ขออนุญาต นะครับ ไม่รู้ว่าตั้งกระทู้ถูกไหม ไม่ได้เข้ามาใช้งานนาน ปกติจะโดนเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆที่ทำงานเก่า ยืมยูสเซอร์มาถามนู่นนี่ แต่อันนี้มาตั้งเอง ผิดถูกยังไง รบกวนชี้แนะทีนะครับ
ยาวหน่อยนะครับ .. ผมพิมพ์มาทั้งหมด เพราะผมไม่มีที่ระบาย ในใจอยากมีพี่น้องไว้รับรู้เรื่อง ไว้พูดคุย แต่บังเอิญ ลูกคนเดียว อึดอัดมากๆ
พอดี พ่อกับแม่ผม เลิกรากันไปตั้งแต่ผมเด็กๆ ผมอยู่กับแม่และครอบครัวของแม่ แล้วพ่อก็อยู่กับครอบครัวใหม่ และทั้งคู่ก็ไม่ได้ติดต่อกันเกือบสิบปี แต่มีเรื่องต้องติดต่อกันเพราะค่าใช้จ่ายการเรียนของผม เลยได้คุยกัน ตอนนั้นทั้งพ่อและแม่ผม มีเงิน ไม่มีหนี้สินอะไร
แต่ตอนนี้พ่อผมค่อนข้างตกอับเลยต่างคนต่างอยู่กับแฟนใหม่ของพ่อ มีลูกน้อย2คนเป็นแฝด พ่ออายุ 56กำลังจะ57 ออกจากงานประจำมาได้หลายปีแล้ว ออกมา เคว้ง ทุกอย่างไม่เป็นตามแผน หาอะไรทำก๊อกๆแก๊กๆ เป็นเซลบ้าง เป็นนายหน้าบ้าง แต่ไม่สำเร็จเลย เป็นแบบนี้อยู่ร่วมปี ตอนนั้นผมยังทำงานอยู่ เงินเดือนหมื่นกว่าๆ ก็ส่งให้พ่อบ้าง เท่าที่ผมไหว เพราะว่าผมอยู่กับแม่ เลยไม่รู้ว่า คชจ. พ่อมีอะไรบ้าง
จนผมออกจากงานเพราะต้องย้ายบ้าน ผมเลยมารับฟรีแลนซ์เอง และพ่อก็เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เลยเอาเงินก้อนทีพอมี พาพ่อไปสมัครใบขับขี่ ประเภท2 และไปมัดจำเช่าขับ2แถว ก็พอถูไถได้ แต่ว่ารถที่ได้มา เป็นรถเก่า ขับๆไปก็ยางแบนบ้าง รถดับบ้าง ที่โหนหักบ้าง ทำให้ขาดรายได้ แต่ต้องจ่ายค่าเช่า เลยไปถามๆวินรถตู้ กัดฟัน ค่าวินวันละ1000฿ ค่าแก๊สตก 5-600+ ก็โอเคครับ วันจันทร์-ศุกร์ มีนักเรียน และพนักงานขึ้น ได้ตกละ 2200-2400฿ ได้กำไรวันละประมาณ500 บาท แต่ เสาร์อาทิตย์ ก็จะเสี่ยงๆ เข้าเนื้อบ้าง ได้กำไรวันละ 100-200บ้าง แล้วแต่จังหวะการจัดคิว ขับแบบนี้ได้ 3-4เดือน เจ้าของรถได้รับงานนอกเพิ่ม แล้วเขาก็เอาลูกน้องเขามาขับเอง ทำให้พ่อผมโดนถอนออกจากรถคันนี้ เคว้งอีกแล้ว.. ผมวิ่งหางานให้พ่อ บวกกับงานตัวเองก็ต้องเอาให้รอด มีเท่าไรก็ช่วยพ่อก่อนบ้าง โทรไปคุยกับ บ. รปภ. ก็อายุเกิน ติดต่อโรบินสัน ก็รับอายุ 60+ขึ้นไป เคว้งแบบนี้อยู่เดือนครึ่ง ผมก็โอนเงินให้เขาวันละ100฿ ให้พ่อไว้กินข้าว ถ้าเหลือก็นั่งรถไปหาสมัครงานด้วยตัวเอง แล้วก็ให้สะสมไว้จ่ายค่าโทรศัพท์ กับค่าใช้จ่ายหนี้สิน จนพ่อไปที่วืนรถตู้เดิม คุยไปคุยมา มีรถว่าง แต่ป้ายแดง ค่าเช่าแพงขึ้นอีกวันละ 300บาท แล้วก็ใช้น้ำมัน ก็จะแพงกว่าแก๊สนิดหน่อย แต่ดันได้ขับวันแรก เป็นเสาร์ ขับวันแรกก็เข้าเนื้อ ขับได้ไม่ถึงพัน พอวันอาทิตย์ ยิ่งแล้วใหญ่ จังหวะที่ไม่มีคน บวกกับรถในวินเยอะขึ้น ทำให้รอบน้อย วันอาทิตย์คนน้อยอยู่แล้ว คราวนี้ไม่มีจ่ายค่างวด ติดเขา เขามาเอารถคืน ละก็เป็นหนี้เพิ่มอีกหลายพัน ... ณ วันนี้คือวันที่พ่อต้องหาเงินมาจ่ายหนี้ค่ารถตู้ป้ายแดง แล้วก็ต้องหางานให้ได้
ผมมืดมาก มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก ส่วนตัวผม ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะผมอยู่กับแม่ ครอบครัวค่อนข้างอบอุ่นแต่ผมรู้สึกไม่มีความสุข เพราะทุกวันคิดแต่เรื่องพ่อ คิดว่าทำไมพ่อผมโชคร้ายจัง พ่อกับแม่ไม่น่าเลิกกันเลย น่าจะอยู่ด้วยกัน ถ้าพิมพ์อะไรที่ดูงงๆ ต้อฝขอโทษด้วยนะครับ ขณะที่พิมพ์อยู่ ผมก็ต้องคุยกับพ่อ ไม่อยากให้เขาคิดว่าทุกอย่างมันโหดร้าย ผมบอกเขาว่ามันเรื่องเล็ก ทุกอย่างมันมีทางแก้อยู่แล้ว แต่จริงๆแล้ว ผมไม่รู้เลย ไม่รู้สิ่ ผมไม่รู้เลยจริงๆ มันตื้อไปหมด
ปล. ผมเพิ่งได้ทราบเมื่อไม่นานนี้ว่าพ่อเคยมีการรักษา เรื่องอาการทางจิต ที่เกิดจากความเครียด เขาแจ้งว่าเป็นอาการคล้ายๆอาการแรกเริ่มโรคซึมเศร้า แต่ว่าไม่ถึงขนาดโรคซึมเศร้า คนที่เคยรู้จักบอกว่า เคยเห็นพ่อผมไปนั่งที่สนามของหมู่บ้านตอนตี1-2 คนเดียว ผมเลยไปถามว่าพ่อนั่งทำไม พ่อบอกว่าเบื่อๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย นอนไม่หลับ ผมเลยถามว่าเป็นโรคอะไรไหม พ่อเลยบอกมาว่าเป็นโรคที่บอก แต่ตอนนี้รักษาหายดีแล้วครับ (จริงๆมีชื่อโรค แต่ผมจำชื่อไม่ได้) แต่แค่กลัวว่าไปอยู่ในภาวะซึมเศร้า จริงๆไม่รู้หรอกว่าาการเป็นยังไง แต่เห็นเดี๋ยวนี้คนเป็นง่าย เลยกลัวครับ (จริงๆก็แอบกลัวตัวเองจะเป็นนะ แต่คิดว่า ไม่หรอก เราไม่มีทางเป็นแน่ๆ มีภาระต้องจัดการเยอะ)
ขอบคุณที่รับฟังนะครับ..
จริงๆ ผมแค่อยากทราบว่า อายุ 56 มีที่ไหนรับเข้าทำงานบ้างครับ เพราะที่รับผู้สูงวัยเข้าทำงาน เท่าที่โทรไปคุย เขารับ60ปีขึ้นไปทั้งนั้นเลย พ่ออยู่แถวลาดกระบัง สุวรรณภูมิ ศีรษะจรเข้น้อย สามารถขับรถได้ดี มีใบขับขี่ประเภท2 ครับ
ขอบคุณครับผม
สวัสดีครับ คุณพ่ออายุ 56 มีภาวะเสี่ยงซึมเศร้า โดนพิษเศรษฐกิจ เป็นหนี้ สมัครงานไม่มีใครรับเพราะอายุเยอะ อยากขอคำแนะนำครับ
ยาวหน่อยนะครับ .. ผมพิมพ์มาทั้งหมด เพราะผมไม่มีที่ระบาย ในใจอยากมีพี่น้องไว้รับรู้เรื่อง ไว้พูดคุย แต่บังเอิญ ลูกคนเดียว อึดอัดมากๆ
พอดี พ่อกับแม่ผม เลิกรากันไปตั้งแต่ผมเด็กๆ ผมอยู่กับแม่และครอบครัวของแม่ แล้วพ่อก็อยู่กับครอบครัวใหม่ และทั้งคู่ก็ไม่ได้ติดต่อกันเกือบสิบปี แต่มีเรื่องต้องติดต่อกันเพราะค่าใช้จ่ายการเรียนของผม เลยได้คุยกัน ตอนนั้นทั้งพ่อและแม่ผม มีเงิน ไม่มีหนี้สินอะไร
แต่ตอนนี้พ่อผมค่อนข้างตกอับเลยต่างคนต่างอยู่กับแฟนใหม่ของพ่อ มีลูกน้อย2คนเป็นแฝด พ่ออายุ 56กำลังจะ57 ออกจากงานประจำมาได้หลายปีแล้ว ออกมา เคว้ง ทุกอย่างไม่เป็นตามแผน หาอะไรทำก๊อกๆแก๊กๆ เป็นเซลบ้าง เป็นนายหน้าบ้าง แต่ไม่สำเร็จเลย เป็นแบบนี้อยู่ร่วมปี ตอนนั้นผมยังทำงานอยู่ เงินเดือนหมื่นกว่าๆ ก็ส่งให้พ่อบ้าง เท่าที่ผมไหว เพราะว่าผมอยู่กับแม่ เลยไม่รู้ว่า คชจ. พ่อมีอะไรบ้าง
จนผมออกจากงานเพราะต้องย้ายบ้าน ผมเลยมารับฟรีแลนซ์เอง และพ่อก็เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ เลยเอาเงินก้อนทีพอมี พาพ่อไปสมัครใบขับขี่ ประเภท2 และไปมัดจำเช่าขับ2แถว ก็พอถูไถได้ แต่ว่ารถที่ได้มา เป็นรถเก่า ขับๆไปก็ยางแบนบ้าง รถดับบ้าง ที่โหนหักบ้าง ทำให้ขาดรายได้ แต่ต้องจ่ายค่าเช่า เลยไปถามๆวินรถตู้ กัดฟัน ค่าวินวันละ1000฿ ค่าแก๊สตก 5-600+ ก็โอเคครับ วันจันทร์-ศุกร์ มีนักเรียน และพนักงานขึ้น ได้ตกละ 2200-2400฿ ได้กำไรวันละประมาณ500 บาท แต่ เสาร์อาทิตย์ ก็จะเสี่ยงๆ เข้าเนื้อบ้าง ได้กำไรวันละ 100-200บ้าง แล้วแต่จังหวะการจัดคิว ขับแบบนี้ได้ 3-4เดือน เจ้าของรถได้รับงานนอกเพิ่ม แล้วเขาก็เอาลูกน้องเขามาขับเอง ทำให้พ่อผมโดนถอนออกจากรถคันนี้ เคว้งอีกแล้ว.. ผมวิ่งหางานให้พ่อ บวกกับงานตัวเองก็ต้องเอาให้รอด มีเท่าไรก็ช่วยพ่อก่อนบ้าง โทรไปคุยกับ บ. รปภ. ก็อายุเกิน ติดต่อโรบินสัน ก็รับอายุ 60+ขึ้นไป เคว้งแบบนี้อยู่เดือนครึ่ง ผมก็โอนเงินให้เขาวันละ100฿ ให้พ่อไว้กินข้าว ถ้าเหลือก็นั่งรถไปหาสมัครงานด้วยตัวเอง แล้วก็ให้สะสมไว้จ่ายค่าโทรศัพท์ กับค่าใช้จ่ายหนี้สิน จนพ่อไปที่วืนรถตู้เดิม คุยไปคุยมา มีรถว่าง แต่ป้ายแดง ค่าเช่าแพงขึ้นอีกวันละ 300บาท แล้วก็ใช้น้ำมัน ก็จะแพงกว่าแก๊สนิดหน่อย แต่ดันได้ขับวันแรก เป็นเสาร์ ขับวันแรกก็เข้าเนื้อ ขับได้ไม่ถึงพัน พอวันอาทิตย์ ยิ่งแล้วใหญ่ จังหวะที่ไม่มีคน บวกกับรถในวินเยอะขึ้น ทำให้รอบน้อย วันอาทิตย์คนน้อยอยู่แล้ว คราวนี้ไม่มีจ่ายค่างวด ติดเขา เขามาเอารถคืน ละก็เป็นหนี้เพิ่มอีกหลายพัน ... ณ วันนี้คือวันที่พ่อต้องหาเงินมาจ่ายหนี้ค่ารถตู้ป้ายแดง แล้วก็ต้องหางานให้ได้
ผมมืดมาก มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก ส่วนตัวผม ไม่ได้ลำบากอะไร เพราะผมอยู่กับแม่ ครอบครัวค่อนข้างอบอุ่นแต่ผมรู้สึกไม่มีความสุข เพราะทุกวันคิดแต่เรื่องพ่อ คิดว่าทำไมพ่อผมโชคร้ายจัง พ่อกับแม่ไม่น่าเลิกกันเลย น่าจะอยู่ด้วยกัน ถ้าพิมพ์อะไรที่ดูงงๆ ต้อฝขอโทษด้วยนะครับ ขณะที่พิมพ์อยู่ ผมก็ต้องคุยกับพ่อ ไม่อยากให้เขาคิดว่าทุกอย่างมันโหดร้าย ผมบอกเขาว่ามันเรื่องเล็ก ทุกอย่างมันมีทางแก้อยู่แล้ว แต่จริงๆแล้ว ผมไม่รู้เลย ไม่รู้สิ่ ผมไม่รู้เลยจริงๆ มันตื้อไปหมด
ปล. ผมเพิ่งได้ทราบเมื่อไม่นานนี้ว่าพ่อเคยมีการรักษา เรื่องอาการทางจิต ที่เกิดจากความเครียด เขาแจ้งว่าเป็นอาการคล้ายๆอาการแรกเริ่มโรคซึมเศร้า แต่ว่าไม่ถึงขนาดโรคซึมเศร้า คนที่เคยรู้จักบอกว่า เคยเห็นพ่อผมไปนั่งที่สนามของหมู่บ้านตอนตี1-2 คนเดียว ผมเลยไปถามว่าพ่อนั่งทำไม พ่อบอกว่าเบื่อๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย นอนไม่หลับ ผมเลยถามว่าเป็นโรคอะไรไหม พ่อเลยบอกมาว่าเป็นโรคที่บอก แต่ตอนนี้รักษาหายดีแล้วครับ (จริงๆมีชื่อโรค แต่ผมจำชื่อไม่ได้) แต่แค่กลัวว่าไปอยู่ในภาวะซึมเศร้า จริงๆไม่รู้หรอกว่าาการเป็นยังไง แต่เห็นเดี๋ยวนี้คนเป็นง่าย เลยกลัวครับ (จริงๆก็แอบกลัวตัวเองจะเป็นนะ แต่คิดว่า ไม่หรอก เราไม่มีทางเป็นแน่ๆ มีภาระต้องจัดการเยอะ)
ขอบคุณที่รับฟังนะครับ..
จริงๆ ผมแค่อยากทราบว่า อายุ 56 มีที่ไหนรับเข้าทำงานบ้างครับ เพราะที่รับผู้สูงวัยเข้าทำงาน เท่าที่โทรไปคุย เขารับ60ปีขึ้นไปทั้งนั้นเลย พ่ออยู่แถวลาดกระบัง สุวรรณภูมิ ศีรษะจรเข้น้อย สามารถขับรถได้ดี มีใบขับขี่ประเภท2 ครับ
ขอบคุณครับผม