สวัสดีค่ะ วันนี้ตั้งกระทู้ปรึกษา และต้องการกำลังจากคุณแม่ที่มีประสบการณ์เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว คือเพิ่งตัดสินใจเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ตอนนี้ท้องลูกคนแรกและยังไม่คลอด และมีปัญหากับแฟน ซึ่งเค้าไม่พร้อมที่จะเป็นสามีและพ่อของเด็ก คือจริงๆเค้าเป็นคนดีนะมีงานทำแต่ปกติตอนเป็นแฟนไม่ได้เจอกันบ่อยเพราะอยู่คนละประเทศแต่เวลาเค้าว่างจริงๆก็หาเวลามาเจอได้แต่นานๆทีเดือนเว้นเดือนถึงได้เจอเพราะบริษัทหยุดให้กลับบ้าน แต่ที่เค้าไม่พร้อมเพราะเราไม่ได้เตรียมตัวว่าจะมีลูก แต่เราเลือกที่จะเก็บเมื่อเกิดขึ้นแล้ว และพอนานๆเข้าก็มีปัญหาเพราะเค้าไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบอะไรเลยแค่โฟกัสเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวเค้าก็ไม่มีเวลามาโฟกัสเรื่องเด็กแล้ว สุดท้ายหาทางออกไม่ได้ เลยตัดสินใจว่าทางครอบครัวเราพร้อมดูแลเด็กคนนี้ แล้วคุยกับพ่อเด็กเค้าก็โอเคถ้ามมันเป็นทางออกที่ดี เพราะเค้าไม่สามารถทำหน้าที่ที่รับผิดชอบสูงแบบนี้ในตอนนี้ได้ พอเค้าโอเคเราก็โอเคแต่มันรู้สึกแย่กับการตัดสินใจแบบนี้ทั้งๆที่มีเตรียมใจมาแล้วว่ายังไงเราไปไม่รอดแน่ๆ และตอนนี้มีปัญหาอีกอย่างคือยังต้องอยู่ที่ต่างประเทศไปก่อน และอยู่คนเดียว กลับไทยได้ก็ตอนครรภ์ประมาณ 7 เดือน แต่ระหว่างนี้รู้สึกเศร้าที่เหมือนตัวคนเดียว ไม่มีกำลังใจจะทำอะไร นึกไม่ออกว่าทางข้างหน้าจะเป็นแบบไหน คือจริงๆก็วางแผนไว้แล้วคุยกับพ่อแม่แล้วว่าต่อจากนี้จะทำอะไรบ้าง แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีความสุข มันเหมือนได้แต่คิดว่าทำไมมันไม่เป็นอย่างที่คิดทำไมต้องคิดถึงพ่อของเด็กทั้งๆที่เค้าตัดเราได้ ทำไมเราเตรียมใจแล้วแต่จิตใจยังไม่แข็งแรงไม่พร้อม ตอนนี้สับสนมาก ยังคงหลอกตัวเองด้วยว่าสักวันเค้าจะพร้อมกับมารักกันเหมือนเดิม นี่แหละค่ะปัญหาคิดไม่ออกปรึกษาพ่อแม่ก็บ่อยแต่เรารู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดก็ร้องไห้ทุกครั้งที่คุยกับพ่อแม่ ไม่รู้ว่าจะจัดการกับสภาวะอารมณ์ตัวเองอย่างไรดี