คือเรา ตั้งใจจะออกไปอยู่ข้างนอก แต่ไม่ได้คิดจะทิ้งครอบครัวไปไหน
คือเรื่องของเรื่องเราอยากเดินตามวิถีชีวิตของตัวเราเอง ไปเรียนรู้ความลำบาก ไปหาประสบการณ์ชีวิต ไปเรียนรู้เ้วยตัวเอง
ที่เราทำไปเพราะว่า แม่เลี้ยง(แฟนของแม่แท้ๆเรา แม่เราหย่ากับพ่อตั้งแต่เด็กๆ แล้วมาคบกับแม่เลี้ยงตอนหลัง แล้วแม่เลี้ยงค้าส่งเราเรียนจนถึงปวช. ส่วนแม่แท้ อยู่บ้านดูแลยายอายุประมาณ87 ไม่มีงานทำ) ไม่ให้เรียนต่อ จะให้ทำงานแถวบ้านแถมเลือกงานให้เรา ทั้งๆที่เราบอกไม่เอา เดี๋ยวหนูหางานทำหนูเอง ส่งตัวเองเรียนเอง คำตอบที่เราได้ เค้าคือ ไม่ เค้าบอก จะเรียนตอนไหนก็ได้ แต่อยากให้เราทำงาน เราก็บอกไปจะให้หนูทำงาน งั้นหนูขอเลือกเอง จะไปสมัครทำหารอากาศ ที่กทม. คำตอบที่ได้ จะไปทำเ....ยี้ยไร แล้วใครจะดูยายทำงานแถวนี้ เดี๋ยวกูเอาฝากให้ เราก็เงียบไม่พูด เพราะไม่อยากให้เรื่องมันไปไกลกว่านี้ แถมช่วงหลังๆ เค้าเข้าสู่วัยทอง ซึ่งตัวเราเอง ไม่รู้จะอดทนไปได้นานแค่ไหน จะปรี้ดดดแตกวันไหนก็ไม่รู้ แล้ววันที่เค้าไปทำงาน เราก็อยุ่บ้านกับยาย เราก็พูดไปว่า ยายเดี๋ยว
หนูไปสมัครทหารอากาศ นะ เชื่อไหมคำตอบเค้าอะ ทำให้เอาหนักใจนะ ยายตอบว่า สมัครแล้วเรียนกี่ปี อยู่ที่ไหน แถวบ้านเราหรอ
เราสตั้นไปเลย ทั้งน้ำเสียงอะไรต่ออะไร มันสื่อความแบบ ไม่อยากให้ไป อยากให้อยู่ด้วยกัน แม่เลี้ยง เค้ายื่นข้อเสนอต่างๆ เพื่อที่จะให้เราอยู่ ทั้ง ถ้าเรียนจบ กูจ้างดูแลยายเลย มันไม่ต้องทำงานให้เหนื่อย เราตอบทันที ไม่เอา  อีกทั้งเค้าจะให้เบี้ยบำนาญ เราก็บอกไม่เอา ที่เราปฏิเสธไป เพราะไม่ใช่โลกสวยนะ แล้วเราก็ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่เงิน อยู่แบบสะดวกสบาย
จนเรา คิดมาได้สักพักแล้วว่า เราควรออกไปไหม ไม่อยากอยู่ แบบนี้ อยากทำในสิ่งที่เราอยากทำ เรียนรู้ด้วยตัวเอง
คืออาทิตหน้าเราก็ปิดเทอมแล้ว เรากะจะออกไปเช่าห้องอยู่ หางานทำตอนปิดเทอม ว่าจะกู้กยศด้วยเอาเงินมาตั้งหลักก่อน เราจะออกไปแบบไหนดี เราก็ไม่อยากทำให้เค้าเสียใจนะ ถ้าเราพุดตามสิ่งที่เราคิด เค้าไม่ปล่อยเราไปแน่ๆๆๆๆๆ หนุจะทำไงดี(นิสัยเราดื้อเงียบหน้านิ่ง ไม่ค่อยยิ้ม แต่ถ้าเวลาดีๆ ก็ยิ้มนะ ไม่ใช่คนดี ไม่ใช่คนเลว แต่ว่าสามารถอยู่ได้ทุกที่ทุกสถานะการณ์)