คือเรามีพี่สะใภ้ชื่อ เอ(สมมุติ) คือพี่เขามาอยู่บ้านเราได้2-3ปีเเล้ว ตอนมาเเรกๆ เขาก็ช่วยพ่อเเม่เราดี เเม่เราชอบเข้าไร่ไปเก็บมะเขือ ทำนู้นทำนี่พี่เอเขาก็ไปช่วย พอมาหลังๆ วันหยุด เขาตื่นก็สาย ไม่ช่วยอะไรเลย ซักผ้าได้นิดหน่อยก็บ่นปวดหัว ปวดท้อง เจ็บนู้นเจ็บนี่ พี่เอชอบให้เราช่วยตากผ้า โอเค เราก็ช่วย พอเราซักมั้ง เราให้เขาช่วยตาก เขาก็บ่นปวดหัว ละขึ้นบ้านไปเลย พ่อเราชอบเเช่น้ำไว้ที่ตู้เย็น เขากินหมดก็ไม่เอาไปกรอกน้ำมาเเช่ใหม่ พ่อก็โทษเรา ว่าทำไมไม่เอาไปกรอกเราก็บอกว่าพี่เอกิน เขาก็ทำหน้าเฉยๆ พอพ่อเราไม่อยู่เขาก็มาอยู่ใกล้ๆเรา ละทำนู้นทำนี่เหมือนประชดประชัน พี่เราก็เหมือนกันไม่เคยมองว่าเราดีเลย พี่เราชื่อเรน(สมมุต) พี่เขาเป็นคนนิ่งๆกับเรามาก กับคนอื่นเขายิ้มเเย้ม พอเราทำไรผิดหน่อยเขาก็โทษเรา เขาชอบให้เราซักผ้า เราก็ซักให้ เราใช้พี่เอช่วยตาก พี่เราก็บอกว่าทำไมไม่ตากเอง เสียงแบบไม่พอใจอ่ะ เราก็แอบน้อยใจ คือเราเป็นพวกเก็บกด ขี้น้อยใจ เเต่ไม่ค่อยให้ใครเห็น ตอนนั้นเราค่ดเสียใจ แอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ เราเห็นมีดอยู่เล่มหนึ่ง เราก็ไม่รู้ใครเอามาวางไว้ เราเอามีดมากรีดเเขนตัวเอง มันเป็นอย่างงี้ทุกทีที่เราเสียใจ น้อยใจ ทุกคนคิดว่าเรา เป็นโรคซึมเศร้าไหม ปัจจุบันก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเราแอบกรีดเเขนตัวเอง พอเขาถามว่าเเขนโดนไรมา เราบอกว่าแมวข่วน เราควรบอกเขาดีไหม