ผมขอสมมติตัวเอง สมมติเหตุการณ์ชีวิตนะว่า ผมมีลูกชายคนหนึ่ง ลูกสาวคนหนึ่ง สมมติว่า เราเลี้ยงลูกแบบผูกพันธุ์มากเลย รักมากกๆ ลูกก็ไม้คยสร้างความเดือดร้อนให้เราและครอบครัวเลย หลายปีๆ จนอายุครบบวช เกิดบวชไปสักพัก แล้วติดใจในสมณะเพศขึ้นมาแล้วไม่ปรารถนาที่จะใช้ชีวิตทางโลกแล้ว หรืออะไรก็แล้วแต่...ถ้าเป็นเพื่อนๆ (จะจริงหรือสมมติไม่รู้) จะทำอย่างไร? จะพลอยจะอนุโมทนาสาธุกับเขา หรือ จะอ้อนวอนให้เค้าลาสิกขาออกมากลับมาอยู่กับเราพร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งหนึ่ง? ถ้าเป็นผม ผมก็คงทำใจไม่ได้แน่ๆ ถึงแม้ว่าผมจะมีลูกอีกคนหนึ่งอยู่ด้วยกัน ผมก็เหมือนชีวิตขาดอะไรไปแน่ๆ บางทีเผลอคุยเล่น-โทรศัพท์กะพระลูกชายเล่นเหมือนตอนที่ก่อนจะบวช เราคงแอบไปอ้อนวอนบอกท่านให้ลาสิกขาออกมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้งหนึ่ง ไม่อยากให้ท่านอยู่นาน เราคงจะพยายามบอกเขาอ่ะนะว่า อยู่ครองเรือนเราก็สามารถปฏิบัติธรรมจนบรรลุอริยขั้นต่างๆได้ อยากให้เขาได้ออกมาดำเนินชีวิตข้างนอกให้อิ่มหนำสมกับวัยของเขาให้เต็มที่ แต่ถ้าท่านจะยืนยันจะเอาดีทางนี้ ผมก็ต้องจำต้องยอมให้ท่านเลือกทางของท่านไป ผมก็ต้องโมทนาไป
  ป.ล ขอย้ำอีกครั้ง ผมแค่สมมติเหตุการณ์เฉยๆ เพราะวันนี้เปิด YouTube ไปเจอคลิปลูกชายตลกชื่อดัง บวช แล้วก็ประมาณว่าไม่ (ยัง) อยากสึกอะไรแบบนี้ แต่พ่อเค้าแบบ ทำใจไม่ได้ อยากให้สึกมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา เพราะเค้ารักลูกมาก ผมก็เลยมาย้อนนึกกับตัวเองว่า ถ้าเราเป็นพ่อ มีลูกชายที่เรารักมากๆเหมือนอย่างนี้ มาบวชแบบไม่คิดสึกเลย ก็คงคิดถึง อาลัยอาวรณ์ไม่ต่างจากเค้าแน่ๆ (ดราม่าได้นะครับ ผมไม่ว่า)