สืบเนื่องจากที่เรามีภาวะซึมเศร้า เราเคยตั้งกระทู้ที่อยากออกไปอยู่คนเดียวไปแล้ว แต่ตอนนี้เรายังอยู่บ้าน เราพยายามเซฟจิตใจตัวเองเต็มที่ เพื่อไม่ให้คิดสั้นอีก เราได้คุยกับพ่อเราว่า เราตัดสินใจ จะเรียนต่อให้พ่อ ด้วยเหตุผลว่า พ่อเราเริ่มอายุมากแล้ว ก็อยากจะส่งเราเรียนให้ถึงที่สุด คือจบ ปริญญาโทค่ะ ตรงนี้เราเข้าใจพ่อของเราแล้ว

เราบอกไปแล้วใช่มั้ยคะ ว่าเรามีแฟน ทางบ้านเรารับรู้ทุกคนค่ะ อย่างที่บอกว่า ตอนที่คิดสั้น แฟนเรามาช่วยไว้ทัน นั่นทำให้อยู่ๆแม่ก็แอนตี้แฟนเราไปเลยค่ะ

ล่าสุดวันนี้ พูดใส่เราว่า “ไปไกลๆส้น_ีนกูเลย ไม่ใช่ลูกกู ลูกกูมันตายไปนานแล้ว จะไปตายห่าที่ไหนก็ไป”

เราไม่แน่ใจว่า เราจะรักษาจิตใจเราไปได้นานอีกเท่าไหร่ เราพยายามที่จะรักษาตัวเอง แต่อย่างที่ว่า แม่ของเรามองว่าโรคนี้เป็นเรื่องไร้สาระ

เราจะทำเพื่อพ่ออีก 2 ปี เราก็ภาวนาให้เรายังอยู่ได้จนพ่อเห็นความสำเร็จนะคะ

แต่ตอนนี้ภาวะจิตใจเราไปหมดแล้ว ทุกอย่างมันหยุดนิ่ง มันพังไปหมด รู้สึกแย่มากๆ