เราก็คนๆหนึ่งที่อยากมีความรัก แต่ชีวิตนี้มันพลาดมาสามครั้งเเล้ว ช่วงนั้นก็อาการหนักเอาการค่ะ ยังดีที่ไม่ทำอะไรสิ้นคิด พอตั้งหลักได้ ก็ทุ่มเทให้กับการอ่านหนังสือจนติดหนังสือไปเลย รู้สึกว่าถ้าวันไหนไม่อ่านหนังสือแล้วปล่อยตัวเองให้ฟุ้งซ่านก็จะร้องไห้คนเดียวอีก
บางครั้งเห็น เพื่อนลงรูปคู่กับแฟน หรือเห็นคนเดินจูงมือหวานๆกันต่อหน้า อาจจะรู้สึกเศร้า สะท้อนใจขึ้นมาบ้างแต่ก็แป๊บเดียวจริงๆ ลองออกไปเที่ยวหรือทำนู่นนี่นั่นก็ไม่ช่วยอะไรเท่ากับฝังตัวเองอยู่กับหนังสือ คนที่เข้ามาคุยในพันทิปจากกระทู้แรกก็มีบ้างแต่พอได้ไลน์ก็เงียบไปเลย 555 แต่เราก็ไม่ซีเรียสนะ เพราะ1 ใน 3 ของความผิดพลาด แรกๆก็ประมาณนี้
สำหรับความรัก..เราก็เลยได้เรียนรู้จริงๆว่า ไม่มีก็ไม่ตาย อยู่คนเดียวก็ได้..แค่มีหนังสือกับตังค์กินข้าว..มันกลายเป็นความรู้สึกเฉยๆไปเลยค่ะ