สงสัยตัวเองว่าการไม่ได้ไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อนบ่อยๆ อย่างเช่น ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ไปคาเฟ่ ดูหนัง เที่ยว ฯลฯ มันแปลกมากไหมคะ
ลองสำรวจตัวเองแล้วพบว่า
1.ชอบทำอะไรโดยที่ไม่ต้องให้ใครรอและไม่ต้องรอใคร
2.ไม่ได้มีเพื่อนสนิทพอที่เล่าปัญหาชีวิตหรือโทรไปกริ๊งเดียวแล้วมาหา เพื่อนสนิทเดิมก็ไม่ค่อยว่าง
2.ไม่มีเงิน (ไม่มีแบบพอที่จะชวนใคร เลี้ยงใคร แค่มีเงินพอนั่งรถ-กินข้าวแค่นั้น เหตุที่ว่าทางบ้านมีปัญหาทางการเงิน)
3.ไม่ได้อยู่หอ เรียนเสร็จแล้วต้องกลับบ้าน ไม่สะดวกไปร่วมชมรม
4.ต้องทำงานเสริมเลยเหลือเวลาพักแค่สัปดาห์ละวัน

ตอนแรกคิดว่าตัวเองมนุษยสัมพันธ์ไม่ดี ไม่มีใครคบ แต่เอ๊ะ กลุ่มเพื่อนกลุ่มใหญ่ก็มี ได้ไปกินข้าวระหว่างพักกลางวันด้วยกัน เคยเข้ากิจกรรมชมรมก็มีเพื่อนคุย เรียนในเซคคนเดียวก็ยังมีกลุ่มอยู่ เลยคิดว่าการเข้าสังคมของเราไม่ได้แย่ขนาดนั้น

แล้วทำไมเราถึงคิดว่าการไม่ได้ไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อนมันแปลก?  เพราะว่าเราเห็นคนรอบข้างลงสตอรี่ไปเที่ยว ไปกินนั่นกินนี่ บ่อยๆ เห็นทุกวันจนมันทำให้เราคิดว่าเห้ย ทำไมคนอื่นได้ไปทำอย่างนั้นอย่างนี้บ่อยจัง ถึงเราจะเป็นคนชอบอยู่คนเดียวบ้างแต่บางทีก็แอบเหงาบางครั้ง เวลาเดินในมหาลัยเห็นคนอื่นเดินกันเป็นกลุ่มๆ  แล้วพอเราอยากไปเที่ยวที่ไกลๆ ก็นึกไม่ออกว่าจะชวนใคร  อยากรู้ว่ามันแปลกมากไหมคะ แล้วต้องรับมือหรือปรับทัศนคติยังไงดี