ตามหัวข้อเลยครับ ผมส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ 15-16 ตอนนี้ 18 จะ 19 แล้วครับ และก็จะส่งตัวเองจนกว่าจะจบปริญญาตรี ระหว่างนี้ผมท้อผมเหนื่อยบ้างบางครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมอยากได้กำลังใจหรือคำพูดปลุกใจจากพี่

ทำไมการโตเป็นผู้ใหญ่มันยากจังเลยละคะ ทำไมมันเหนื่อยมันท้อได้ขนาดนี้ พวกพี่ทำยังไงเหรอคะ ผ่านมันไปยังไง ทำไมเก่งจัง หนูไม่รู้จะหากำลังใจได้จากที่ไหน หนูไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากร้องไห้ให้คนรอบตัวหนู

ขอสอบถามหน่อย..ผมทำงานส่งตัวเองเรียน.. ผมเหนื่อย.. บางทีผมก้อท้อบ้าง มีไครเป้นเหมือนผมบ้าง

ตอนนี้หนูรู้สึกว่าตัวหนูเหนื่อยมาก จะเริ่มเล่าก่อนเลยนะค่ะ เมื่อเดือนตุลาคมทีผ่านมหาลัยได้ปิดเทอม หนูเลยกลับไปอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด ซึ่งหนูมาเรียนอยู่กรุงเทพ ระยะเวลาที่ได้กลับมาอยู่ที่บ้านคือ1เดือนเ

เพื่อนๆเคยรู้สึกโดดเดี่ยวบ้างไหม รู้สึกว่าไม่เป็นที่ต้องการของใคร ไม่เป็นที่รักของใครแม้กระทั้งคนในครอบครัว หรือ คนรอบข้าง  ไปที่ไหนก็เจอแต่ปัญหาทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจใคร เป็นบุคคลที่ใครๆก็ลืม 

คนแรก เข้ามาในช่วงที่ ไม่มีใคร อกหัก ใหม่ๆ มาทำดีด้วย เป็นกำลังใจ ให้คำปรึกษา จนผูกพัน เกิดเป็นความรู้สึก ว่ารัก อยากใช้ชีวิตกับคนนี้ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ เพราะเค้ายังไม่พร้อมที่จะมาใช้ชีวิตด้วยกัน (เค

เวลาที่เราเจออาไรหนักๆ มา จนบางครั้งเราท้อและเหนื่อยกับชีวิตการทำงานมากๆ หลายครั้งที่เราท้อจนแทบอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ แต่เราก้อทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ใช่ว่า กลัวคนอื่นมองว่าเราอ่อนแอ เปล่าเลย .....

เคยรู้สึกกันไหม อายุก็เท่านี้ ทำไมปัญหามันเยอะจัง บางทีเหมือนปัญหาของคนทั้งโลกมาอยู่ที่เราคนเดียว เหนื่อย หันไปมองข้างๆก็ไม่มีใคร. งานก็ไม่มีทำ ป้าก็มาป่วยหนัก แต่เราก็เต็มใจที่จะดูแล พ่อแม่ก็กดดันหล