เรามีเพื่อนสนิทมากๆ อยู่ 2 คน ขอเรียกคนที่หนึ่งว่า A คนที่สองว่า B A เนี่ยเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมาแต่เด็ก พ่อแม่ก็รู้จักกัน ส่วน B เนี่ย เรารู้จักกันมา3-4 ปีนี้เองค่ะ เราย้ายโรงเรียนไปแล้วเจอ B ซึ่ง เราก็ได้เป็นเพื่อนกัน(ไม่สนิท) จน A ย้ายโรงเรียนมาเจอเราพอดี ตอนนั้น A ไม่มีกลุ่มเพื่อนพอดี เราไปอยู่เป็นเพื่อน A วันนึง A เป็นอะไรไม่รู้อยู่ๆก็มาทะเลาะกับเรา จน A ขอเลิกเป็นเพื่อนเราก็เสียใจอยู่นะ วันถัดมาก็มาคืนดีเราก็งงอยู่นะ จากนั้นก็คุย เล่น ทำอะไรก้วยกันเป็นปกติ ด้วยความที่แม่ชอบเที่ยว เราก็เลยต้องไปเที่ยวต่างประเทศบ่อย และมีครั้งหนึ่งเราไปต่างประเทศแล้วอาจารย์มีงานจับกลุ่ม A ได้ทิ้งเราไปอยู่กับกลุ่มดีๆ และปล่อยให้เราแบกกลุ่มเหลืออยู่คนเดียว เอาจริงๆคนที่อยู่ในกลุ่มแบกก็ไม่ได้นิสัยแย่นะ ก็ช่วยงานอยู่นิดๆหน่อยๆ ในส่วนของ A นั้นก็สบายแต่สักพักก็มีปัญหากันในกลุ่ม เเละ A ก็ร้องให้ คนที่ตามหาไปปลอบคือเรา เอาจริง เราน้อยใจ A นะที่ทิ้งเราไปอยู่กลุ่มดีๆ แล้วปล่อยให้เราอยู่กับกลุ่มที่ทำงานกันไม่ค่อยเป็น แต่ก็ปรับตัวกับกลุ่มนั้นได้ A เป็นอะไรเราก็คอยดูแลมาตลอด จนB ที่โดนกลุ่มเพื่อนเก่าเลิกคบมา เราก็รับเขาเป็นเพื่อน( คือ B มาถามเราว่าอยู่กลุ่มกับเราได้ไหม) จากนั้นเราก็เล่น คุย ทำไรด้วยกันกับ B และ A ซึ่ง A กับ B มีอะไรที่เหมือนกันคือ ทั้งสองเป็นโรคซึมเศร้า แล้วชอบไปปรึกษากัน เราก็คิดว่า เออ คงปกติแหล่ะที่จะคุยกันแบบนี้ สักพัก พอเวลาพักนู่นนี่ A กับ B จะชอบคุยเรื่องพวกนี้กันสองคน และบอกให้เราเดินห่างๆ เหมือนไม่ให้เรารู้ ด้วยความที่เราเข้าก่อนเกณฑ์ เราก็คิดว่า เออเราคงไม่พร้อมที่จะรู้แหล่ะ บางวัน เราก็ต้องเดินตามหลังอยู่คนเดียว เอาจริงๆ ก็น้อยใจค่ะ แต่ก็เนาะเพื่อนเราคงไม่ Toxic หรอก เราเป็นคนที่ชอบประกวดมากๆ เวลามีอะไรก็ไปแข่งตลอด และได้รางวัลอยู่เสมอ และเราเป็นคนเรียนดี แล้วพ่อแม่ A เลยเอาเราไปเปรียบ เพราะเวลาพ่อแม่ A เจอเราเขาก็ถามนู่นนี่ เราก็ตอบตามมารยาท เวลาแข่งหรือได้อะไร A ไม่เคยดีใจกับเรา แถมเหมือนจะไม่พอใจเสียด้วย เวลาคะแนนออก A ก็ทำตัวแปลกๆ เราก็คิดว่าเราคิดมากแหล่ะ เวลาเราเสียใจ ร้องให้ A ไม่เคยคิดจะปลอบ แล้ว A ก็มาบอกให้เราเลิกพูดเรื่องการเรียนต่างๆให้พ่อแม่ A ได้แล้ว พอเลื่อนชั้น A กับ B ก็ไปเที่ยวต่างๆด้วยกัน ถ่ายรูปคู่ ซื้อกำไลคู่ โดยที่ไม่เคยบอกเรา เรารู้ว่าเราบ้านไกล แต่ทั้งสองไม่เคย ที่จะเอ่ยปากชวนสักนิด ทั้งๆ ที่บอกแล้วว่าชวนได้นะ สักพัก การพูดจาของ A กับ B ที่พูดกับเราก็เปลี่ยนไป จากพูดดีๆ กลายเป็นพูดห้วนๆ ส่วนเราก็พูดปกติ เราไม่ใช่คนสุภาพแต่แรก เราก็มีพูดคำหยาบ แต่ไม่พูดทำร้ายใคร A เนี่ยจะพูดดี เฟรนด์ลี่กับทุกคน แต่พอหันมาหาเราก็จะทำตัวไม่ค่อยดีใส่สักเท่าไหร่ เราก็แบบ คิดมากไปหรือเปล่า แต่พอเวลางานที ทั้ง A กับ B ก็เกาะเราตลอด เราก็แบกอยู่งั้นแหล่ะค่ะ แล้วเราเป็นคนชอบร้องเพลงค่ะ ประกวดมาหลายงานแล้ว เวลาเราฮัมเพลง เบาๆ A ก็จะร้องให้ดังกว่าเรา และ มีครั้งนึงเป็นงานห้อง กำลังคัดเลือกนางเอกค่ะ A เสนอเป็นให้ พอเพื่อนปฏิเสธเพราะว่าไม่เหมาะ A ก็เริ่มทำตัวไม่พอใจ แล้วเวลาสองคนนี้จะทำอะไร ก็ไม่เคยคิดจะบอกเรา คาบพละเขาให้จับคู่ เขาก็ทิ้งให้เราอยู่คนเดียวและไปคู่กับครู A ทำตัวเหมือนไม่อยากให้เราเป็นเพื่อนค่ะ เอาจริงๆ เราน้อยใจมากๆเลย เรื่องโรคซึมเศร้าที่ปรึกษากันสองคน เขาก็บอกว่าเราเด็กไป เราไม่เข้าใจ แต่เราบอกแล้วว่า ถ้าบอกเรา เราจะได้ปรับตัวให้ ดูแล แต่เขาก็ปฏิเสธ จะทำอะไร เขาก็ปฏิเสธอยู่เรื่อย แต่พอถึงความช่วยเหลือ เวลาเขาต้องการใครมาปลอบ เราก็เป็นคนช่วยฟัง ปลอบใจมาตลอด เราน้อยใจมากๆ จนเราไปปรึกษาพี่ ซึ่งดูแต่ละอย่างที่เขาทำ ซึ่งเหมือน Toxic friend เลยค่ะ ทำอย่างไรดีคะ เราเป็นห่วงสุขภาพจิตเราค่ะ มันรู้สึกดิ่งเรื่อยๆเพราะคนนี้ ทำไงดีคะ