สวัสดีคะ ตอนนี้เร่14ปี ม.3คะ นี่คือกระทู้เเรกของเรา เรายังเด็กนะคะ สำหรับคนในนี้(มั้ง) ตามชื่อกระทู้เลยคะ คือเราอยาคือเราอยากได้ความคิดเห็นหรืออะไรก็ได้ที่ทำให้เราคิดบวกขึ้นคะ ขอเล่านะคะ
คือบ้านเรา ณ ตอนนี้ มีอยู่3คนคะ ก้เหมือนบ้านคนอื่นๆนั่นเเหละคะ มีพ่อแม่ลูก เรารู้คะว่าเราดื้อ ชอบเถียง เป็นเด็กไม่ดี เเต่ในความไม่ดีของเรามันก็ไม่ได้เหลวไหลนะคะ เเต่คืแ ณ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆคะ เวลาพ่อเราพูดอะไร เเค่เราอ้เเค่เราอ้าปากเขาก็ว่าเราเถียง ยอกย้อน เเก้ตัว เเต่คือ..บาวเรื่องอะเราก็ไม่ได้ตั้งใจคะ เช่นเราพึ่งไปช่วยแม่ พอนั่งเราจับโทรสับ ผ่านไปยังไม่ถึง5นาทีเลยคะ เเต่จู่ๆเขาก็บอกเราว่า วางมือได้เเล้ว พอเราไมพอเราไม่วาง หรือเงียบ(แบบไม่กระดุกกระดิกเลยนะ ค้างอยู่แบค้างอยู่แบบนั้นเลยอะ) เขาก็มาอารมขึ้นกับเรา ว่าเรา บ่นเรา พูดไปพูดมาลามไปถึงเรื่องอานาคค เช่นแบบ โตขึ้นไปจะทำยังไง? ทำนู้นทำนี้ก้ไม่เป็น ถ้ามีลูกมีผัวเขาคงจะให้ตีนถีบแทนไม่มาเรียกอย่างงี้หรอก ทำนองนี้ เเต่ไอ้ที่เขาว่าทำไม่เป้น คือเราทำได้ทุกอย่าง เราจ้องใจเรื่องนึ่ง เป้นกันบ้างมั่ยคะ? เวลาเราทำดีนี่คือไม่มีคนสนใจ(เราก้ไม่ได้ว่าอะไรมั้ย) เเต่พอเเคเเต่พอเเค่ทำผิดหรือแค่ไม่ทพแค่ครั้งเดียว เขาว่าเราแบบ เหมือนเราไม่เผ่าบ้านใครสักคนเเล้วดันมีคนตายอะ คือ???? แล้วอีกเรื่อง คือเวลาแบบเราอยู่เฉยๆอะ ก็ไม่สนใจอะไรเราหรอก เเต่พอจัเเต่พอจับโทรสับเท่านั้นแหละ 2วิเรียกใช้2วิเรียกใช้ เเล้วก้ว่าเราไม่ยอมวาง ทั่งๆที่เราพึ่งจับ? เเล้วเราก็ช่วยเขาตลอด ทีวีพ่อเรทีวีพ่อเร่ก้ดู ไปเปลี่ยนเดไปเปลี่ยนเดียวก็น้อนใจอีก บ่นอีก เราอยู่เฉยๆไม่จ่อยได้อะ เเล้วเหมือนเขาชอบหาเรื่องเราอะ คือสมมุติว่าวันนั้นเราล้างจานแล้ว เขาก็จะหาเรื่องอื่นมาว่าเราตนได้ เเล้วคือไม่รู้ว่าเพราะพ่อกับแม่อายุ40กว่าทั้งคู่หรือเพราะอะไร? เวลาเขาอยู่ด้วยกันอะเราผิดตลอดอะ เวลาเราว่าพ่อ(แบบแกล้งๆ)แม่ก้ไม่แม่ก้ไม่เข้าข้างนะพอพ่อแกล้งเราอะ แม่ยิ้มหน้าบางมากอะ หรือเพราะเขารักกันมาก?? วันนี้ตอนเช้า เเม่เรานอนอยู่ พ่อเราก้ไปเอาน้ำเย้นมาถูแม่เเบบแกล้งอะ บะแม่เขาคิดว่าเราทำ เเต่เราไม่อะไรหรอก เเต่คือน้ำเสียงแม่อะ ตอนเรานี่แบบเสียงเขรยวปั๊ด เเต่พอรู่ว่าเป้นพ่อนี่ดัดเป้นเสียงเล้กเเทบไม่ทัน คือไรอะ????
เเต่ประเด้นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น คือด้วยควคือด้วยความที่พ่อเราอารมร้อน ไม่ฟังใคร แม่ก็เจ้าข้างพ่อ(ตลอด) พ่อเราเวลาเราอ้าปากอย่างที่เราบอกอะที่ว่าเขาว่าเราเถียงอะ เขาก็อารมร้อน ละบอกว่าจะฆ่าเราดีมั่ยนะ? จะเดินไปตกซักทีดีมั้ย? ให้มันตาให้มันตายคามือดีมั่ย? เจาขู่เราสารพัด เเต่ที่เราทำตาม ก็นอมรับแหละว่ากัว เเต่ไม่ได้กัวตายไง กัวพ่อ55 จน ณ ตอนนี้เราคิดว่า..ถ้าเราหเราหายไปมันจะดีมั่ยนะ? เเต่ก้เคยคิดว่าถ้าจากไปจิงๆ เขาจะร้เขาจะร้องให้เหมือรกับที่พ่อแม่เขาเสียลูกรึเปล่านะ? เราไม่อยากให้เขาเส้า จนตอนนี้ก็รู้ว่า ถ้าเราไปถ้าเราไปคงดีที่สุด แล้ว ณ ตอนแรกนู้น เรากะจะทน จนสามารถหาเงินได้จำนวนนึง เเล้วหาที่ให้เจาอยู่ซะ เเล้วข่อยๆจากไป โอนเงินเขโอนเงินเข้นบัญชีพี่ เเล้วให้พี่โอนให้พ่อแม่แกอีกที เเต่ ตอนนี้..เราเริ่มไม่เเน่ใจว่าจะอยู่รอดมั่ย เราเชื่อระว่าคนอื่นก็ผ่านอะไรมาเยอะ อาตมองว่าเราเด้กแค่นี้ทำไมคิดงี้ เเละเราจะไม่บอกนะ ว่า ถ้าไม่เป้นเราคงไม่รู้ ซึ่งมันซึ่งมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราหรอดนะ เเล้วแม่เราก็อีกส่วนนึ่ง ตอนป.3เราเป็นเหา แม่เราก้มือหนัก เราก้เจ้บ เเม่เจาก้คล่อมเรา เราคิอว่เราคิอว่าเขาเล่นกับเรา ก้เด้กอะเนอะ เเละก้เหตุการ์ต่างๆนาๆ ที่ทำให้ที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้รักเรา ถึงบางช่วถึงบางช่วงเขาก้ดูรักแหละก้ลูกที่เขาคลอดมาเนอะ(หรือว่าโดนหรือว่าโดนเก้บมาหว่าา?55) เเล้วมีวันนึ่งที่ทำให้เราเข้าใจอย่างสุดซึ้ง ว่าแท้จริว่าแท้จริงแล้วพ่อกับเเม่รักกันมากกว่สที่เราคิด เเล้วใช้เราเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้อยู่ด้วยกัร ทำนองว่า ที่กูอยู่ที่นี้เพราะลูกนั! เเต่ที่เราดูๆมา10กว่าปีเนี่ย มันไม่ใช่อะ มันคนละอย่างเลย อ่ะ อย่างที่บอกไว้ข้างบน คืองี้นะ วันนั้นเย็นเรากลับกับแม่ เราก๋เล่นกับแม่ดีๆเนี่ยแหละ ลั๊นลาปกติเลย เหมือนคนถูกห่วยอะ เเต่พอพ่อมา พ่อว่สเรา แม่เข้าข้างพอ คือแบบ เเล้วเราบาเเล้วเราหละ? แล้วบางที พ่อว่าแม่ เราก้อุสาช่วยแม่ สุดท้ายจู่แม่ก้เข้าข้างพ่อ ... เอ้า ผิดอีกแบ้ว?? เเล้วมีวันนึ่ง เราโดนพ่อบอกว่า เราเป็น'ตัวถ่วง คือมันรู้คือมันรู้สึกจุกอยู่ข้างในเลยอะ
ณ ตอนนี้เราก็หาวิธีต*ยแบบไม่ธรมาน เฝก้เห้นในนี้มาเยอะละ น่าสนใจ เพราะเราอาจจะไม่อยู่รอด เเต่พอมาเจอยางคอมเม้นที่ว่าแก้ปัญหาทีละเแราะ คนที่เขาเครียดกว่านี้มีเยอะแยะ เราเลยอยากมาลองหาความคิดเชิงบวกหรือไม่ก้วิธีต*ยแบบไม่เจ้บ ไม่ทรมารดู เพื่อจะยื้อชีวิตตัวเองอีกซักปี2ปี ที่ยื้อนี่คือไม่ใช่ไร เราต่ายค่าเสื้อผ้าฯของรร.ที่เราจะต่ิไปแล้ว เสียดาย°^° คือเขาบอคือเขาบอกให้เราเปลี่ยนตัวเอง เราเปลี่ยนแลเราเปลี่ยนแล้วนะ แต่..เขาก็ยังว่าเราอยู่ เราควรทำยังไงดีคะ?? ((เขาคิดวิเขาคิดวิธีนึ่งเอาไว้แหละ.. ไปดาฟ้าที่แบบตกแล้วต*ยขั่วๆ กินยานอกินยานอนหลับ พอรู้สึกง่วงก็โดดลงเลย ถ้าต*ยก็อีกเรื่องนะ เเต่ถ้าไม่นี่ดิ ไหนจะค่างานนู้นนี่นั่นอีก-*- เเต่เรากะจะให้ฝั่งแหละ มันย่อยสลามันย่อยสลายได้! ไม่ต้องซื้อโรงด้วย เปลือง แต่ที่ได้ยินมาเจาบอกตายแบบอุบัติเหตุที่รร.ได้เงินเยอั แต่ก้ไม่รุจะเอาไงดี? มันจะเป้นอุบัติเหตุยังไงน้อออ?)555
+เราว่าเราเป้นโรคซึมเส้าแหละ^^ กำลังจะลองไปพบจิตฯคะ มีใครแนะนำอะไรมั่ยคะ?
ควรทำยังไงกับปัญหาครอบครัวดีคะ??
สวัสดีคะ ตอนนี้เร่14ปี ม.3คะ นี่คือกระทู้เเรกของเรา เรายังเด็กนะคะ สำหรับคนในนี้(มั้ง) ตามชื่อกระทู้เลยคะ คือเราอยาคือเราอยากได้ความคิดเห็นหรืออะไรก็ได้ที่ทำให้เราคิดบวกขึ้นคะ ขอเล่านะคะ
คือบ้านเรา ณ ตอนนี้ มีอยู่3คนคะ ก้เหมือนบ้านคนอื่นๆนั่นเเหละคะ มีพ่อแม่ลูก เรารู้คะว่าเราดื้อ ชอบเถียง เป็นเด็กไม่ดี เเต่ในความไม่ดีของเรามันก็ไม่ได้เหลวไหลนะคะ เเต่คืแ ณ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆคะ เวลาพ่อเราพูดอะไร เเค่เราอ้เเค่เราอ้าปากเขาก็ว่าเราเถียง ยอกย้อน เเก้ตัว เเต่คือ..บาวเรื่องอะเราก็ไม่ได้ตั้งใจคะ เช่นเราพึ่งไปช่วยแม่ พอนั่งเราจับโทรสับ ผ่านไปยังไม่ถึง5นาทีเลยคะ เเต่จู่ๆเขาก็บอกเราว่า วางมือได้เเล้ว พอเราไมพอเราไม่วาง หรือเงียบ(แบบไม่กระดุกกระดิกเลยนะ ค้างอยู่แบค้างอยู่แบบนั้นเลยอะ) เขาก็มาอารมขึ้นกับเรา ว่าเรา บ่นเรา พูดไปพูดมาลามไปถึงเรื่องอานาคค เช่นแบบ โตขึ้นไปจะทำยังไง? ทำนู้นทำนี้ก้ไม่เป็น ถ้ามีลูกมีผัวเขาคงจะให้ตีนถีบแทนไม่มาเรียกอย่างงี้หรอก ทำนองนี้ เเต่ไอ้ที่เขาว่าทำไม่เป้น คือเราทำได้ทุกอย่าง เราจ้องใจเรื่องนึ่ง เป้นกันบ้างมั่ยคะ? เวลาเราทำดีนี่คือไม่มีคนสนใจ(เราก้ไม่ได้ว่าอะไรมั้ย) เเต่พอเเคเเต่พอเเค่ทำผิดหรือแค่ไม่ทพแค่ครั้งเดียว เขาว่าเราแบบ เหมือนเราไม่เผ่าบ้านใครสักคนเเล้วดันมีคนตายอะ คือ???? แล้วอีกเรื่อง คือเวลาแบบเราอยู่เฉยๆอะ ก็ไม่สนใจอะไรเราหรอก เเต่พอจัเเต่พอจับโทรสับเท่านั้นแหละ 2วิเรียกใช้2วิเรียกใช้ เเล้วก้ว่าเราไม่ยอมวาง ทั่งๆที่เราพึ่งจับ? เเล้วเราก็ช่วยเขาตลอด ทีวีพ่อเรทีวีพ่อเร่ก้ดู ไปเปลี่ยนเดไปเปลี่ยนเดียวก็น้อนใจอีก บ่นอีก เราอยู่เฉยๆไม่จ่อยได้อะ เเล้วเหมือนเขาชอบหาเรื่องเราอะ คือสมมุติว่าวันนั้นเราล้างจานแล้ว เขาก็จะหาเรื่องอื่นมาว่าเราตนได้ เเล้วคือไม่รู้ว่าเพราะพ่อกับแม่อายุ40กว่าทั้งคู่หรือเพราะอะไร? เวลาเขาอยู่ด้วยกันอะเราผิดตลอดอะ เวลาเราว่าพ่อ(แบบแกล้งๆ)แม่ก้ไม่แม่ก้ไม่เข้าข้างนะพอพ่อแกล้งเราอะ แม่ยิ้มหน้าบางมากอะ หรือเพราะเขารักกันมาก?? วันนี้ตอนเช้า เเม่เรานอนอยู่ พ่อเราก้ไปเอาน้ำเย้นมาถูแม่เเบบแกล้งอะ บะแม่เขาคิดว่าเราทำ เเต่เราไม่อะไรหรอก เเต่คือน้ำเสียงแม่อะ ตอนเรานี่แบบเสียงเขรยวปั๊ด เเต่พอรู่ว่าเป้นพ่อนี่ดัดเป้นเสียงเล้กเเทบไม่ทัน คือไรอะ????
เเต่ประเด้นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น คือด้วยควคือด้วยความที่พ่อเราอารมร้อน ไม่ฟังใคร แม่ก็เจ้าข้างพ่อ(ตลอด) พ่อเราเวลาเราอ้าปากอย่างที่เราบอกอะที่ว่าเขาว่าเราเถียงอะ เขาก็อารมร้อน ละบอกว่าจะฆ่าเราดีมั่ยนะ? จะเดินไปตกซักทีดีมั้ย? ให้มันตาให้มันตายคามือดีมั่ย? เจาขู่เราสารพัด เเต่ที่เราทำตาม ก็นอมรับแหละว่ากัว เเต่ไม่ได้กัวตายไง กัวพ่อ55 จน ณ ตอนนี้เราคิดว่า..ถ้าเราหเราหายไปมันจะดีมั่ยนะ? เเต่ก้เคยคิดว่าถ้าจากไปจิงๆ เขาจะร้เขาจะร้องให้เหมือรกับที่พ่อแม่เขาเสียลูกรึเปล่านะ? เราไม่อยากให้เขาเส้า จนตอนนี้ก็รู้ว่า ถ้าเราไปถ้าเราไปคงดีที่สุด แล้ว ณ ตอนแรกนู้น เรากะจะทน จนสามารถหาเงินได้จำนวนนึง เเล้วหาที่ให้เจาอยู่ซะ เเล้วข่อยๆจากไป โอนเงินเขโอนเงินเข้นบัญชีพี่ เเล้วให้พี่โอนให้พ่อแม่แกอีกที เเต่ ตอนนี้..เราเริ่มไม่เเน่ใจว่าจะอยู่รอดมั่ย เราเชื่อระว่าคนอื่นก็ผ่านอะไรมาเยอะ อาตมองว่าเราเด้กแค่นี้ทำไมคิดงี้ เเละเราจะไม่บอกนะ ว่า ถ้าไม่เป้นเราคงไม่รู้ ซึ่งมันซึ่งมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเราหรอดนะ เเล้วแม่เราก็อีกส่วนนึ่ง ตอนป.3เราเป็นเหา แม่เราก้มือหนัก เราก้เจ้บ เเม่เจาก้คล่อมเรา เราคิอว่เราคิอว่าเขาเล่นกับเรา ก้เด้กอะเนอะ เเละก้เหตุการ์ต่างๆนาๆ ที่ทำให้ที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้รักเรา ถึงบางช่วถึงบางช่วงเขาก้ดูรักแหละก้ลูกที่เขาคลอดมาเนอะ(หรือว่าโดนหรือว่าโดนเก้บมาหว่าา?55) เเล้วมีวันนึ่งที่ทำให้เราเข้าใจอย่างสุดซึ้ง ว่าแท้จริว่าแท้จริงแล้วพ่อกับเเม่รักกันมากกว่สที่เราคิด เเล้วใช้เราเป็นข้ออ้างเพื่อจะได้อยู่ด้วยกัร ทำนองว่า ที่กูอยู่ที่นี้เพราะลูกนั! เเต่ที่เราดูๆมา10กว่าปีเนี่ย มันไม่ใช่อะ มันคนละอย่างเลย อ่ะ อย่างที่บอกไว้ข้างบน คืองี้นะ วันนั้นเย็นเรากลับกับแม่ เราก๋เล่นกับแม่ดีๆเนี่ยแหละ ลั๊นลาปกติเลย เหมือนคนถูกห่วยอะ เเต่พอพ่อมา พ่อว่สเรา แม่เข้าข้างพอ คือแบบ เเล้วเราบาเเล้วเราหละ? แล้วบางที พ่อว่าแม่ เราก้อุสาช่วยแม่ สุดท้ายจู่แม่ก้เข้าข้างพ่อ ... เอ้า ผิดอีกแบ้ว?? เเล้วมีวันนึ่ง เราโดนพ่อบอกว่า เราเป็น'ตัวถ่วง คือมันรู้คือมันรู้สึกจุกอยู่ข้างในเลยอะ
ณ ตอนนี้เราก็หาวิธีต*ยแบบไม่ธรมาน เฝก้เห้นในนี้มาเยอะละ น่าสนใจ เพราะเราอาจจะไม่อยู่รอด เเต่พอมาเจอยางคอมเม้นที่ว่าแก้ปัญหาทีละเแราะ คนที่เขาเครียดกว่านี้มีเยอะแยะ เราเลยอยากมาลองหาความคิดเชิงบวกหรือไม่ก้วิธีต*ยแบบไม่เจ้บ ไม่ทรมารดู เพื่อจะยื้อชีวิตตัวเองอีกซักปี2ปี ที่ยื้อนี่คือไม่ใช่ไร เราต่ายค่าเสื้อผ้าฯของรร.ที่เราจะต่ิไปแล้ว เสียดาย°^° คือเขาบอคือเขาบอกให้เราเปลี่ยนตัวเอง เราเปลี่ยนแลเราเปลี่ยนแล้วนะ แต่..เขาก็ยังว่าเราอยู่ เราควรทำยังไงดีคะ?? ((เขาคิดวิเขาคิดวิธีนึ่งเอาไว้แหละ.. ไปดาฟ้าที่แบบตกแล้วต*ยขั่วๆ กินยานอกินยานอนหลับ พอรู้สึกง่วงก็โดดลงเลย ถ้าต*ยก็อีกเรื่องนะ เเต่ถ้าไม่นี่ดิ ไหนจะค่างานนู้นนี่นั่นอีก-*- เเต่เรากะจะให้ฝั่งแหละ มันย่อยสลามันย่อยสลายได้! ไม่ต้องซื้อโรงด้วย เปลือง แต่ที่ได้ยินมาเจาบอกตายแบบอุบัติเหตุที่รร.ได้เงินเยอั แต่ก้ไม่รุจะเอาไงดี? มันจะเป้นอุบัติเหตุยังไงน้อออ?)555
+เราว่าเราเป้นโรคซึมเส้าแหละ^^ กำลังจะลองไปพบจิตฯคะ มีใครแนะนำอะไรมั่ยคะ?