แค่เชี่ยวชาญเป็นพิเศษ

สมัยราชวงศ์ซ่ง มีชายคนหนึ่งชื่อเฉินเหยาจือ เป็นนักแม่นธนูที่ไม่มีใครเทียบฝีมือได้ เขาเองก็รู้สึกภาคภูมิใจมาก เที่ยวอวดความสามารถในการยิงธนูไปทั่ว เขาคิดว่าตัวเองเก่งเหลือเกิน เป็นจอมยุทธ์ผู้ไร้เทียมทาน

วันหนึ่ง เขากำลังซ้อมยิงธนูอยู่ในสวนหลังบ้าน ลุงขายข้ำมันคนหนึ่งเดินผ่านมา เห็นเฉินเหยาจือกำลังซ้อมยิงธนู ก็วางหาบลง แล้วยินหรี่ตาเพ่งมองเขายิงธนู ปรากฏว่าธนูที่ยิงออกไป10ดอกถูกกลางเป้าเสีย 8-9ดอก ลุงขายน้ำมันอมยิ้มแล้วผงกศีรษะเป็นเชิงชมว่าใช้ได้

เฉินเหยาจือถามลุงขายน้ำมันว่า "ท่านยิงธนูเป็นด้วยหรือ? เป็นไงฝีมือการยิงธนูของข้ายอดมากใช่ไหม?"
ลุงขายน้ำมันตอบว่า "ก็ไม่เห็นเก่งอะไรเป็นพิเศษเลยนี่ แค่ชำนาญมือก็เลยเที่ยงเท่านั้นเอง"
เฉินเหยาจือรู้สึกไม่พอใจมาก พูดว่า "ท่านกล้าดูถูกฝีมือการยิงธนูของข้า?"
ลุงขายน้ำมันพูดว่า "ข้ากรอกน้ำมันทุกวัน ย่อมรู้เหตุผลข้อนี้ดี" พูดจบก็เอาน้ำเต้าลูกหนึ่งวางลงกับพื้น แล้ววางเหรียญทองแดงที่มีรูตรงกลางอันหนึ่งไว้บนปากขวดน้ำเต้า จากนั้นก็ตักน้ำมันด้วยกระบวย ยกกระบวยขึ้นสูง ปล่อยให้น้ำมันไหลลงสู่ขวดน้ำเต้า ปรากฏว่าน้ำมันไหลผ่านรูสตางค์โดยไม่หกหรือเปรอะเปื้อนปากขวดแม้แต่น้อย 
ลุงขายน้ำมันพูดว่า "นี่ก็ไม่ได้เก่งเป็นพิเศษ เพียงแต่ทำจนชำนาญ มือก็เลยเที่ยง เท่านั้นเอง"

แง่คิด

มีสุภาษิตจีนคำหนึ่งกล่าวว่า "ช่ำชองย่อมเชี่ยวชาญ" หมายความว่า ไม่ว่าจะทำสิ่งใดก็ตาม ถ้าเราตั้งใจศึกษาค้นคว้าฝึกฝนมากๆเข้าก็ย่อมทำสิ่งนั้นได้ดีเป็นพิเศษ การที่คนคนหนึ่งประสบความสำเร็จอะไรบางอย่าง ก็อย่าเพิ่งเย่อหยิ่งลำพองใจ เหมาเอาว่าตัวเองเก่งเสียเหลือเกิน เพราะจริงๆแล้ว ความสำเร็จนั้นอาจเป็นเพียงความสามารถเล็กๆน้อยๆไม่สมควรโอ้อวดเกินจริง คนอื่นฟังแล้วจะหมั่นไส้ และที่แย่กว่านี้ก็คือ ตัวเราเองจะไม่ก้าวหน้า