#กระทู้นี้เป็นกระทู้คำถาม แต่เนื้อหาเป็นการบอกเล่า เนื้อจากไอดีนี้ไม่ต้องการระบุตัวตน ข อ พ ด้วยครับ.
ขอตั้งมาเตือนสติ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สมาชิกทุกคนในนี้ครับ เกี่ยวกับเรื่องการใช้จ่ายเงินในภาวะเศรษฐกิจสุดตกต่ำแบบนี้ เพราะมันอันตรายมาก ช่วงนี้หาเงินยากสุดๆครับ อันนี้ยอมรับเลย ชึ่งผมไม่โทษฝ่ายใดทั้งสิ้นนะครับ แค่วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์ "ความผิดพลาด ขาดสติของผม" ให้ฟังกันครับ
2ปีก่อนผมยังเรียน ปี2อยู่ที่วิทยาลัย ไม่ได้ทำงานอะไร และ ก็ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรด้วย วันหนึ่งมีน้าของผมที่เป็นเจ้าของร้านอาหารที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่แล้ว หรือ พูดง่ายๆคือ มันขายดีนั่นแหละครับ เค้าบอกให้ผมยุติการเรียนแล้วออกมาดูร้านอาหารเลย เค้ายกให้เป็นของขวัญวันเกิด (ไปสิครับรออะไร). พอได้มาทำจริงๆแล้วก็ลำบากสุดๆแต่น้าผมก็ช่วยดูให้ทั้งเดือน หลังผมเริ่มเป็นงานแล้วเค้าก็ปล่อยให้ผมดูแลเลย ผมได้ทำงานหาเงินเอง ตกเดือนละประมาณ 80.000-100.000บาททีเดียว. มันดีมากครับ ดีจนผมเริ่มหลงระเริง ว่าตัวเองพร้อมแล้วที่จะก้าวเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ผมเริ่มมองหาทุกสิ่งที่ผมอยากได้มานาน แต่ไม่สามารถชื้อมันได้ เริ่มจากเสื้อผ้าที่ชอบ เครื่องดนตรี กินของที่อยากกิน แล้วเริ่มหนักขึ้น ชอบชื้อของแจกคน ทั้งเสื้อผ้า ทอง หรือ โทรศัพท์ก็ชื้อให้คนโน้นคนนี้ไปทั่ว (เฉพาะญาติ) หนักสุดๆคือ เริ่มมองหารถยนต์ บ้าน ที่คิดว่าจะชื้อผ่อนพร้อมๆกัน ก็จัดเลยครับ โดยที่ไม่ได้คิดอะไรเลย รั้งแต่ว่ามั่นใจในรายได้ของตัวเองว่ามันเพียงพอแล้ว.... ใช่ครับผมทำแบบนี้มาได้ 1ปีครึ่ง จนมาช่วงครึ่งปีหลังนี้เศรษฐกิจตกต่ำลงไปมาก ตอนนี้ผมก็สามารถทำกำไรได้ไม่มากเท่าแต่ก่อนแล้ว ชึ่งแน่นอนว่ามันลำบากมากครับทั้งภาระหนี้สินที่ตัวเองก่อ มันหนักสุดๆครับ ทุกวันๆ ห้ามป่วย ห้ามเหนื่อย ห้ามพัก นี่แหละครับผลที่ผมต้องแบกรับ เพราะผม "พลาด และ ขาดสติไปจริงๆ" แต่ที่เจ็บไปกว่าคือ... เหอะๆ... พูดมาแล้วสมเพชตัวเองมาก. นั้นคือในวันที่ผมลำบาก คนที่ผมเคยยื่นมือไปช่วยพวกเค้า ไม่ว่าเรื่องอะไร คนไหน ต่างหั้นหนีผมหมดครับ แค่น้ำใจสักเล็กน้อยก็ไม่มีให้เห็นจากพวกคนเหล่านั้นเลย... มันเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่พลิกความคิดโง่ๆของผมในครั้งนี้ว่า "ควรมองหาคนที่เค้ารักเราจริงๆ และ รักษาเค้าไว้" ทั้งนี้ผมหมายถึงครอบครัวของผมทุกคน พ่อ แม่ พี่สาว น้าสาว และ แฟนคนแรก และ คนปัจจุบันของผมเอง ที่ครั้ง1ผมเคยรู้สึกกลัวว่าเธอจะมาหลอกเราเพื่อหวังเงินทอง แต่ไม่เลยครับ ผมรู้สึกขอบคุณมากที่เธอยังยื่นอยู่ตรงนี้กับผม ช่วยผมในทุกๆเรื่อง... ตอนนี้ผมได้สติแล้วครับ ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ ผมจะมี "สติ" เสมอ.
นี่เป็นประสบการณ์ ของตัวผมเองครับ. ที่มาขอเล่าวันนี้ไม่มีเจตนาจะโอ้อวดอะไรนะครับ แต่ต้องการให้ท่านใดก็ตามที่ได้อ่านแล้วช่วยบอกต่อความคิด ผิดถูก การมีสติ สำคัญมาก ใช้ชีวิตอย่าง Play Safe จะดีกว่าเสมอครับ ขอบคุณครับ ^_^
ปล. ผู้เขียนเป็นคนลาว ผิดตรงไหนยังไง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ.
จากคนรายได้ 80.000-100.000บาท ต่อเดือน ตอนนี้แค่ 1-2หมื่นบาท ต่อเดือน เท่านั้น
ขอตั้งมาเตือนสติ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สมาชิกทุกคนในนี้ครับ เกี่ยวกับเรื่องการใช้จ่ายเงินในภาวะเศรษฐกิจสุดตกต่ำแบบนี้ เพราะมันอันตรายมาก ช่วงนี้หาเงินยากสุดๆครับ อันนี้ยอมรับเลย ชึ่งผมไม่โทษฝ่ายใดทั้งสิ้นนะครับ แค่วันนี้อยากมาเล่าประสบการณ์ "ความผิดพลาด ขาดสติของผม" ให้ฟังกันครับ
2ปีก่อนผมยังเรียน ปี2อยู่ที่วิทยาลัย ไม่ได้ทำงานอะไร และ ก็ไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรด้วย วันหนึ่งมีน้าของผมที่เป็นเจ้าของร้านอาหารที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงอยู่แล้ว หรือ พูดง่ายๆคือ มันขายดีนั่นแหละครับ เค้าบอกให้ผมยุติการเรียนแล้วออกมาดูร้านอาหารเลย เค้ายกให้เป็นของขวัญวันเกิด (ไปสิครับรออะไร). พอได้มาทำจริงๆแล้วก็ลำบากสุดๆแต่น้าผมก็ช่วยดูให้ทั้งเดือน หลังผมเริ่มเป็นงานแล้วเค้าก็ปล่อยให้ผมดูแลเลย ผมได้ทำงานหาเงินเอง ตกเดือนละประมาณ 80.000-100.000บาททีเดียว. มันดีมากครับ ดีจนผมเริ่มหลงระเริง ว่าตัวเองพร้อมแล้วที่จะก้าวเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ผมเริ่มมองหาทุกสิ่งที่ผมอยากได้มานาน แต่ไม่สามารถชื้อมันได้ เริ่มจากเสื้อผ้าที่ชอบ เครื่องดนตรี กินของที่อยากกิน แล้วเริ่มหนักขึ้น ชอบชื้อของแจกคน ทั้งเสื้อผ้า ทอง หรือ โทรศัพท์ก็ชื้อให้คนโน้นคนนี้ไปทั่ว (เฉพาะญาติ) หนักสุดๆคือ เริ่มมองหารถยนต์ บ้าน ที่คิดว่าจะชื้อผ่อนพร้อมๆกัน ก็จัดเลยครับ โดยที่ไม่ได้คิดอะไรเลย รั้งแต่ว่ามั่นใจในรายได้ของตัวเองว่ามันเพียงพอแล้ว.... ใช่ครับผมทำแบบนี้มาได้ 1ปีครึ่ง จนมาช่วงครึ่งปีหลังนี้เศรษฐกิจตกต่ำลงไปมาก ตอนนี้ผมก็สามารถทำกำไรได้ไม่มากเท่าแต่ก่อนแล้ว ชึ่งแน่นอนว่ามันลำบากมากครับทั้งภาระหนี้สินที่ตัวเองก่อ มันหนักสุดๆครับ ทุกวันๆ ห้ามป่วย ห้ามเหนื่อย ห้ามพัก นี่แหละครับผลที่ผมต้องแบกรับ เพราะผม "พลาด และ ขาดสติไปจริงๆ" แต่ที่เจ็บไปกว่าคือ... เหอะๆ... พูดมาแล้วสมเพชตัวเองมาก. นั้นคือในวันที่ผมลำบาก คนที่ผมเคยยื่นมือไปช่วยพวกเค้า ไม่ว่าเรื่องอะไร คนไหน ต่างหั้นหนีผมหมดครับ แค่น้ำใจสักเล็กน้อยก็ไม่มีให้เห็นจากพวกคนเหล่านั้นเลย... มันเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่พลิกความคิดโง่ๆของผมในครั้งนี้ว่า "ควรมองหาคนที่เค้ารักเราจริงๆ และ รักษาเค้าไว้" ทั้งนี้ผมหมายถึงครอบครัวของผมทุกคน พ่อ แม่ พี่สาว น้าสาว และ แฟนคนแรก และ คนปัจจุบันของผมเอง ที่ครั้ง1ผมเคยรู้สึกกลัวว่าเธอจะมาหลอกเราเพื่อหวังเงินทอง แต่ไม่เลยครับ ผมรู้สึกขอบคุณมากที่เธอยังยื่นอยู่ตรงนี้กับผม ช่วยผมในทุกๆเรื่อง... ตอนนี้ผมได้สติแล้วครับ ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ ผมจะมี "สติ" เสมอ.
นี่เป็นประสบการณ์ ของตัวผมเองครับ. ที่มาขอเล่าวันนี้ไม่มีเจตนาจะโอ้อวดอะไรนะครับ แต่ต้องการให้ท่านใดก็ตามที่ได้อ่านแล้วช่วยบอกต่อความคิด ผิดถูก การมีสติ สำคัญมาก ใช้ชีวิตอย่าง Play Safe จะดีกว่าเสมอครับ ขอบคุณครับ ^_^
ปล. ผู้เขียนเป็นคนลาว ผิดตรงไหนยังไง ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ.