คือรุสึกแย่ อะไรๆก้พี่สาวถูกไปหมดส่ะทุกอย่าง ไม่ว่าเราจะทำอะไร เราแนะนำอะไรไป ก้ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเราเท่าไร ต้องไปถามพี่อีกรอบว่าเปนไง ว่าดีมั้ย 
ซึ่งตอนนี้ถึงขั้นทะเลาะกัน ซึ่งมันเปนคนชวนผมทะเลาะก่อน แต่ผมก้ไม่ได้ทะเลาะตอบ พยายามเลี่ยงด้วยซ้ำ แล้วทีนี้แม่มาพูดกับแฟนผม บอกเมื่อไรมันจะไปขอโทดพี่เค้า "อืมมม คือกุผิดอะไรเนี้ยะ" แต่ก้ไม่ได้ไปพูดอะไรก้เงียบไว้ ช่างเถอะ  แล้วล่าสุดมันมาพาลแฟนผมอีกคน เรื่องมียุว่าแฟนผมเนี้ยะ ไปคุยกับแม่ผมว่าพี่สาวผมเนี้ยะมีคนคุยแล้วน่ะ(แต่ผมก้บอกแฟนผมตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่ต้องไปพูดให้แม่ฟัง)แล้วก้เปิดมีการเปิดวาปให้ดูว่าหน้าตาลูกเขยเปนไง พอคุยกันเสด แฟนผมก้บอกแม่ผมว่า"อย่าไปบอกพี่สาวน่ะ เดวจะมาว่าหนูอีก" แล้วก้รับปาก แต่สุดท้ายคุณแม่แกฟังที่ไหนล่ะคับ ไปคุยกันต่อ แล้วไอ้คุณพี่สาวก้มาโพสด่าแฟนผม "ชอบชอบสอดเรื่องชาวบ้าน" ใจสั่นเรยคับตอนนั่น แฟนก้เลยไปคุยกับแม่ "ไหนบอกว่าจะไม่พูด เหนมั้ยหนูโดนพี่เค้าด่าเรย" แม่หัวเราะคับ หัวเราะคิคิเรย คือผมสตั้นเรย มันใช่เรื่องน่าหัวเราะมั้ย มันด่าเมียผมน่ะเเม่(คิดในใจ) คือผมจะไม่อะไรเรย ถ้าแฟนผมเอาเรื่องนี้ไปคุยกับคนอื่น แต่อันนี้แม่น่ะ แล้วแม่ก้ไม่คิดที่จะไปพูดอะไรกับพี่สาวเรย อย่างน้อยก้ถามมันหน่อยว่า "ว่าน้องทำไม เรื่องแค่นิ" แล้วอารมณ์เวลาอยู่กับผมเนี้ยะเดวขึ้นๆลงๆ บางทีก้งี่เง้าจนผมไม่อยากคุยด้วย ยกตัวอย่างผมพูดดีๆด้วยแต่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงแบบไม่พอใจ เหมือนโมโหให้ผม คือกุทำอะไรผิดอีกเนี้ยะ ซึ่งต่างจากเวลาอยู่พี่ มีความสุขตลอดเวลา อยากกินอะไรทำให้กินหมด ถ้วยชามก้ล้างให้ ผ้าก้ซักให้ แต่ทางผมไม่เรยยย มีแต่แฟนผมทำ แต่อันนี้ผมเข้าใจยุ หรอก ผมมีเมียแล้ว แต่บางทีผมก้น้อยใจไง ทั้งๆที่คนที่อยู่ด้วย คอยดูแล คอยพาไปหาหมอ เงินก้ให้ใช้ทุกเดือน แต่ทำไมเปนงี้อ่ะ ต่างกับพี่ที่ไม่ได้ทำอะไร มีแต่ส่งเงินให้เเดือนล่ะไม่กี่พัน(ปล.มันทำงานยุต่างจังหวัด) มันคิดว่าแค่นี้คือการตอบแทนบุญคุณของมันแล้วหรอ พ่อกับแม่ส่งเรียน เรียนก้เรียนสูงกว่ากุ ส่วนกุทำงานส่งตัวเองเรียนจนจบ ปวส.(เพราะพ่อเสีย) แต่เนี้ยะหรอคนที่บอกจะดูแลน้องกับแม่เองตอนพ่อตาย ทำได้แค่นิเองหรอ อายุก้เลข3เเล้ว เรื่องพวกนี้ยุในหัวผมมาตลอด บอกตัวเอง แล้วก้บอกแฟนว่า "ช่างเหอะ" คิดส่ะว่าเรื่องไร้สาระ แต่ตัวผมเองมันก้อดคิดไม่ได้ว่าแม่รักลูกไม่เท่ากัน