อยากถามความคิดเห็นเรื่องการให้เงินผู้มีพระคุณ
ใช้เพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณที่เลี้ยงดูเรามา

คือ เราเอง ตั้งแต่เริ่มมีรายได้มากขึ้น ก็ให้เงินกับคุณตาคุณยาย มาโดยตลอด แม่กับพ่อไม่อยู่แล้วจึงได้ ให้คุณตาคุณยายแทน โดย ก็จะให้ ต่อเดือนขั้นต่ำ คือ 10k สูงสุดก็ 25k แต่ทุกเดือนจะต้องให้ 10k

ประเด็นอยู่ตรงนี้ ช่วงที่เราให้ในตอนที่ยังไม่มีภาระอะไรมากมายเรารู้สึกไม่มีปัญหา แต่ตอนนี้ เราเอง ซื้อบ้าน สองหลัง มีภาระหนี้สิน ต้องจัดการ รวมถึง ค่าจ้างให้กับน้องสาวที่มาช่วยทำงาน เดือนละ 20k เป็นงานที่จุกจิก และต้องใช้คนที่วางใจได้เท่านั้น  เท่ากับว่า เดือนนึงเราต้องผ่อนชำระเงินค่าบ้านสองหลัง รวม 25k
ค่าจ้าง 20k  ให้คุณตาต่อเดือน 10k ค่าจิปาถะอื่นรวมๆก็ 65k

ถ้าสงสัยว่ารายได้เท่าไร ก็ตกต่อเดือน คือ 150k  - 200k เฉลี่ยก็ราว150k ทุกคนคงคิดว่า เงินเราเหลือพอที่จะให้ครอบครัว ใช่เราก็คิดแบบนั้น เหมือนกัน
แต่หลังๆเริ่มมีความรู้สึกแบบว่า ฉันเองก็อยากเอาเงินไปทำในสิ่งที่อยากทำบ้าง ซึ่งก็ใช้เงินเยอะ เช่น เที่ยวตปท  เช่น ซื้อ ของที่เราอยากซื้อ แต่พอเราจะใช้เงิน กับอะไรที่เสียเงินเพื่อความสุข ที่บ้านกลับบอกว่า ซื้อทำไมใช้ทำไม ไม่จำเป็น สิ้นเปลือง ไม่มีประโยชน์แม้ว่ารายได้เราจะเพียงพอที่จะใช้ แต่พอเป็นเรื่องของน้อง กลับบอกให้เราช่วยน้อง ดูแลน้อง สงสารน้อง น้องไม่ได้มีแบบเรา ที่ผ่านมาก็ให้ตลอดอยากได้อะไรที่ไม่เกินกำลังก็ซื้อให้

เราเองไม่ได้หวังว่าจะได้อะไรกลับมาหรอก เพราะคงไม่ได้ แต่ถ้าวันนึงเรามีเหตุที่ไม่สามารถให้ได้ หรือ ไม่คิดจะให้ อยากรู้ว่า แบบนี้เป็นการ เณรคุณหรือไม่รู้จักทดแทนบุญคุณหรือเปล่าคะ  ถ้าเราเอาเงินมาใช้มาเพิ่มความสุขให้กับตัวเองเราเป็นคนที่ไม่กตัญญูไหมคะ