เป็นแฟนกันคบกันมา 9 ปีแล้ว เค้าอายุ 48 ปี เราอายุ 36 ปี ยังไม่แต่งงาน ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างทำงานบริษัทเอกชน แต่ใช้เงินด้วยกัน มักจะมีประเด็นเวลาอยากปรึกษาอะไรด้วย เค้าจะไม่เห็นด้วยในสิ่งที่เราคิดหรือสิ่งที่เราทำบ่อยๆ เช่น เรื่องการเงิน แนวคิดเราอยากลงทุนกองทุนพร้อมเก็บเงินไปด้วย จ่ายหนี้บัตรไปด้วยพร้อมกัน แต่เค้าคิดตรงข้ามว่าอยากจะใช้หนี้ให้หมดไปก่อนแล้วค่อยคิดทำอย่างอื่น ส่วนเรื่องงาน เค้าก็อยากให้เรากลับไปเรียนโทให้จบ ทั้งที่เราบอกว่าเราไม่ได้อยากเรียนแล้ว เป็นต้น 

หลายๆ ครั้งที่อยากมีคนคู่คิดเรื่องต่างๆ ที่รับฟังเราบ้าง แนะนำ หรือ ให้ช่วยเป็นอีกสายตาที่มองเรื่องนั้นต่างจากเราไปบ้างอะไรบ้าง ไม่ใช่การตำหนิหรือต่อว่า แต่เค้าไม่เป็นแบบนั้น ถ้าคุยกันแล้ว ราไม่คิดเห็นเหมือนเค้า เค้ามักจะคิดว่าเราไม่ฟังเค้า แล้วคุยกันอีกครั้งต่อๆ ไป เค้าก็มักพูดทำนองว่า พูดอะไรก็เราก็ไม่ฟังไม่อยากพูดไม่อยากคุยด้วยหรอก เรายอมรับว่าเมื่อก่อนอาจดื้อบ้างไม่มีเหตุผลบ้าง แต่ตอนนี้เราเปลี่ยนมากขึ้น ตั้งใจไม่ใช่อารมณ์ตัดสินใจเรื่องต่างๆ แต่มันรู้สึกท้อ โดดเดี่ยว รู้สึกเหมือนไม่มีใครเมื่อเราอยากได้ที่พึ่งพา ที่ปรึกษาเวลามีเรื่องต้องตัดสินใจต้องทุกข์ใจ 

เราควรทำตัวยังไงให้อยู่รอดในความสัมพันธ์แบบนี้ ?!?