เรามักจะสับสนชีวิต บางทีก็อยากมีโมเม้นโรแมนติก สร้างครอบครัวตามครรลองที่ดำเนินกันมา แต่มันก็มีความคิดที่ไม่อยากผูกติดกับใคร ไม่อยากแบ่งเงินที่หามาให้ใคร (555นี่แอบงกนะ)  รู้สึกไม่ปลอดภัยเหมือนเราเอาชีวิตตัวเองไปผูกติดกับคนอื่น ที่เราก็ควบคุมเขาไม่ได้

มันไม่มีอะไรแน่นอนซักอย่าง จะรักก็ต้องเผื่อใจอกหัก จะแต่งงานก็ต้องเผื่อใจเกิดต้องหย่า จะมีลูกก็ต้องเผื่อใจเมื่อเขาโตขึ้นก็จะกางปีกบินจากเราไป  

แต่ถ้าเราอยู่เป็นโสดมันก็โดดเดี่ยวมาก เพราะเราชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยมีเพื่อน ไม่สนิทกับใคร ถ้าเราไม่สร้างครอบครัวของตัวเอง เราคงเดียวดายมากอ่ะ 555

จริงอยู่ที่ทุกอย่างจะดีขึ้นถ้ามีเงินเยอะๆ แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะรวยป่ะ และความสัมพันธ์ที่ใช้เงินซื้อมันไม่จริงใจเลยซักนิด จะให้เราอยู่กับความอบอุ่นจอมปลอมมันก็ชวนให้เศร้าใจแปลกๆ

ซึ่งเราไม่ชอบความเครียดอย่างมาก ไม่อยากจะคิดมาก ความคิดย้อนแย้งไปมาในหัว มันน่ารำคาณจริงๆนะ จะปลงก็ปลงได้ไม่สุด เหมือนรู้ว่าทุกสิ่งคือมายา แต่เราก็ยังโหยหามัน

ถ้าเรารวยแล้วมีเทคโนโลยีล้ำๆสำหรับสาวโสดมันจะตอบโจทย์มาก555 เราต้องการหุ่นยนต์ เอไอ อะไรก็ได้ มาเป็นแฟน มาอยู่เป็นเพื่อน มาดูแลยามแก่  อย่างน้อยหุ่นยนต์มันก็มีโอกาสน้อยที่จะทรยศ (จะบอกไม่มีโอกาสก็ไม่ได้เพราะดูหนังมาเยอะ55)

พอเถอะพอ หยุดมโนเวิ่นเว้อ ชีวิตชอบคิดอะไรแฟนตาซีเกินไป อ่านนิยายมากไปก็งี้แหละค่า ชั้นมาบ่นอะไรกันเนี่ย