คือตั้งแต่ที่ใวรัสนี้เริ่มแพร่กระจายเป็นวงกว้าง มหาลัยได้ออกมาตราการออกมาเพื่อขอความร่วมมือกับบุคลากรและครูอาจาร์ยให้ปฏิบัติตาม โดยระบุชัดเจนว่าหากนักศึกษาท่านใดที่ป่วย หรือ มีอาการคล้ายจะป่วยให้พักรักษาอยู่บ้าน การหยุดในช่วงนี้จะไม่มีผลต่อคะแนน,เกรด และสามารคร่วมทำงาน,กิจกรรมได้ตามปกติ

แต่ผลที่เกิดขึ้นคืออาจารย์80%ไม่ทราบเกี่ยวกับประกาศนี้เลยถามอาจารย์ 6 คน รู้เรื่องแค่2 คน ซึ้งก็ไม่ได้รู้รายละเอียด มากกว่านั้นผลออกมาว่าอาจาร์ยผู้สอนIgnoreในส่วนของการที่นักศึกษาหยุดเพราะมีอาการป่วย โดยแจ้งว่าหากไม่มีเอกสารยืนยันก็เท่ากับ0 คือการรู้ตัวว่าป่วยเราก็หยุดดูอาการก่อนไม่ใช่น้ำมูกไหล1หยดวิ่งไปหาหมอ ถูกไหมคะ และในส่วนของเอกสารทางการแพทย์เราได้ทำการถามกับอาจารย์แล้วว่าจำเป็นไหมหากเราพักรักษาตัวที่บ้านหรือรอดูอาการ อาจาร์ยแจ้งว่าไม่จำเป็นเพียงแค่ตอนมาเรียนให้แจ้งอาจาร์ยผู้สอนถึงสาเหตุ 

ซึ่งเราปฏิบัติตามนั้นค่ะ ผลที่เกิดขึ้นคืออาจาร์ยผู้สอนไม่แคร์มาตราการนี้โดยยืนยันจะยึดแค่กฏเก่า และบอกให้เราไปหาหลักฐานการรักษามา และมีอาจาร์ยอีกหลายท่านที่แจ้งชัดเจนว่าจะไม่ปฏิบัติตามมาตราการ หากแค่ป่วย ไอ จาม มีน้ำมูก ถ้ามาเรียนได้ให้มา 

แต่ลืมอะไรไปรึเปล่า การ ไอ จาม มีน้ำมูก หรือป่วย มาอยู่รวมกับคนอื่นเพื่อนร่วมคลาสอีก30-40คนในห้องแอร์สถานที่ปิด จาม1ครั้งเชื้อโรคก็ลอยวนไปอยู่ในนั้นคือคนเขาก็ไม่ได้อยากจะติดหวัดกันไหมคะ มองไกลออกมา จากไวรัส Covid19 ถ้าบางคนเป็นใข้หวัดใหญ่ หรือแม้แต่ใข้หวัดธรรมดาถ้าคนที่เขาติดเขาร่างกายอ่อนแงเขาเป็นหนักขึ้นมาหละคะ? 

แล้วมากกว่านั้นคะแนนเราที่เสียไปมากกว่า30% เพราะเราเชื่อมหาลัยหละคะ? ใครจะเอากลัามาให้เรา??? 

ทางเราได้พยายามรายงานต่อมหาลัยแล้วมาเป็นเวลา1เดือน ก็ไม่มีผลพัฒนาอะไรทั้งนั้นค่ะ 

และขอนอกเรื่องหน่อย มหาลัยนี้เลือกจ้างอาจาร์ยได้แปลกมากๆ คือมีอาจาร์ย1ท่านเป็น Dr. สอนนักศึกษา สอน3วิชา เนื้อหาเดียวกันหมด และการให้คะแนนคือคามใจฉัน ชอบคนไหน จำคนไหนได้ให้คะแนนมาก คือมีคนทำข้อสอบตอบเหมือนกันกับนักศึกษาอีกคน อีกคนได้เกือบเต็ม เขาได้1 คือมันตลกนะคะและนักศึกษาก็พยายามที่จะรายงาน report ต่อมหาลัยแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือการเพิกเฉยค่ะ เหมือนไม่แคร์ เราคิดว่าแบบนี้ไม่ถูกต้อง

เอาจริงๆเสียใจมากๆที่เลือกมาเรียนที่นี้ส่วนตัวเราอยู่ฝั่งinternationalค่ะ ฝั่งกล้วยน้ำไทตั้งแต่เรียนมาเราจ่ายค่าเทอมแพงกว่าฝั่งรังสิต แต่ได้น้อยกว่ามาก ตึกเรียนมี7ตึก ตั้งแต่เรียนมา3ปี ปิดตึกมากขึ้นเรื่อยๆ ล่าสุดตอนนี้เปิดให้ใช้แค่4ตึกแล้ว ห้องเรียนน้อยทำให้ไม่พอมหาลัยแก้ปัญหาโดยรวบวิชาที่สมควรจะเรียนคนละอย่างบางทีคนละคณะมารวมเป็น1คลาสใหญ่เพื่อประหยัดจำนวนห้อง 
(แอบได้ยินมาว่าจะปิดฝั่งนี้ให้เป็นพื้นที่ทำธุรกิจ)

สิ่งที่น่าเกลียดที่สุดในความรู้สึกเราคือ มหาลัยปรับปรุงโรงอาหาร จากที่มีเป็น10ร้าน ย้ายไปอยู่ในโรงรถ มีร้านอยู่ 5-6ร้าน และย้ายกลับมาโรงอาหารมีอยู่3-4ร้าน ไม่มีทางเลือก ก็ต้องกินเท่าที่มีให้กิน และอีกหลายๆอย่างที่ปรับลดลงไป ทุกวันนี้มหาลัยแทบจะไม่มีอะไรแต่จ่ายค่าเทอมเท่าเดิมและได้ยินมาว่าค่าหน่วยกิจสำหรับรุ่นน้องถัดจากเราแพงกว่าของเราอีก คือจ่ายแพงกว่าแต่ได้น้อยยยกว่า

และอีกเรื่องคือแม่บ้านของมหาลัยค่ะ คือทุกวันแม่บ้านจะจีบกลุ่มนั่งคุยเสียงดัง และทานส้มตำที่ส่งกลิ่นเหม็นมากอยู่ในบันไดหนืไฟ และบางทีออกมานั่งทานในห้องเรียนที่เป็นห้องโถงโล่งที่นั่งลักษณะเหมือนขั้นบันไดและคุยกันเสียดีงโครมคราม และถ้าในช่วงเวลานั่นมีนักศึกษาไปนั่งรอเรียน แม่บ้านก็จะพูดจิกกัด หรือทำตัวให้นักเรียนรู้สึกไม่สบายใจ 

คือไม่ทราบนะคะว่าใครจะมีมุมมองที่ต่างไปยังไงแต่อยากตักเตือนค่ะมันเป็นแบบนี้จริงๆ