🌹 💕 บทเพลงเกี่ยวกับ "ความรัก" 💕🌹

กระทู้สนทนา

เจ้าค่ะ

วันนี้วันศุกร์ หรือวันสุขใจของใครๆหลายๆ คนนะคะ เพราะมันคือวันแห่งความรักนั่นเอง
เพี้ยนmbpt

วันนี้ป้าเขียวก็ขอตามกระแสหน่อยก็แล้วกันนะคะ โจทย์วันนี้ไม่ยาก คิดว่าน่าจะมีบทเพลงที่เกี่ยวกับ "ความรัก" มากมายที่จะมาร่วมแบ่งปันให้กันและกันได้ฟังทั้งวัน

เพราะความรักจะมีทั้งความรักที่สมหวังและผิดหวังคละเคล้ากันไป ป้าเขียวเคยไปอ่านเจอมา และชอบข้อความท่อนนี้

ความรักอาจจะสามารถพบได้ง่ายๆ แต่ไม่สามารถบังคับให้ใครรักใครได้

มันคือความจริง เราไม่สามารถบังคับให้ใครมารักเราได้ และเราก็ไม่สามารถบังคับใจเราให้ไปรักใครได้ด้วยเช่นกัน เมื่อใดที่เราฝืนกับความรู้สึกของตัวเอง เราจะรู้สึกไม่มีความสุข เกิดความทุกข์ขึ้นในใจ เพราะเรากำลังโกหกตัวเราเอง ถึงแม้เราจะพูดออกไป หรือแสดงพฤติกรรมบอกว่ารัก ถ้าใจเราไม่ได้รักมันก็ไม่มีความหมายอะไร เราจะเจ็บกันทั้งสองฝ่ายมากกว่า เมื่อไหร่ที่ใจของทั้งสองเกิดความรักต่อกันจริงๆ นั่นแหล่ะเราจะพบความสุขที่แท้จริง คนเรามักจะโกหกตัวเอง บอกใครๆ ว่ารักกัน แต่ใจเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้ว่าจริงหรือไม่จริง

สำหรับตัวป้าเขียวก็ไม่ได้เข้าใจอะไรเกี่ยวกับความรักมากมายหรอกนะคะ จากกระทู้ที่แล้วป้าเขียวพูดถึงเรื่องการรักตัวเอง แต่กระทู้นี้ขอเป็นการรักคนอื่น คำตอบมันจะอยู่ที่ใจเราเองว่าเรารักใคร รักแค่ไหน มันไม่ใช่แค่การพูดออกมาว่ารัก แล้วนั่นคือความรัก มันคือความรู้สึกข้างในใจของตัวเราเองที่จะให้คำตอบในจุดนี้ได้ดี
เพี้ยนไม่อยากจะเล่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ป้าเขียวเคยคิดจะเขียนเรื่องเล่าของชีวิตคู่ของตัวเองในนี้เหมือนกัน แต่มันมีความคิดที่ต่อต้านกันในใจอยู่ ด้านหนึ่งคือมองว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว แต่อีกด้านหนึ่งคืออยากให้หลายๆ คู่ได้เข้าใจในชีวิตคู่ เพราะบางช่วงเวลาของชีวิตป้าเขียวผ่านจุดนั้นมาแล้ว เพราะในระยะเวลา 19 ปีของชีวิตคู่ของป้าเขียว ถ้ามองดูระยะทางมันก็เหมือนจะมาก และก็ไม่มาก เพราะตอนนี้ป้าเขียวก็เหมือนนักเดินทางคนหนึ่งด้วยเช่นกัน ที่กำลังเดินทางบนเส้นทางชีวิตคู่ไปข้างหน้า มันเลยจะบอกหรือเตือนใครมากก็ไม่ได้ เพราะชีวิตยังไปไม่ถึงฝั่งเลย ป้าเขียวเป็นคนหนึ่งที่ชอบสังเกตชีวิตคู่หลายๆ คู่ คือเราไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตให้เหมือนใคร คู่ของป้าเขียวก็เลยใช้ชีวิตแบบที่เราเป็น ปัญหาในชีวิตคู่มีทุกคู่ ชีวิตไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกกุหลาบเสมอไป บางครั้งมันก็เจอขวากหนามมาทิ่มแทงให้เจ็บบ้าง ทำให้รู้รสชาติของชีวิตที่แท้จริง

ป้าเขียวได้อ่านเรื่องราวของหลายๆ คู่ที่อายุน้อยกว่าป้าเขียวนะ ในเรื่องการหึงหวง การจับผิด และการควบคุมอีกฝ่าย แต่ก่อนป้าเขียวเคยเป็นแบบนั้น คือเราต้องรู้ทุกอย่าง และอยากให้อีกฝ่ายเป็นแบบที่เราต้องการ พอไม่ได้ดั่งใจก็ทำให้มีปัญหากัน แล้วสุดท้ายตัวป้าเขียวเองที่ไม่มีความสุข พอมีเวลาได้อยู่กับตัวเอง มันก็จะมีคำถามให้กับตัวเองว่า ชีวิตเราเกิดมาเราต้องการอะไร แล้วมันก็มีคำตอบออกมาเป็นข้อๆ แล้วก็ต้องถามต่อว่าแล้วตัวคนอื่นล่ะเขาต้องการอะไร หนึ่งในคำตอบนั้นเขาคงจะไม่ต้องการให้เราควบคุมเขาแน่นอน พอคิดได้แบบนั้นมันก็ทำให้ป้าเขียวต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่ ให้มองว่านั่นคือชีวิตของเขา เขาต้องการในสิ่งที่เป็นความสุขของเขาเช่นกัน จนทุกวันนี้บางเรื่องที่เราไม่ชอบ ก็จะทำเป็นมองไม่เห็นซะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เวลาที่ไม่พอใจจะเลือกที่จะไม่ปะทะ คือเลี่ยงออกมา เมื่อเวลาผ่านไปเรื่องนี้ก็จะเป็นอดีตที่ไม่ฝังใจของเราทั้งคู่ เมื่อไหร่ที่เรามีการปะทะ เมื่อนั้นเราจะต้องการที่จะเป็นผู้ชนะกันทั้งนั้น พอถามว่าเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งชนะ อาจจะมีความได้ใจว่าฉันต้องเป็นผู้ชนะทุกครั้ง และเมื่อไหร่ที่แพ้ มันจะเกิดความต้องการเอาคืนตลอดเวลา ถามว่าถ้าในชีวิตคู่เราคิดแบบนี้ ปัญหามันไม่มีทางจบ มันจะวนเวียนแบบนี้ไม่รู้จักจบสิ้น ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเลือกที่จะยอมยุติ อย่ามองว่ามันจะดูเสียศักดิ์ศรีหรืออะไร เพราะชีวิตคู่มันไม่ใช่การแข่งขันหรือการต้องเอาชนะกัน หรือการต้องเหนือกว่ากัน มันคือการที่เราเลือกคู่ที่จะเดินไปข้างหน้าด้วยกันมากกว่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้วันนี้ป้าเขียวก็ขอเล่าเรื่องชีวิตคู่หรือชีวิตรักของตัวเองแบบคร่าวๆ นะคะ เผื่อจะเป็นมุมมองในความรักด้านหนึ่งสำหรับหลายๆ คู่

คู่ของป้าเขียวเราไม่ได้เริ่มที่การชอบพอหรือจีบกันแบบเป็นแฟน มันเลยไม่ใช่เป็นการค้นหาหรือพยายามหาใครอีกคนให้มาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตแบบที่คนอื่นเป็น เราเป็นคู่ที่เพื่อนของเราทำให้เรามารู้จักกัน ด้วยนิสัยในการพูดคุยของป้าเขียวจะให้ทุกคนในสถานะเพื่อน เราสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่อง ด้วยระยะเวลาที่ผ่านไปเรื่อยๆ มันเกิดความผูกพันขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว มีคนเคยถามว่าทำไมถึงคบกันมานาน มันก็ถือว่านานนะ เรารู้จักกันตอนป้าเขียวอายุ 21 ปี คืออายุยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่มาก แต่ด้วยที่เราวางตัวแบบผู้ใหญ่ หรือมีความคิดแบบนั้น อาจจะด้วยสังคมที่เราทำงานกับคนที่มีอายุมันเลยทำให้ช่วงชีวิตวัยรุ่นของป้าเขียวหายไป คือเราต้องทำงานและเรียนด้วยพร้อมกัน ในความคิดตอนนั้นมันเลยไม่มีสิ่งอื่นมาดึงดูดความสนใจ เรื่องการหาแฟน หรือหาความรักมันเลยไม่มีเข้ามาในหัวเลย แต่เรามีแค่เพื่อนที่มาอยู่ข้างๆ จากที่เราไม่ได้โฟกัสตรงจุดนั้น เราเลยสนิทกัน พูดคุยกันได้ พอระยะเวลาผ่านไปเราก็คบกันมันก็จะมีมุมที่แสดงออกว่าเป็นคนรักกันขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบคู่ที่เริ่มด้วยการจีบกัน เส้นทางของเรายังคงออกจะเป็นแบบเพื่อนกันอยู่ จนพอเราแต่งงานกันมันก็เป็นเหมือนคู่อื่นทั่วๆ ไป เริ่มอยากสร้างความมั่นคง อยากมีทายาทสืบสกุล เราก็ดำเนินชีวิตแบบนั้นมา พอมามองเวลาตอนนี้มันก็เดินทางมาเรื่อยๆ จาก 1 ปี มาเป็น 10 และจะไปปีที่ 20 ในระหว่างการเดินทางของชีวิตคู่ คือเป็นคู่ที่ไม่หวาน เป็นคู่ที่เรียบๆ ธรรมดา แต่เราก็อยู่กันได้ และการที่ป้าเขียวมานั่งเล่นพันทิป ถ้าเป็นคู่อื่นคิดว่าน่าจะมีปัญหากัน เพราะอีกฝ่ายจะเกิดการหึงหวง และการอยากควบคุมเกิดขึ้น แต่คู่ของเราเรื่องพวกนี้มันไม่ใช่สิ่งที่จะมาทำให้เป็นปัญหาสำหรับครอบครัว เราจะไม่มาสนใจเรื่องพวกนี้แล้วเอาไปเป็นประเด็นเพื่อทะเลาะกัน เพราะเขารู้ว่าป้าเขียวมาเล่นๆ พอถึงจุดหนึ่งที่อิ่มตัว ป้าเขียวก็เลิกเล่นเอง สำหรับเรื่องโทรศัพท์เราจะไม่มานั่งดูหรือจับผิดกัน คือมันเป็นพื้นที่ส่วนตัว เรารู้พาสเวิร์ดแต่เราจะไม่เข้าไปดูข้อมูลของกันและกัน แต่ละคนมีสังคมเพื่อนฝูงของตัวเอง เมื่อไหร่ที่เรายุ่งมากมันจะเกิดความอึดอัดเกิดขึ้น แล้วจะพาลให้มีปัญหากัน ดังนั้นสิ่งที่ทำได้คือไม่จำเป็นที่จะต้องรับรู้ทุกเรื่องของกันและกัน เว้นพื้นที่ความเป็นส่วนตัวให้กันและกัน ป้าเขียวเป็นคนที่ไม่ชอบดูกระเป๋าหรือรื้อค้นอะไรของแฟน เพราะเราไม่ชอบให้ใครมายุ่งของเราด้วยเช่นกัน ดังนั้นเราจึงไม่ควรยุ่งของเขาด้วย อาจจะเป็นคู่ที่แปลกๆ อยู่ แต่สิ่งเหล่านี้มันคือจุดที่อาจทำให้เกิดปัญหาตามมาทีหลังได้

พอมาวันนี้เส้นทางชีวิตคู่หรือความรักของป้าเขียวได้มีนางฟ้ามาเติมเต็มคำว่าครอบครัว เราทั้งคู่เลยถูกแบ่งความรักจากใจไปอีกหนึ่งส่วน จากเริ่มแรกคือภายในใจหนึ่งร้อย เราให้ตัวเองหมดเลย จากนั้นก็มีอีกคนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต จากหนึ่งร้อยของความรักมันก็ถูกแบ่งเป็นห้าสิบ ห้าสิบ พอเรามีอีกหนึ่งชีวิตเข้ามาความรักมันก็จะถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน จุดโฟกัสของชีวิตคู่มันเลยไม่ได้อยู่แค่เราสองคนเช่นเดิม เราจะมีความรักอีกแบบที่เกิดขึ้นมา มันเป็นความรักที่ไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆ เข้ามาเกี่ยวข้อง ความรักแบบนี้สามารถทำให้สละได้แม้กระทั่งชีวิตหรือความสุขของตัวเอง

ตอนนี้บทเรียนเรื่องความรักของป้าเขียวมันก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เช่นมนุษย์คนหนึ่งควรจะเป็น มีความสุขบ้าง ความทุกข์ ปะปนกันไป บนถนนเส้นทางแห่งความรักของป้าเขียวยังอีกยาวไกล สิ่งที่เล่าได้คือเรื่องราวที่ผ่านมา แต่เรื่องอนาคตป้าเขียวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร จากคนที่เคยเดินเพียงลำพัง ก็มีอีกคนมาเดินจับมือซ้าย และจับมือขวาแล้วเดินไปด้วยกัน แต่ป้าเขียวก็เผื่อใจสำหรับชีวิตไว้เสมอว่าสักวันหนึ่งมือข้างหนึ่งอาจจะว่างเปล่า ไร้มืออีกคนมาจับไว้...
วันนี้ร่ายยาวมากกว่าทุกครั้ง นี่แค่บอกว่าคร่าวๆ นะคะ ยังโม้ได้เยอะขนาดนี้เลย กระทู้นี้จะเป็นกระทู้ ปิดท้าย ของป้าเขียวแล้ว ก็เลยอยากเล่าเรื่องราวชีวิตบางส่วนทิ้งท้ายไว้เฉยๆ ค่ะ

>>ผ่านมาให้พบเจอ<<
>>จากไปให้จดจำ<<
>>ยินดีที่ได้รู้จัก<<
>>ขอบคุณมิตรภาพที่ดีดี.... ที่มีให้กันนะคะ<<

ป้าเขียวมีภาระหน้าที่ที่ต้องไปทำในป่ากล้วยแล้ว พึ่งเข้ามาเล่นพันทิปจริงๆ จังๆ เมื่อเดือนกันยายน 62 ได้มารู้จักผู้คนมากมายในนี้ ก็รู้สึกดีที่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เข้ามาในชีวิต บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมถึงแทนตัวเองว่าป้าเขียว ก่อนหน้านั้น log in ของป้าเขียว ใช้ชื่อ ชีวิตนี้ ชีวิตเดียว พออ่านแล้วมันดูจริงจังกับชีวิต มันก็ใช่ตามนั้นค่ะ เจ้าของ log in ไม่ได้ติ๊งต๊อง บ้าๆ บอๆ เหมือนหน้าบอร์ดหรอกนะคะ ชื่อป้าเขียวมาจากรูปเด็กผู้หญิงใส่ชุดสีเขียวถือดอกไม้สีแดงนี่แหล่ะค่ะ ป้าเขียวชอบปลูกต้นไม้ ปลูกดอกไม้ ก็เลยต้องแทนตัวเองแบบนี้ มันเรียกและเข้าใจง่ายดีค่ะ อายุอานามก็ยังไม่ใช่ป้าหรอกค่ะ น้องๆ จัดให้ก็คงรับไว้แต่โดยดีค่ะ

วันนี้ขอแบ่งปันด้วยบทเพลงเหล่านี้นะคะ
บทเพลงแรกเป็นบทเพลงที่ทำให้ตัวเองอยากมีเป้าหมายในชีวิตคู่แบบนี้ จบที่การตายจากกัน ไม่ใช่การเลิกลา