ขอท้าวความก่อนเลยว่าแม่เราเป็นคนต่างจังหวัดค่ะ เวลาเราไปไหนมาไหนกับพ่อแม่ เรารู้สึกไม่อยากไปด้วย เพราะพวกเค้ามีนิสัย ชอบเอะอะ โหวกเหวกเสียงดัง ชอบนินทาชาวบ้าน เวลามีเรื่องอะไรแม่ก็จะไปซุบซิบกับป้าข้างบ้านแล้วด่าคนพวกนั้นยกใหญ่ พออยู่ต่อหน้าเค้าก็พูดจาซะดิบดี เวลาไปซื้อของแล้วไม่ถูกใจ ไม่อร่อย ก็จะเดินไปต่อว่าแม่ค้าพ่อค้า เวลาเดินห้างอยู่แล้วเจอคนรู้จักแม่ก็เจอส่งเสียงดัง คนในห้างก็หันมามองเต็ม เวลาไปกินข้าวในห้าง แม่ก็จะทำตัวไม่ถูกนั่งริมๆเก้าอี้ เวลาสั่งเมนูก็พูดวนไปวนมา แม่มองไปรอบๆตลอดเวลา หรือเวลาไปเที่ยว เราไปเที่ยวนี่เนอะ เราก็อยากแต่งตัวสวยๆบ้าง แต่พ่อกับแม่เราใส่ชุดมอมแมมมากๆรองเท้าแตะ อะไรทำนองนี้มันดูไม่ให้เกียรติสถานที่เลย หรือแม้กระทั่งบุคลิค กิริยา มารยาทในที่สาธารณะแม่จะไม่มีเลย คุยทรศเสียงดัง ทิ้งขยะในที่ที่ไม่ควรทิ้ง เวลาโรงเรียนเรียกประชุมผู้ปกครองเราไม่อยากให้แม่ไปเลย เรารู้สึกอาย แม่เราไม่เล่นไลน์ ไม่เล่นเฟส แม่ใช้มือถือแบบกดคล้ายๆซัมซุงฮีโร่ แม่จะเอามือถือใส่ถุงพลาสติกกันเปื้อน แม่กดโทรหาใครไม่เป็นโดยเราพยายามสอนแม่แล้ว เวลาประชุมผู้ปกครอง คุณครูเราก็จะขอไลน์แม่ หรือแม้กระทั่งความสะอาด แม่เรามีอาชีพค้าขายอาหารค่ะ เค้าไม่สะอาดเลย มีดไม่เคยล้าง กะทะ ตะหลิว หม้อ อุปกรณ์ต่างๆเหมือนจะวงสกปรกหมดเลย เราพยายามบอกเค้าแล้ว เรารู้สึกอายมากๆเลยค่ะ เราว่าน่าจะมีคนมาเม้นท์แนวๆว่า แม่เลี้ยงเรามา แม่อุ้มท้องเรามาตั้ง9เดือน แม่มีพระคุณขนาดนี้ยังอายได้ลงคอบลาๆ อย่าเลยค่ะ คุณไม่มาเป็นเราคุณไม่รู้หรอก ไม่รู้ว่าเราเจ้าระเบียบเกินไปมั้ย แต่สิ่งที่เราพิมพ์มาทั้งหมด มันคือสิ่งที่มนุษย์ควรมีไม่ใช่หรอคะ ทั้งมารยาทในที่สาธารณะ ทั้งความสะอาด ทั้งการทิ้งขยะ