ต้องบอกก่อนว่าเราอยู่บ้านป้าและอาๆของเรา เราโดนทางบ้านเรากดดันมากๆ ทุกๆเรื่องทั้งเรื่องชาติตะกูลต้องทำตัวให้ดูดีเหมาะสมเรียนได้เกรดน้อยก็ด่าเหมือนจะประจานเราว่าโง่กว่าคนอื่นจนเราอายกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู๋ แต่เราไม่เคยเถียงเราเกือบไว้ เราเป็นเด็กบ้านแตกพ่อแม่แยกทางกัน เราเลยรุ้สึกว่าเราคิดถึงพ่อแม่จังเวลาเจอเรื่องแย่ๆ เราเคยคิดอยากจะฆ่าตัวตายหลายๆครั้งเพราะคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีความสุขแล้ว อยู่ไปทุกวันนี้อยุ่ในคุกที่บ้านเราเพียยพร้อมทุกอย่าง แต่ความรุ้สึก้ราไม่อยากอยุ่บ้าน ไม่อยากกลับ้านไปเจอป้าๆอาๆ เรากลายเป็นคนไม่กล้าสบตาใคร เรารุ้สึกไร้ค่ามาตลอด จนตอนนี้เรามีแฟน แฟนเราก็มากดดันเราหลายๆเรื่อง ไม่ให้ออกไปเที่ยวไหน ตอนนี้เรารุ่สึกแย่มากๆ เราโดดเดี่ยว ท้อแท้ มองไปทางไหนก็เบื่อจนตอนนี้ไม่อยากจะเจอใครเลย มันเบื่ออยากอยุ่คนเดียว นอนนิ่งๆไปตลอดกาล แบบนี้เราเสี่ยงเป็นโรคไหมคะ เราซึมเศร้ามาเป็นปีแล้ว แต่อาการเบื่อ ท้อแท้ ไม่อยากเจอใครพึ่งเป้นได้เดือนกว่าๆค่ะ เราอยากไปหาหมอเพราะเรารุ่สึกเราทนมันไม่ไหวที่ต้องรุ้สึกเยอะอยุ่ฝ่ายเดียว เวลาใครพุดประชดหรือเสียดสีเราเราจะคิดคำพูดนั้นทั้งวันละวันนี้นจะแย่ไปเลยทั้งวัน