ผมเป็นโรคซึมเศร้าครับ เป็นมาได้เกือบ 2 ปีแล้วแต่ไม่มีใครรู้เพราะผมเป็นคนชอบเก็บตัว เวลาอยู่กับคนอื่นผมก็จะดูร่าเริง คุยเก่ง สนุกสนานปกติ แต่เวลาอยู่คนเดียวผมชอบคิดมากไปเรื่อย ชอบท้อ ชอบโทษตัวเองอยู่เสมอ
       เข้าเรื่องเลยนะครับ คือผมชอบเพื่อนในห้องอยู่คนนึงชอบมานานแล้วเลยลองทักเขาไปคุยดูปรากฏว่าคุยไปคุยมาได้ซัก 2 อาทิตย์ดูเหมือนเขาจะมีใจให้เราเหมือนกันและก็ชอบเราเหมือนกัน แต่ก็ติดอยู่เรื่องนึงที่ผมกลัวไม่กล้าที่จะบอกชอบเค้าไปตรงๆเลย ก็คือผมเป็นโรคซึมเศร้าครับ ผมชอบขี้น้อยใจ ขี้กังวล คิดมาก และชอบทำตัวงี่เง่าครับ ซึ่งมันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมเลิกกับแฟนคนก่อนๆ แต่ตอนนี้ผมก็ดีขึ้นมากแล้ว ถึงจะยังขี้น้อยใจ ขี้กังวล และคิดมากอยู่ แต่ผมก็สามารถเก็บอาการได้ไม่ทำตัวงี่เง่าเหมือนเมื่อก่อน มีเหตุผลมากขึ้น ผมกลัวว่าถ้าหากผมกับเขาคบกันแล้วเขารู้ว่าผมเป็นอะไร กลัวว่าเขาจะยอมรับผมไม่ได้ และทำให้เขาไม่มีความสุข
       สาเหตุที่ทำให้ผมขี้น้อยใจ ขี้กังวล และคิดมาก คงเป็นเพราะอดีตมั้งครับ ที่ผมโดนแฟน(เก่า)นอกใจไปคุยกับคนอื่นบ่อย หรือเจ็บจนฝังใจที่ให้รักเขาไปทุกอย่าง พยายามทำให้เขาทุกอย่างโดยไม่สนว่าตัวเองจะลำบากแค่ไหนแต่สุดท้ายกลับโดนแทงข้างหลัง...เขาแค่หลอกใช้เรา

ผมดูแย่ไหมครับ...ที่อยากได้ความรักจากใคร แต่ตัวเองกลับไม่มีอะไรจะให้ตอบแทนเขา แถมยังเป็นโรคซึมเศร้าอีก
ผมควรที่จะหยุดความสัมพันธ์เอาไว้ตรงนี้แล้วปล่อยให้เขาไปเจอคนที่ดีกว่าที่เขาพร้อมจะดูแลเขาได้ดีกว่าไหมครับ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นครับ