ร้อยทั้งร้อยที่ผมเจอคนๆหนึ่งที่จะไม่ชอบวิชาใดวิชาหนึ่งล้วนมาจากครูทั้งนั้น เจอครูดีก็ชอบวิชานั้นไปเลย เจอครูแย่ก็จำฝังใจเลยเกลียดวิชานั้นแล้วกลายเป็นคนโง่ในวิชานั้นไปเลย แต่สำหรับผมครูจะดีหรือแย่ก็ไม่มีผลต่อการชอบหรือเกลียดในวิชาไหนๆเลย ผมเจอครูที่สอนวิชาคณิตที่มีนิสัยแย่ๆมาก็หลายคน ตีเด็กเพียงเพราะแค่อารมณ์เสียมาจากที่บ้าน แต่ผมกลับชอบวิชาคณิตที่สุดเพราะผมชอบที่จะศึกษาในเนื้อหาวิชานั้นๆ ครูจะแย่ยังไงก็ไม่มีผล ในทางกลับกันครูสอนชีวะที่ผมเจอมานิสัยดีๆทั้งนั้น ใจดี เป็นขวัญใจนักเรียนด้วยซ้ำแต่ผมไม่ได้ชอบวิชาชีวะเพราะผมไม่ได้อยากจะศึกษาในตัวเนื้อหาเพราะมันไม่ถูกจริตกับผมสักเท่าไหร่ เอาแค่พอผ่านก็พอ อย่างผมถือว่าแปลกไหมครับที่ผมจะชอบหรือไม่ชอบวิชาไหนมันขึ้นอยู่กับผมล้วนๆ สภาพแวดล้อมไหนๆก็ไม่สามารถส่งผลกับเรื่องแบบนี้ได้ คือคนที่ผมรู้จักทั้ง 100% จะไม่ชอบวิชาใดวิชาหนึ่งก็เพราะมาจากครูนี่แหละแล้วก็จำฝังใจมา ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาครูเป็นที่ตั้ง ผมถึงได้สงสัยอยู่ว่าตัวผมนี่ถือว่าแปลกไหม