บ้านหลังนึงอย่างต่ำประมาณ 2.5-3 ล้าน แต่เห็นตามเน็ตคือแบบ 7-8ล้าน บางทีปาไป 10ล้าน 
แต่เนื้อที่กระจิ้ดนึง โมเดลเหมือนๆกันหมดเป็นหมู่บ้าน เราคิดว่ามันแพงเกินไป อยู่ๆไปบ้านแตกบ้านร้าว เพดานมีน้ำซึม
เราคิดว่ามันไม่ได้แพงที่วัสดุอ่ะ มันแพงที่ค่าแรงและการโก่งราคาของเจ้าของโครงการมากกว่า 
แล้วคิดดูคนทำงานกินเงินเดือน เอาง่ายๆคนที่ซื้อบ้านหลังละ 7ล้านขึ้นไป แถมราคานี้ยังไม่รวมดอกเบี้ยที่ต้องส่งอีก นี่ต้องผ่อนกันกี่ปีเนี่ย
อย่างน้อยก็เป็น 30ปีอย่างต่ำ จมอยู่กับหนี้บ้านไปค่อนชีวิตเลย เป็นเราคงนอนไม่หลับสนิทสักวัน

แล้วเมื่อเทียบกับรายได้ของคนส่วนใหญ่ อย่างทั่วๆไปของสังคมจริงๆคือ 25k-50k อันนี้คือรายได้ส่วนใหญ่นะของมนุษย์เงินเดือน
เยอะกว่านี้ก็อาจจะมี แต่ม จะต้องผ่อนยันแก่ ยอมเป็นหนี้ที่ไม่รู้ว่าจะผ่อนหมดเมื่อไหร่ บางคนเป็นหนี้ธนาคารจนต้องหอบข้าวของย้ายหนีกันเลยก็มี
บางทีเราก็ยังคิดนะว่าคอนโดอาจจะดีกว่า แต่ผิดจ้า คอนโดแพงพอๆกับบ้าน1หลังเลย ห้องก็แคบนิดเดียว ดูดีกว่าหอพักหน่อย 

เราก็ยังเคยเห็นนะบ้านแพงมาก สวยหรูน่าอยู่ราคา10กว่าล้าน แต่รู้สึกจะมีปัญหาบ่อยเรื่องระบบภายในจนรู้สึกว่าหมดเงินไปเท่าไหร่แล้ว
อย่างท่อตันในห้องน้ำบ่อย สายไฟขาด ดินทรุดตัว ซึ่งพอบวกลบคุณหารแล้ว มันไม่คุ้มเลยกลับการที่จ่ายเงิน10ล้านหวังจะมีความสุขในบ้านหลังใหญ่ แต่กลับต้องมาปวดหัวกับเรื่องในบ้านที่มันไม่ควรจะมีนะ ของแพงก็ควรจะมีคุณภาพ แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น