ภูตาจอเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในจังหวัดพังงา อดีตบนยอดเขาเคยถูกใช้ทำเป็นเหมืองแร่ดีบุก
เราไม่สามารถใช้รถยนต์ธรรมดาขึ้นไปบนยอดเขาได้ ต้องใช้รถ 4WD ของคนในชุมชนที่มีความชำนาญเป็นพิเศษ
เพราะระหว่างเส้นทางจะเป็นป่าทึบ และทางค่อนข้างโหด  ใช้เวลานั่งรถขึ้นไปประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของเราค่ะ เพราะพวกเราจะเดินขึ้นเขากัน ใช่ค่ะ ระยะทางเดินขึ้นเขา 13 กิโล จะไหวมั้ยเนี่ยเรา

พวกเราจอดรถไว้ที่ปากทางเข้าค่ะ

ตลอดเส้นทางต้นไม้เยอะมาก เลยไม่ร้อน จากปากทางขึ้นไปประมาณ 5 กิโล ก็จะถึงหน่วยพิทักษ์ป่าภูตาจอ

จุดนี้ต้องเสียค่าธรรมเนียมค่ะ

ผ่านด่านขึ้นไปสักอึดใจก็จะถึงน้ำตกโตนต้นหมาก
ต้องเดินลงไปอีกประมาณ 500 เมตร ก็จะถึงตัวน้ำตก น้ำเย็นมากเลยค่ะ ช่วยเพิ่มพลังให้พวกเราได้ดีทีเดียว

ตลอด 2 ข้างทางป่าไม้อุดมสมบูรณ์สวยงามร่มรื่นที่สุดจะเจอธารน้ำตกตัดถนนเป็นระยะ

พอดีมีรถผ่านมา โบกซิคะรออะไร ไม่ไหวแล้ว


3 กิโลสุดท้าย คือจุดที่โหดที่สุด ทางชันมาก รถถึงกับยกล้อกันเลยทีเดียว รีบลงรถกันใหญ่ 

ขึ้นมาถึงบนภู พื้นที่เป็นลานกว้างๆ มีที่กางเต้นท์เยอะมาก วันนี้มีขึ้นมากัน 3 กลุ่มใหญ่

จากลานกางเต้นท์เดินขึ้นอีกประมาณ 500 เมตร จะถึงจุดชมวิว สวยมากๆ คุ้มค่ากับเหงื่อที่เสียไปจริงๆ

กลางคืนมีฝนตก พอให้ตื่นเต้น 2 ครั้ง แต่ละครั้งไม่นานมาก ค่อยยังชั่ว นึกว่าจะได้นอนเล่นน้ำฝนซะแล้ว
เช้าตี 5 ก็เริ่มทยอยตื่น จะเรียกว่าตื่นก็ไม่เชิง เพราะแทบจะไม่ได้นอนกันก็ว่าได้ เสียงกรนของแต่ละเต้นท์ 
มันเร้าใจจนหลับไม่ลงจริงๆ เดินขึ้นไปดูหมอกกันที่จุดชมวิว เสียดายวันนี้โชคไม่เข้าข้างเรา หมอกน้อย 
แต่วิวก็ไม่ทำให้เราผิดหวัง อยากให้คนกรุงเทพได้มาที่นี่จัง pm 2.5 บนนี้ คงมีแค่เตาย่างหมูที่ปาร์ตี้กันเมื่อคืน

สูดอากาศให้เต็มปอด พร้อมกลับไปใส่หน้ากากที่กรุงเทพฯ กันอีกครั้ง อิจฉาคนพังงาที่สุด
สำหรับนักวิ่งสายเทรล 26 เมษานี้ เค้ากำลังจะมีงาน ภูตาจอ เทรล ๖๓
ใครสนใจ ไปสมัครกันได้นะคะ ธรรมชาติสวยๆ รออยู่ค่ะ


ปล. ขอขอบคุณความน่ารักและมิตรภาพดีๆของพี่ๆน้องๆในทริปนี้ทุกคน
หวังว่าจะได้กลับมาร่วมเสียเหงื่อด้วยกันอีกครั้งนะคะ