อย่างแรกเลยคือเราเป็นคนอารมณ์ขัน บ้าๆบอๆเฉพาะเวลาอยู่กับเพื่อนตัวเองค่ะ

แต่พอเราทำความผิดเพื่อนเลยโกรธค่ะ ใจจริงๆทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกแย่มากๆค่ะ

พอเพื่อนบ่นหรือด่าเรา เราก็จะขำกลบเกลื่อน ขอโทษเพื่อนก็ไม่เชื่อ

เพื่อนบอกว่าเราไม่จริงจัง ไม่รู้สึกผิดจริงๆ ติดเล่น มันเป็นแบบนี้บ่อยๆเวลาที่เราทำบางอย่างผิดพลาดหรือทำให้เพื่อนโกรธ

พอรู้ว่าเพื่อนไม่เชื่อ เราก็แอบรู้สึกแย่ค่ะ แต่ก็ยังขำเกลื่อนยิ้มเจื่อนอยู่อย่างนั้น

กลับบ้านมาความรู้สึกเรามันก็ดิ่งเลยค่ะ นอยด์มากๆ เป็นบ่อยมาก ยอมรับว่าน้อยใจมากๆด้วยค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าสมควรน้อยใจมั้ย555

เราคิดจะเปลี่ยนตัวเองดูค่ะ จะจริงจังให้มากกว่านี้ จะทำให้เพื่อนสัมผัสได้ว่าเรารู้สึกผิดจริงๆ

แต่พอมันเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก ณ ตอนนั้นเราไม่รู้เลยค่ะว่าเราควรทำสีหน้ายังไง ควรมีฟีดแบคแบบไหนเวลาโดนบ่นโดนด่า

และสุดท้ายเราก็ทั้งขอโทษทั้งหัวเราะกลบเกลื่อนเวลาเพื่อนบ่นให้อยู่ดี แล้วก็แอบมารู้สึกแย่อยู่คนเดียวตลอด

กลายเป็นว่าปัจจุบันเราพูดน้อยลง ไม่ค่อยแสดงความคิดเห็นอะไรเวลาเพื่อนในกลุ่มคุยกันค่ะ

เพราะเรากลัวตัวเองไปพูดอะไรไม่ถูกไปทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาอีก บางทีมันก็อึดอัดค่ะ