สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 8
ผมยังขอย้ำคำเดิม เจอคนร้ายจับตัวประกัน สิ่งที่ควรทำคือช่วยเหลือตัวประกัน ไม่ใช่ทำตามคำเรียกร้องของคนร้าย แต่ตอนนี้หลายคนกำลังทำตามคำเรียกร้องของคนร้ายอยู่ ยิ่งทำคนร้ายก็ยิ่งได้ใจแล้วก็จะยิ่งเรียกร้องมากขึ้น ตัวประกันก็จะยิ่งตกอยู่ในอันตรายมากขึ้น
ถามจริงเหอะ เบื่อไม๊ไอ้ดราม่าบ้าบอคอแตกที่ อฟช.มันก่อเนี๊ยะ แล้วรู้ไม๊ว่าส่วนนึงที่มันเกิดขึ้นก็เพราะพวกคุณใจไม่แข็งพอ คุณมัวแต่สงสารตัวประกันจนยอมทำตามข้อเรียกร้องของคนร้ายทุกอย่างแทนที่จะรีบช่วยเหลือตัวประกันออกมาจะได้จบๆแม้อาจจะต้องทำให้ตัวประกันบาดเจ็บบ้างอย่างเช่นยิงที่ขา แต่ถ้ามันช่วยชีวิตตัวประกันแล้วทำให้เรื่องจบได้มันควรทำไม๊
ฝากให้กลับไปคิดละกันครับสำหรับคนที่ยังคิดจะเปย์ต่อ โอเคมันเงินคุณ สิทธิ์คุณ ผมคงไปบังคับอะไรไม่ได้ คุณอยากจะเปย์ต่อมันก็ไม่ผิด แต่อยากให้ลองคิดให้ดีๆ การที่คุณทำแบบนี้ คุณอาจกำลังเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดวงจรอุบาทว์แบบนี้ต่อไปไม่รู้จักจบจักสิ้น และสิ่งเหล่านี้แหละที่ในระยะยาวมันจะทำร้ายน้องที่คุณรักโดยไม่รู้ตัว และบอกเลยว่าถ้าคุณยังทำตามข้อเรียกร้องของคนร้ายอยู่ ดราม่าใหญ่ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย และครั้งหน้าบอกเลยว่ามันจะรุนแรงกว่านี้หลายเท่า แล้วสุดท้ายใครหล่ะที่ก็จะออกมานั่งด่านั่งประสาทเสียกับ อฟช.กันต่อถ้าไม่ใช่พวกคุณทั้งๆที่พวกคุณมีส่วนร่วมในการทำให้เกิดวงจรอุบาทว์แบบนี้กันเอง
ฝากให้กลับไปคิดละกันครับ อยากด่าอยากดราม่าก็เชิญ แต่ผมขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะหยุดวงจรอุบาทว์นี้ซะทีด้วยการเลิกเปย์ทุกอย่าง แทนที่จะลงเงินเพื่อสนับสนุนวงจรอุบาทว์ต่อไปแบบนี้ สู้เก็บเงินไปนั่งรถไฟเล่นดีกว่า ไม่อยากทำร้ายน้องทางอ้อมอีกต่อไปแล้ว
ถามจริงเหอะ เบื่อไม๊ไอ้ดราม่าบ้าบอคอแตกที่ อฟช.มันก่อเนี๊ยะ แล้วรู้ไม๊ว่าส่วนนึงที่มันเกิดขึ้นก็เพราะพวกคุณใจไม่แข็งพอ คุณมัวแต่สงสารตัวประกันจนยอมทำตามข้อเรียกร้องของคนร้ายทุกอย่างแทนที่จะรีบช่วยเหลือตัวประกันออกมาจะได้จบๆแม้อาจจะต้องทำให้ตัวประกันบาดเจ็บบ้างอย่างเช่นยิงที่ขา แต่ถ้ามันช่วยชีวิตตัวประกันแล้วทำให้เรื่องจบได้มันควรทำไม๊
ฝากให้กลับไปคิดละกันครับสำหรับคนที่ยังคิดจะเปย์ต่อ โอเคมันเงินคุณ สิทธิ์คุณ ผมคงไปบังคับอะไรไม่ได้ คุณอยากจะเปย์ต่อมันก็ไม่ผิด แต่อยากให้ลองคิดให้ดีๆ การที่คุณทำแบบนี้ คุณอาจกำลังเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดวงจรอุบาทว์แบบนี้ต่อไปไม่รู้จักจบจักสิ้น และสิ่งเหล่านี้แหละที่ในระยะยาวมันจะทำร้ายน้องที่คุณรักโดยไม่รู้ตัว และบอกเลยว่าถ้าคุณยังทำตามข้อเรียกร้องของคนร้ายอยู่ ดราม่าใหญ่ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย และครั้งหน้าบอกเลยว่ามันจะรุนแรงกว่านี้หลายเท่า แล้วสุดท้ายใครหล่ะที่ก็จะออกมานั่งด่านั่งประสาทเสียกับ อฟช.กันต่อถ้าไม่ใช่พวกคุณทั้งๆที่พวกคุณมีส่วนร่วมในการทำให้เกิดวงจรอุบาทว์แบบนี้กันเอง
ฝากให้กลับไปคิดละกันครับ อยากด่าอยากดราม่าก็เชิญ แต่ผมขอเป็นส่วนหนึ่งที่จะหยุดวงจรอุบาทว์นี้ซะทีด้วยการเลิกเปย์ทุกอย่าง แทนที่จะลงเงินเพื่อสนับสนุนวงจรอุบาทว์ต่อไปแบบนี้ สู้เก็บเงินไปนั่งรถไฟเล่นดีกว่า ไม่อยากทำร้ายน้องทางอ้อมอีกต่อไปแล้ว
ความคิดเห็นที่ 13
บริษัทอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีน้อง
แต่น้องอยู่ได้ถ้าไม่มีบริษัท
อยากโง่กันต่อไปก็ตามสบาย
เหมือนคนป่วยต้องลดอาหารที่ไม่ดี แต่คุณบอกสงสารที่เค้าได้กินแต่อาหารที่ไม่ชอบ แต่รู้ไหมว่าถ้ารักษาไปเรื่อยๆ สักวันคนป่วยจะหายและได้กินอาหารที่ชอบอีกหลายๆครั้ง กลับกันหากให้อาหารที่เค้าชอบทั้งๆที่ป่วยอยู่ อาการป่วยจะไม่ดีขึ้นและเป็นหนักกว่าเดิม บางอย่างมันก็ต้องเด็ดขาดกันได้แล้วเพื่อ'น้อง'
แต่น้องอยู่ได้ถ้าไม่มีบริษัท
อยากโง่กันต่อไปก็ตามสบาย
เหมือนคนป่วยต้องลดอาหารที่ไม่ดี แต่คุณบอกสงสารที่เค้าได้กินแต่อาหารที่ไม่ชอบ แต่รู้ไหมว่าถ้ารักษาไปเรื่อยๆ สักวันคนป่วยจะหายและได้กินอาหารที่ชอบอีกหลายๆครั้ง กลับกันหากให้อาหารที่เค้าชอบทั้งๆที่ป่วยอยู่ อาการป่วยจะไม่ดีขึ้นและเป็นหนักกว่าเดิม บางอย่างมันก็ต้องเด็ดขาดกันได้แล้วเพื่อ'น้อง'
แสดงความคิดเห็น
จะผิดไหม ถ้าใจไม่แข็ง "ทิ้ง" น้อง ไม่ได้...
แต่พอผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์ก็กลับมาใหม่ด้วยเหตุผล "ทิ้งน้องไม่ลง"
ก็แหงละ ตอนนั้นความแค้นมันยังคุกรุ่น หัวมันร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ!
แต่พอกระแสลมเริ่มเงียบก็กลับมาใจอ่อนอีกครั้ง
ก็ได้แต่สาบานกับตัวเองครั้งต่อไปถ้าเจออย่างนี้อีกก็ขอบาย...
ตอนดราม่ากีฬาสีเครื่องปริ้นท์ขาดแคลน ก็คนเดียวกันนั่นแหละที่บอกว่าคราวนี้ลาขาดไม่มีข้อแม้
แต่พอเจอ "มิวจิคกี้" เข้าให้หน่อยก็เข่าอ่อน หัวใจอ่อนไหวทุรนทุรายมันทนไม่ได้โดนเขาตกให้กลับมา
สุดท้ายก็บอกกับตัวเองอีกครั้งว่าครั้งต่อไปถ้าเจออย่างนี้อีกก็ขอบายแน่ ๆ
มาคราวนี้โอ้โหความคับแค้นช่างแรงกล้า
บอกตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายให้ใจมันแข็ง "ทิ้ง" น้องพรากจากกันไปจะทำได้ไหม
เงินเป็นหมื่นเป็นแสนที่ฉันอุทิศให้ไม่เป็นไร...
แต่ "ความทรงจำ" นี่สิมันทำให้ฉันพะว้าพะวังฉุดรั้งไม่ให้เราจากกันไป
ครั้นจะก้าวออกเดินจากทางเดิมก็เหมือนได้ยินเสียงน้องเรียกตามหลังน้ำตาปริ่ม
จะก้าวเดินก็ทำไม่ได้มันเหมือนโดนไวรัสรูปหัวใจสั่งสมองให้ยื้อขาเราไว้
จะใจกล้าจูงมือน้องออกมาจากวังวนนั้นก็กลัวว่าเขาจะตามมาหรือเปล่า
จะใจกล้าก้าวเท้ามุ่งหน้าสลัดทิ้งทุกอย่างก็กลัวเขาจะเสียใจที่เราต้องจากกัน...
เมื่อตัดสินใจไม่ได้ โอตะคนนั้นเลยไปถามความคิดเห็นของเพื่อนโอตะด้วยกัน
ทุกคนคิดเหมือนกันไหม... แน่นอน ทุกคนยืนกรานแน่วแน่ใจแข็งเลิกตามวงขั้นเด็ดขาด!
ยิ่งพร้อมเพิ่มแรงกดดันให้โอตะคนนั้นปลงใจซะที...
"จะใจอ่อนไปถึงไหน"
"เพราะเป็นโอตะอย่างนี้ไง อฟช. ถึงยังอยู่รอด โง่จริง"
"เงินที่จ่ายไปเสียดายบ้างมั้ย"
ที่ทุกคนพูดก็ถูกหมดแหละ ไม่ได้เถียงเลย
แต่ "โอชิ" เราล่ะ ถ้าเราไปแล้ว เขาจะอยู่อย่างไร
ถ้าเขาทนได้ ทนอยู่กับ อฟช. แบบนี้ได้ ทนแบกรับดราม่าแลกหยาดเหงื่อเพื่อที่จะได้อยู่กับเรา
แล้วเราจะเลือก "ทิ้ง" เขาไปได้อย่างไร