สวัสดีครับ เริ่มตั้งแต่แรกผมเป็นแค่นักศึกษาจบใหม่คนหนึ่งที่เพิ่งจะตั้งหลักปักฐาน กลางวันทำงานในเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า ตอนเย็นมีงานเสริมคือร้องเพลงในร้านเหล้า ผมมีแฟนอยู่คนหนึ่งเราคบกันมาได้สักพักแล้ว ประมาณ 4-5 เดือน พูดตรงๆก็เจอกันที่ร้านเหล้าแหละ เธอทำงานเป็นคนเสิร์ฟอาหารที่เดียวกับที่ผมร้องเพลง เธอน่ารักมากเป็นกันเอง ลูกค้าผู้ชายส่วนใหญ่ต่างพากันเข้ามาจีบ (ปวดประสาททุกวัน55) จนโควิดรอบ 2 เข้ามา ร้านต้องปิดชั่วคราว ผมเลยตัดสินใจพาแฟนผมมาอยู่ด้วยกันที่บ้านผม เพราะตอนแรกเธอเช่าห้องอยู่กับเพื่อนของเธอ (ถือโอกาสเปิดตัวไปเลย) พ่อแม่ผมชอบเธอมาก เราอยู่ด้วยกันมาเดือนกว่า จนแฟนผมรู้สึกอยากหางานทำไม่อยากอยู่เฉยๆ วันหนึ่งน้องสาวของเธอชวนไปทำงานที่ต่างจังหวัด ตอนแรกผมจะไปด้วย แต่คิดดูแล้วมันไม่คุ้มกับค่ากินค่าเช่าค่าเดินทาง และอีกอย่างผมมีพ่อแม่ที่ต้องดูแลอยู่ทางนี้ด้วย เราเลยต้องมาทะเลาะกันสักพักแล้วเป็นผมที่ยอมเธอ ผมกับพ่อแม่ไปส่งเธอถึง บขส. (ในใจโคตรทรมานเลย) ส่งเสร็จก็กลับมาบ้าน แรกๆเรา 2 คนคอลคุยกันทุกคืน รายงานกันทุกครั้งว่าทำอะไรอยู่ จนผ่านมาได้ประมาณ 2 เดือน แฟนผมเริ่มเปลี่ยนไป คุยกันน้อยลง คอลกันน้อยลง บางวันไม่ได้คุยกันเลย เคยทะเลาะกันเพราะจับได้ว่าเธอแอบไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อนใหม่ผู้ชายและน้องสาวเธอ แต่บอกก่อนเลยนะว่าแฟนผมเมาแล้วเป็นประเภทที่บ้ามาก ตื่นเช้ามาจะจำอะไรไม่ได้เลยทุกครั้งที่เมา ห่วงสุดๆ แต่ผมก็เข้าใจแหละว่าเธอเจอสังคมใหม่ๆ กลับมาดูที่ผมดิ อยู่แต่ในป่าแทบคุยกับต้นไม้ได้55+ แต่เราก็กลับมาคืนดีกันนะแต่มันก็ยังไม่เหมือนเดิม วันไหนที่แฟนผมหงุดหงิดเรื่องงานไม่อยากคุยกับใคร เธอจะหายไปเลย 1-2 วัน ทักก็ไม่ตอบ วันไหนอารมณ์ดี ก็ทักมาระบายเรื่องงานให้ฟัง เป็นแบบนี้มาตลอด คุยบ้างไม่คุยบ้าง จนบางครั้งผมท้อ แต่ก็ไม่ได้คิดจะทิ้งเธอไปไหนนะครับ เพราะเธอบอกว่าเธอจะกลับมา ผมยังรอเธอตลอดนับวันรอทุกวัน ถึงสถานะการณ์ตอนนี้มันโคตรท้อ แต่ก็ยังหวังว่า เมื่อแฟนผมกลับมาเรา2คน  คงจะกลับมามีความสุขด้วยกันเหมือนเดิม

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ
เพื่อนๆทุกคนที่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้มาหรือเข้าใจผมอยากจะให้คำแนะนำ บอกผมได้เลยนะครับ
กระทู้ที่เป็นกระทู้แรกของผม อาจจะเยอะหรือผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยนะครับ (>/I\<)
ขอบคุณครบ