ผมติดยาครับ ผมอยากเลิก ผมไม่ไหวเเล้ว ผมอยากเป็นคนปกติ อยากใช้ชีวิตเเบบคนทั่วไป ตอนนี้ ผมรู้สึกถึงสภาพร่างกาย จิตใจ ที่เปลี่ยนไปมากครับ ผมไม่เหมือนเมื่อก่อน สมองสั่งการช้า เบลอ เเล้วก็ดิ่งครับ ตอนเเรกผมคิดว่าผมสามารถเลิกเองได้ ผมหยุดเสพยาด้วยตัวพร้อมกับรักษาอาการทางจิตควบคู่ไปด้วย ผมเป็นโรคซึมเศร้า ผมกินยารักษา ทรมานมาก แต่ผมก็ทน แต่มันมีปัญหาบางอย่างเข้ามา ทำให้ผมต้องกลับไปพึ่งมันอีก กลับมาใช้ครั้งนี้ ผมก็คิดว่าไม่เป็นไร ผมเลิกได้ เพราะผมก็หยุดได้มานานพอสมควร เเค่ไม่เป็นอย่างที่คิดครับ มันเคยชิน ได้เสพก็มีความสุข หลังจากนั้นก็เรื่มจิตตก จิตตกก็กลับไปเสพ จนตอนนี้ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่เเล้วครับ มันกลับมาอีกเเล้วความคิดเเบบนี้ ผมเกลียดตัวเอง ผมให้โอกาสเริ่มใหม่กับตัวเองทุกวัน จนผมขยะเเขยงตัวเอง แค่สัญญากับตัวเองก็รักษาไม่ได้ ผมรู้ทุกอย่างครับ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย คอนโทรลตัวเองไม่ได้ ปัญหาเรื่องนี้แม่ผมเคยให้โอกาสมาเเล้วครั้งนึง สิ่งที่ผมต้องการตอนนี้คือบอกทุกอย่างกับเเม่ อยากให้เเม่ผมช่วยผม แต่ผมไม่กล้าบอกแม่ ผมกลัวแม่เสียใจ ผมไม่กล้าบอกเเม่ ผมไม่อยากใช้วิธีแก้ปัญหาแบบเดิมอีกเเล้ว ความสุขชั่ววูบ ไม่มีอะไรดีเลย ผมจะบอกแม่ยังไงดีครับ บอกไปเเล้วความรู้สึกเค้าจะเป็นยังไง ผมกลัวเค้ารับไม่ได้ เพราะผมรู้ตัวเเล้วผมหยุดที่ตัวเองไม่ได้เเล้วครับ ขอคำแนะนำทีครับ