ผมอยู่กับแฟน เราสองคนเจอกันที่ร้านเหล้าเธอเป็นคนจีบผมก่อน เราอยู่ด้วยกันปกติ แต่เธอมีเรื่องเซอร์ไพรส์ผมอยู่ตลอด ผมไม่รู้ว่าอคติรึเปล่าแต่ผู้หญิงที่เจอในร้านเหล้าต้องแรงๆ(เพราะเธอรุกผมก่อน) ออกแนวคุณหนูเอาใจอยาก แต่พอได้คุยกับเธอๆออกแนวตบมุกโบ้ะบ้ะมากกว่าผมตลกมีความสุขยิ้มได้ทุกครั้งที่คุยกัน พอคบกันเธอมีความเป็นแม่ศรีเรือน ผมอึ้งอยู่หน่อยๆว่าผู้หญิงสมัยนี้ยังเย็บผ้าจากเข็มกับด้ายด้วยมือได้อยู่หรอ เธอแยกชั้นในซักเองด้วยมือ ของผมด้วยครั้งแรกโคตรอายเลย เธอเช็คเสื้อผ้าทุกชิ้น เธอจะนอนทีหลังผมตลอดและตื่นก่อนผมในวันปกติช่วงแรกๆผมเล่นเกมส์จนดึกเธอจะดูละครดูซีรีย์อ่านนิยายรอผมหลับแล้วเธอจะปิดไฟวันไหนผมทำงานจนดึกเห็นเธอง่วงผมก็จะพยายามหยุดงานแล้วมานอนเธอไม่ยอมนอนก่อนผมสักทียกเว้นวันไหนเธอป่วยและทำงาสหนักสุดๆ เธอทำกับข้าวอร่อย แถมหุงข้าวได้พอดีมากๆ เวลาไปเดินป่าเธอไม่เคยบ่นเลย(เธอสายคาเฟ่ไม่ค่อยเดินป่าแต่ผมชวนเธอมา) แต่เวลาผมถามเหนื่อยมั้ยเธอก็บอกเหนื่อย พักมั้ยเธอก็พัก ไม่ได้สร้างภาพแต่อย่างใด   จนเราเดินป่ากันบ่อยขึ้นเธอชอบแชร์สถานที่เดินป่ามาให้บ่อยๆจนผมถามว่า:ชอบเดินป่าแล้วหรอ แต่คำตอบที่ได้ทำให้ผมอึ้งมากๆคือ :เราไม่ได้ชอบเดินป่าแต่เราเดินจนชินและชอบเดินไปกับเธอ ผมนี้เขินตัวม้วนเลยล่ะเธอบอกกับผมว่า เวลาเดินป่าแล้วมองตามหลังผมเธอตลอดว่าจะทำยังไงไม่ให้เสียผู้ชายคนนี้ไป กับคนนี้ไม่เคยมีความคิดเลิกเข้ามาให้หัวเลย เขินเข้าไปใหญ่ดิครับ ผมเคยถามเสปคเธอๆบอกว่าเธอไม่มีเสปคผู้ชายทุกคนมีเสน่ห์หมดอยู่ที่ว่าผู้ชายจะใช้เสน่ห์ตัวเองมั้ยเธอบอกผมว่า ผมเป็นคนหน้านิ่งสุขุม(หรอ555) จนวันหนึ่งมีน้องผู้หญิงทักมาหาผมเหมือนจะมาจีบผมก็ตอบน้องเขาตามมารยาทจนผมมองออกไปนอกระเบียงเห็นแฟนผมนั่งซักผ้าอยู่ผมจึงขออนุญาติน้องผู้หญิงบล็อคช่องทางติดต่อทันที ผมรู้ตัวเลยว่าผมไม่สามารถเสียเธอคนนี้ไปได้เช่นกัน