พูดว่ามันคือ “โซตัส” เพราะตนเองกำลังรู้สึกว่าถูกบังคับ....
ปล.สิ่งที่เขาคิดว่าถูกบังคับ เช่น การใส่เสื้อเหมือนกันทุกชั้นปี ใส่รองเท้าสีสุภาพ ถุงเท้าสีสุภาพ ทรงผมเรียบร้อย ประมาณนี้อ่ะค่ะ
มีวิธีแก้ไขคนเหล่านี้มั้ยคะ วิธีไหนก็ได้ที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันต่างกันระหว่างวัฒนธรรมของคณะกับการถูกบังคับให้ทำ เพราะหลายคนตั้งใจกับการทำกิจกรรมเพื่อรุ่นพี่ แต่ต้องมานั่งทุกข์เพราะคนบางกลุ่มที่คิดว่าถูกบังคับมาให้ทำอะไรก็ไม่รู้ทั้งๆที่ตัวเองมาเรียนอย่างเดียว ช่วยหน่อยนะคะ อยากพูดกับเพื่อนมาก แต่ไม่รู้จะใช้คำไหนดี กลัวพูดไปแล้วจะเสียความรู้สึกและเกิดปัญหาอีก...
กฎระเบียบ/วัฒนธรรมประเพณี กับ โซตัส มันต่างกันไหมคะ?
ปล.สิ่งที่เขาคิดว่าถูกบังคับ เช่น การใส่เสื้อเหมือนกันทุกชั้นปี ใส่รองเท้าสีสุภาพ ถุงเท้าสีสุภาพ ทรงผมเรียบร้อย ประมาณนี้อ่ะค่ะ
มีวิธีแก้ไขคนเหล่านี้มั้ยคะ วิธีไหนก็ได้ที่ทำให้เขารู้สึกว่ามันต่างกันระหว่างวัฒนธรรมของคณะกับการถูกบังคับให้ทำ เพราะหลายคนตั้งใจกับการทำกิจกรรมเพื่อรุ่นพี่ แต่ต้องมานั่งทุกข์เพราะคนบางกลุ่มที่คิดว่าถูกบังคับมาให้ทำอะไรก็ไม่รู้ทั้งๆที่ตัวเองมาเรียนอย่างเดียว ช่วยหน่อยนะคะ อยากพูดกับเพื่อนมาก แต่ไม่รู้จะใช้คำไหนดี กลัวพูดไปแล้วจะเสียความรู้สึกและเกิดปัญหาอีก...