เคยรู้สึกกันไหม
อายุก็เท่านี้ ทำไมปัญหามันเยอะจัง บางทีเหมือนปัญหาของคนทั้งโลกมาอยู่ที่เราคนเดียว
เหนื่อย หันไปมองข้างๆก็ไม่มีใคร. งานก็ไม่มีทำ  ป้าก็มาป่วยหนัก แต่เราก็เต็มใจที่จะดูแล พ่อแม่ก็กดดันหลายๆอย่าง
ปัญหามากมาย ปัญหาของคนอื่นก็ต้องมาตามแก้ เรื่องตัวเองก็หนักมากพอแล้วยังต้องมาแก้ปัญหาให้คนอื่นอีก
นอนโรงบาลเยอะกว่านอนที่บ้านอีกค่ะ  มันเหนื่อย ท้อ อยากร้องไห้ คนนั้นก็จะเอาอย่างนี้ คนนี้ก็จะเอาอย่างนี้ เราอยากให้ป้าหาย อยากให้รักษาต่อถึงแม้ความหวังจะแทบไม่มี แต่เราก็จะรอปาฏิหาริย์. บางคนก็จะให้เอากลับบ้าน เยอะแยะ ไม่รู้จะทำไง อึดอัด บางทีก็อยากจะมีคนเข้าใจบ้าง อยากมีใครให้ทิ้งตัวได้บ้าง
อยากหนี อยากไปไกลๆ. เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ไม่รู้จะพูดกับใคร ขอมาระบายในนี้ก็แล้วกันนะคะ.