รอเเละตามหา
#โจวรพงษ์
เราจะรอผู้ชายคนหนึงได้นานเเค่ไหน
สวัสดีค่ะ ทุกคน ดิฉันเป็นผู้หญิงคนนึ่งที่ผ่านความรักมาหลายครั้ง ขออนุญาตเล่าตั้งเเต่เเรก
เราอายุ 27 ปี ชีวิตที่มีโลก สต.สูงเลยละคะ
ตั้งเเต่เกิดจนจบม.6 ไม่เคยมีเเฟน😚
มีเเฟนคนเเรกตอนปี 2 เเค่อยากลองมี ยอมรับนะไม่รู้จักความรัก.... เราอยู่ไกลกันมากกก มันสับสนมากนี้เรอความรัก😍😍🙄🙄🙄
เรียนก็หนักต้องมา ทะเลาะ กับ ผู้ชายคนนึ่ง..
มันเป็นอะไรที่ไม่มีความสุขสะเลย... เราอดทน คบกัน 4 5เดือน เราค้นพบว่า ความรักที่มีคำถาม.. อึดอัด มันควรจบลง
เราเลิกกัน 🌏🌏🌏
จากนั้นหลายเดือน เราเริ่มคุยคนใหม่ ชีวิตวัยรุ่นที่กำลังเรียน ไม่เคยคิดจะคบใครเพื่อมาเป็นครอบครัว เราไม่สวย เราไม่เึยมั้นใจตัวเราเองว่าจะมีคนมาชอบเราหรอก สิ่งสำคัญคือการเรียน...
เราซิ่วย้ายมหาวิทยาลัย... ไปเรียนอีกสาขา...
ก็มีคุยคบๆเลิกๆ ไปเรีอย ทุกคนที่เราคุย เราไม่รู้จักคำว่ารัก ไม่เข้าใจ เราเป็นคนเลิกก่อนทุกคน
เวลาเลิกกัน มีทั้งจบสวยเเละไม่สวย...
มีทั้งคนด่าเรา.... สาบเเช่งเรา
ด้วยความที่ คบใครคุยใคร เรามีเเต่คำถาม เราอึดอัด กับความรัก กลัว... เเละคิดมาก
เราบอกเลิกแต่เราเสียใจนะ ไม่เกิน 3 วัน ต่อให้คบ 3 ปีก็ตามมันเหมือนเราเตรียมใจกับความระหองระเเหงเเต่เเรกพอเลิกเรา ฟื้นตัวเอง ได้เร็ว
☺️☺️☺️☺️
📌📌📌📌📌📌
เราคุยกับครอบครัว ที่บ้าน คุยกับเเม่พ่อจริงจังความรักคืออะไร เรามามองตัวเองว่าเรายึดตัวเองเป็นหลัก เป็นผู้นำำ มั้นใจในตัวเอง มาก... หลังเรียนจบ
,,,,,,,,,,, 😀🎗️🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷
เราเข้ามาทำงาน เราลองเปลี่ยนตัวเอง ยอมเป็นคนตาม ยอมรับ การ ปป.ในชีวิตคู่ เรารู้จักคนๆนึงชื่อ s ได้ ไม่นานคบกัน สถานะคนคุย เราเริ่มทำธุรกิจ.. ร่วมกัน ไว้ใจ ร่วมลงทุนด้วยเงินเก็บที่เรามี สุดท้าย มารับรู้ทีหลังว่าคนๆที่เราคุย.... เค้าเเค่มาหลอก เรา.. มันเกิดความเเค้น.... ความเกลียด ผู้ชายที่ มั้นหน้ามั้นใจ สุดท้าย เเค่อยากได้เงิน.... มันเป็นครั้งเเรกในชีวิตที่เจ็บ ไปนาน เจ็บใจ ....
เกือบปี ที่เราทำอะไรคนๆนี้ไม่ได้..... คุยกันเเบบเจ้าหนี้กับ ลูกหนี้..... สุดท้าย เราจะกลายเป็นคนบ้าที่ถูกด่า จากการไปทวงเงินคืนจากผู้ชาย... เรากลับมาคิด เราเหนื่อยมากๆ .. สุดท้ายคนชื่อ s
หนีออกไปอยู๋ต่างประเทศ...
ทิ้งให้เรา เจ็บใจอยู่ที่ไทย...
เราใช้เวลา เกือบปี เราไม่ถามไม่ทวง.. เเต่ในใจ จะกลายเป็นคนซึมเศร้า... โทษตัวเองซ้ำๆ.. ทุกวัน
#โจวรพงษ์
📌📌📌📌
เราเลิกตามนาย sเกือบปี กลับมาดูเเลตัวเอง... เรากำลังดีขึ้นเเต่ไม่มาก...
เราเจอกับพี่คนนึ่ง ชื่อโจ...
เค้าอายุมากกว่าเรา10 ปี
เรารู้จักผ่านโลกออนไลน์ ตอนนั้นใจเข้าเเข็งขึ้นบ้างเเล้ว คุยกัน ไม่กี่วันเรานัดเจอกัน.. เราไม่คาดหวังไม่คิด ว่ามันคือรัก เเค่นัดเจอกัน... เเค่ให้คำปรึกษาเค้าถามเราทุกเรื่อง ทั้งเรื่องหนี้สิน ความรักในอดีต เราก็ถามเค้าเช่นกัน.. เเต่เราถามเเเบบไม่ได้สนใจ.
เรียกว่าไม่อยากรักใคร กลัวโดนหลอก เราจะคุยเเค่พี่น้องปรึกษาเเค่นั้นจบ...
3 เดือนเเรก หลังเจอกัน เราไม่ไว้ใจร เิ่มกลัว ตัวเค้าเองก็เหมือนระเเวงเราด้วย..
อ้ออ... พี่โจเคยมีครอบครัวเเบบไม่ได้เเต่งงาน หมั้นเเต่เเฟนพี่เเกเสีย.... เมือ 3ปีก่อน
เราไม่ซักไซ้เรื่องเเฟนเก่าเค้ามากมาย เเต่เค้า ถามเราทุกเรื่อง เราเล่า ทุกเรื่องีวมทั้งเรื่องเงินที่โดนหลอกไปหมดตัว.....
คำนึงจากผู้ชายคนนี้คือ ปล่อยไป หาใหม่ถือว่าเรามีกรรม หรือเเค่คิดว่าทำเงินหายเเล้วไม่ได้คืน...
เค้าดูเเลจิตใจเรา ในขณะที่สับสน เราไม่ได้ชอบเค้าเเต่เเรก เค้าใส่ใจดี... เค้าเล่าเรื่องที่บ้านเค้า เรื่องเเม่ เเละน้องส่าวให้เราฟัง..
เราเจอกันทุกเดือน 5 6 เดือน มีสายโทรเข้ามาหาเราเป็นผู้ชาย เราไม่ทราบว่าเบอใคร... สรุปคือ คนที่เอาเงินเราไป.... มาพูด ดีกับเรา ต่อหน้าพี่โจ... เรารีบวางสาย พี่โจถามว่าใคร เราบอกเพื่อน ผู้หญิง/ผู้ชาย
เราตอบผู้หญิง... เราโกหกเค้า... เราเห็นเเก่ตัวที่จะปิดบัง.. เราไม่อยากให้เค้าลำบากใจสุดมท้ายเค้ารู้ว่าเราโกหก ..เพราะเค้านั่งข้างเราเค้ารู้ว่าที่โทรมาคือผู้ชาย.. ถ้าเรารู้เราไม่รับ..
เนื้อหาที่โทรมาเรอ... หายไปเกือบปี เราไม่คุยไม่ติดต่อ อยู่ๆโทรมา บอก เรามีธุรกิจใหม่ มายืมเงินเราอีก อึ้งทั้งโมโหทั้งจุก เราไม่อยากให้พี่โจ คิดมากเราเลือกทั่จะไม่บอกเค้า....
พอพี่โจทราบ... เราขอโทษ..
เรารัุว่าเราผิด... เค้าระเเวงเราว่าเรายังคุยกับคนนนั้นอยู่มั้ย... เราบริสุทธิ์ใจไม่เคยคุยไม่ติดต่อมานานมาก เเละจบเเบบเเค้นด้วยซ้ำำำ..
เวลาก็ผ่านไป..เราเริ่มไว้ใจกันขึ้น เรารู้จักพี่โจเเค่คำพูดของเค้า เวลาอยู่ด้วยกันดูเเล ทุกอย่าง
ห่วงสุขภาพเราทำงานหนักๆ.
เราเริ่มรักเค้ามากขึ้น
เค้าขอให้เราโอนเงินให้ลูกค้าเค้าที่ติดต่อค้าขาย
เราบอกเรามีน้อยมีเท่านี้ จริงๆ...
คือเราเข็ดจากคนเดิม.. เรากลัวมากเงิน เป็นพันเป็นหมื่น
เค้าก็เอาเงินมาคืนเราปกติ
เวลาเจอกันเค้าดูเเลเรา ซื้อของให้พ่อเเม่ที่ทำงาน
เราฝากของให้เเม่เค้าเค้า.. ดูเเลเราไปมา
อื้ม.... เค้าเคยมาที่ทำงานเรา
ส่วนเราไม่เคยไปบ้านเค้า 7เดือน
ที่คบกันเราถาม เมื่อไหร่จะเจอเเม่.. เค้าบอกเดี่ยวทำบุญบ้าน จะพามา.. เราดีใจมาก
เราเตรียมตัว.. ซื้อของให้เเม่ หาชุดไปงาน
งานเราขอหยุดได้เเค่เค้าอยากให้เราลางานเราใช้วันลา ลางานเพื่อเจอกันทุกเดือน เข้าเดือน 8 เราลางาน เรานัดเจอกันปกติ เราเจอกันปกติ เราหยุด 5วัน ตลอดเวลาที่เจอกันเราเจอกันที่ตจว.
นอนโรงเเรม... เที่ยวตจว.กัน เราเจอกันเหมือนทุกครั้ง 3 วันเค้าให้เรานอนพัก บอกทำงาน้หนื่อยๆควรพักผ่อน วันที่ 4 5 ไปหาเเม่กัน เราก็โอเคๆ วันที่4 เช้า เราเดินมาปากซอยตอนนั้นเราไปเเถวบ้านเค้าละในกทม. เค้าใ้ห้เรารอ หน้า7 เดรี่ยวพี่ไปเอารถมารับนะ เค้าเดินไปแวบนึ่ง 30นาทีผ่านไป
มีข้อความบอกว่า ให้เราไปรอที่หมอชิดพอดีพี่มีธุระ.. ด่วนเดี่ยวพี่มารับหมอชิตใกล้กว่าเรานั่งเเท็กซี่ไปหมอชิต... จาก 9.00น. ถึง 16.00น. เราโทรหาเค้าไม่ติด ปิดมือถือ... ใจคอไม่ดี ผู้หญิงคนนึ่งเเบกกระเป๋า2ใบไปมา... ข้าวไม่ได้กิน
เรารอไม่ไหว เราไม่ค่อยเข้า กทม.
เด็กเอ๋อๆคนนึ่งที่ถูกทิ้ง ที่หมอชิต น้ำตาซึม
นึกอะไรไม่ออก เราโทรหาน้าที่กทม. เรานั่งรถตู้จากหมอชิตไป ลาดพล้าว
เคยไปครั้งเดียว...
ทั้งหิวทั้งเหนื่อย..
เรามานอนที่บ้านน้า 3 ชม.
ทุกคนภาม เราก็ตอบตามจริงน้าเป็นห่วงมาก.. อยาก.ให้เราทานข้าว
เรายอกเราอยากกลับบ้าน เค้าเรียกรถตู้มารับเรากลับ ตจว.
ถึงห้องที่ทำงานหอพัก เรา.. สับสน.. ว่ามันคือออะไรระหว่างนั้นเราทั้งส่งข้อความ โทรไป...
เอาจริง... พี่โจไม่เคยบอกเราว่าบ้านเค้าอยุ่ไหน มีเเต่บอกว่าอยุ่ตรงนั้นๆๆ ตรงนี้ ซึ่งเป็นพื้นที่กว้างจนเราตามหาไมาเจอ...
เรากลับมาตั้งหลัก... โทรหาไม่ติด
เราตามเค้าจากgps ร้านที่เค้าเคยไป เราโทรภามตามรายทาง 4 วันผ่านไป ข้อความที่เราส่งเป็นร้อยถูกอ่าน... เราร้องไห้..
เรารีบโทรไบหาพี่โจรับ... เเล้วเค้าร้องไห้
เราถามว่าเป็นอะไร หายไปเค้าบอกวูบหมดสติ ที่ร้าน ีคนเอาเค้าส่งรพ.
เราถามว่าทำไมไม่บอกเราเลย เค้าบอกเค้าเหนื่อยมาก มารุ้ว่าตัวเองป่วยเป็นเบาหวาน ความดัน หัวใจเต้นผิดจังหว่ะเค้าต้องทานยาตลอดชีวิต
เราบอกเค้าไม่เป็นไร.. เราจะดูเเลพี่เอง.
เค้าถามว่าเรา เป็นไงบ้าง.. เราบอกเรา
ไม่มีสติ ทำตามที่เราทำได้.เค้าบอกเค้าห่วงเรามากๆๆ
จากนั้น เราก็คุยกันปกติเวลาเจอกันเราจัดยาให้เค้าทาน เเต่เราไม่เห็นว่ารับยาที่รพไหน.เราถามเค้าเค้าตอบเเบบผ่านๆว่า... ถุงยาห่อใหญ่มากเอามาไม่หมด..
จากนั้น 2เดือน เเราก็คุยกันเจอกันปกติ เราถามเค้าเรื่องที่อยู่เหมือนเดิม เผื่อเค้าเปนอะไร เราจะได้ตามได้ไม่ค้องเป็นห่วงหรือขอเบอเเม่ก็ได้ เค้าบอกเเค่ว่า เออก็จริง เดี่ยวจะเจอเเม่ละ.... เดี่ยวก็รุ้เเล้ว่าพี่ อยู่ไหน... เรา เหมือนมึวามหวังเหมือนเค้าพยายามทำให้ดฝเรามองผ่านๆไปเดี่ยวเจอเเล้วเนี้ย..
📌📌📌📌📌📌
เราไม่คาดหวังว่าจะเจอเหมือนคนอกหักอ้ะ พยายามลดคว่ามคาดหวังลง หลังๆมาเค้า นัดเราไม่เป็นนัด เเต่คุยกันตลอดทุกวัน... 🤔🤔คือนัดเเล้วยกเลิกมาไม่ได้ ติดปีใหม่งานเย่อะ... เราก็ไม่ว่าอะไรเเต่เราเเออบบ่นเราบอกว่า ถ้าครั้งนี้นัดไม่มา พี่จะตามหาเราไม่เจอเเน่....
วันที่17 มค63 เย็นเราคุยกันครั้งสุดท้าย 19.00น.ช่วงปีใหม่ดค้าทำงานหนัก
เราเข้าใจไม่ได้เซ้าซี้อะไร
18.มค.เช้าเรนัดเจอกันพี่โจจะนั่งรถมาหาเราเอง
เค้าบอกว่า ถ้าพี่ออกไปจะทักบอก เราโอเคตามนั้นเรานอนเค้านอน ปกติเค้านอนปิดมือถือ วันนี้เรากัรู้สึกเหมือนเดิมรู้สึกว่าว่าคาดหวังว่าจะเจอมันสับสน
เเต่เราตั้งใจทุกครั้งงที่เจอกันเรา บอกตัวเองพยายามเข้าใจความรัก ให้มากเราเข้าใจงานเค้าไม่พูดประชด ไม่เอาเเค่ใจเจอกัน ทำตัวมีความสุขสมที่รอคอยเจอกัน
เราคิดว่าคนนนี้คือรักแท้ เราถึง พยายามอ่อน น้อม.. เป็นตัวเองที่ไม่มั้นใจเกินไปไว้ใจในความคิด...
เเต่เราก็เผื่อใจเจ็บนะ เจ็บจากการจากลา
ไม่ว่าจะเป็นเลิกกัน.. หรือตายจากกัน... เรามีเหตุผลพอถ้าไม่ชอบเราเราเลิกกันเเเบบมีเหตุผลเราสบายใจ
เช้า18 เรารอข้อความไม่มีสักข้อความเราทักไป..
ไม่มีใครอ่านโทรไป ตั้งเเต่6.00ถึงเย็นไม่ติด เราห่วงเค้ามากกลัววว่าเค้าจะ โรคกำเริบ
📌📌📌📌📌
กลัวอุบัติเหตุ
เราตามเค้าเหมือนที่เคยทำำำ...
ร้านที่เึ้าเคยบอกว่าเป็นร้านเพื่อนเราตามไม่ได้
เเถมเล่าเหตุการณ์ให้คนรายทางฟังเค้ากลับหัวเราะเยาะเราว่าเราภูกหลอก เเน่ๆ... ที่จริงคำนี้เราถุกว่าตั้งเเต่รอบที่เเกเข้ารพ.เเล้ว..
เเต่เราเป็นห่วงเค้ามากกว่า.
เราหยุดงาน 5 วัน เราร้องตามหา
พึ่งเเม้กระทั้งหมอดู...
นักสืบ .... ค้นหาที่อยู่จากเบอร์โทร
เเต่พีคสุดคือเบอร์เค้า ไม่ใช่ชื่อเค้าลงทะเบียนซิม..
เราไม่เชื่อ... ว่าคนที่เปิดเบอร์โทรให้เค้าจะเป็นคนนี้เราตามจาก ธนาคาร
คนที่เค้าเคยให้เราโอนเงินให้
เราตามจาก เบอบช.เเน่นอนทั้งขค่ายมือถือเเละธนาคารเค้าไม่ให้ข้อมูลเราเลย
ทุกคนมองมาเราคือตัวตลก. คบกันมาได้ไง
โดนหลอกเเน่ๆ....
โง่
สาระพัดคำด่า
เราไม่กล้าขับรถไปกทม.เอง.
เราเหนื่อยเเละอ่อนเเอมาก
📌📌📌📌📌📌
วันนี้... เค้ายังไม่ติดต่อกลับมา ครบ5วัน
เบอร์โทรไม่ติด ที่เซอร์ไพรส์คือไล เราถูกลบเพื่อน
อ้ะ เราพอรุ้เเละเข้าใจเเล้วว่า...
เค้าไม่ตายเเน่ๆ.... ตลอดเวลา5วันเรากินไม่ได้นอนไม่ได้กลัวเค้าเสีย ที่บ้านเค้าอยุ่คนเดียวกลัวไม่มีใครพบศพ..
สุดท้ายเรา... ก็พอรู้ว่าเค้าไม่มีคำตอบให้เรา
เเต่มือถือเค้ามันก็มีคนจับ... ถ้าเค้าเสีย คงมีคนพบศพพี่เเล้ว
ถ้าเค้าถูกปล้นระหว่างทาง คงมีคนติดต่อมาหาเราตาทเบอร์โทรเเล้วละ ....
วันนี้ครบ 8วันที่หายไป... เราไม่รู้เหตุผลอะไรเลย
เราทำหน้าที่คือรอ....
เเละสวดมนต์...
ทำบุญตักบาตร...
เเละได้เเต่รอ.........
เราหมดกำลังตามหา
คิดอีกอย่างถ้าเค้ารักเราไม่อยากให้เราห่วงเค้าคงให้เราตามหาเจอ มีที่อยู่มีเบอเเม่...
เเต่วันนี้ เราคือคนที่เค้าไม่ไ้ว้เใจ
📌📌📌📌📌
ตอนอยู่ด้วยกันเราทำหน้าที่เเฟนที่ดีเสมอ
เราลดความเป็นตัวเอง...
เเต่เราควรตื่นเเล้วกลับมาดูเเลตัวเองสะที...
📌📌📌📌📌
เราสัญญากับตัวเองว่าพี่โจคือคนสุดท้ายที่เราจะรัก
เรามีเเต่สิ่งดีๆ... ตลอดที่เจอกัน ไม่ได้ทะเลาะกันจนวินาทีสุดท้ายที่เค้าหายไป
.....
มันยังคาใจ.... ที่ไม่ได้ร้ำลา..
ขอบคุณที่ดึงเราขึ้นจากเหว...
ในช่วงเวลาที่ชีวิตตตกต่ำำ.
#พี่โจวรพงษ์
ต้องรอนานเเค่ไหน
#โจวรพงษ์
เราจะรอผู้ชายคนหนึงได้นานเเค่ไหน
สวัสดีค่ะ ทุกคน ดิฉันเป็นผู้หญิงคนนึ่งที่ผ่านความรักมาหลายครั้ง ขออนุญาตเล่าตั้งเเต่เเรก
เราอายุ 27 ปี ชีวิตที่มีโลก สต.สูงเลยละคะ
ตั้งเเต่เกิดจนจบม.6 ไม่เคยมีเเฟน😚
มีเเฟนคนเเรกตอนปี 2 เเค่อยากลองมี ยอมรับนะไม่รู้จักความรัก.... เราอยู่ไกลกันมากกก มันสับสนมากนี้เรอความรัก😍😍🙄🙄🙄
เรียนก็หนักต้องมา ทะเลาะ กับ ผู้ชายคนนึ่ง..
มันเป็นอะไรที่ไม่มีความสุขสะเลย... เราอดทน คบกัน 4 5เดือน เราค้นพบว่า ความรักที่มีคำถาม.. อึดอัด มันควรจบลง
เราเลิกกัน 🌏🌏🌏
จากนั้นหลายเดือน เราเริ่มคุยคนใหม่ ชีวิตวัยรุ่นที่กำลังเรียน ไม่เคยคิดจะคบใครเพื่อมาเป็นครอบครัว เราไม่สวย เราไม่เึยมั้นใจตัวเราเองว่าจะมีคนมาชอบเราหรอก สิ่งสำคัญคือการเรียน...
เราซิ่วย้ายมหาวิทยาลัย... ไปเรียนอีกสาขา...
ก็มีคุยคบๆเลิกๆ ไปเรีอย ทุกคนที่เราคุย เราไม่รู้จักคำว่ารัก ไม่เข้าใจ เราเป็นคนเลิกก่อนทุกคน
เวลาเลิกกัน มีทั้งจบสวยเเละไม่สวย...
มีทั้งคนด่าเรา.... สาบเเช่งเรา
ด้วยความที่ คบใครคุยใคร เรามีเเต่คำถาม เราอึดอัด กับความรัก กลัว... เเละคิดมาก
เราบอกเลิกแต่เราเสียใจนะ ไม่เกิน 3 วัน ต่อให้คบ 3 ปีก็ตามมันเหมือนเราเตรียมใจกับความระหองระเเหงเเต่เเรกพอเลิกเรา ฟื้นตัวเอง ได้เร็ว
☺️☺️☺️☺️
📌📌📌📌📌📌
เราคุยกับครอบครัว ที่บ้าน คุยกับเเม่พ่อจริงจังความรักคืออะไร เรามามองตัวเองว่าเรายึดตัวเองเป็นหลัก เป็นผู้นำำ มั้นใจในตัวเอง มาก... หลังเรียนจบ
,,,,,,,,,,, 😀🎗️🐷🐷🐷🐷🐷🐷🐷
เราเข้ามาทำงาน เราลองเปลี่ยนตัวเอง ยอมเป็นคนตาม ยอมรับ การ ปป.ในชีวิตคู่ เรารู้จักคนๆนึงชื่อ s ได้ ไม่นานคบกัน สถานะคนคุย เราเริ่มทำธุรกิจ.. ร่วมกัน ไว้ใจ ร่วมลงทุนด้วยเงินเก็บที่เรามี สุดท้าย มารับรู้ทีหลังว่าคนๆที่เราคุย.... เค้าเเค่มาหลอก เรา.. มันเกิดความเเค้น.... ความเกลียด ผู้ชายที่ มั้นหน้ามั้นใจ สุดท้าย เเค่อยากได้เงิน.... มันเป็นครั้งเเรกในชีวิตที่เจ็บ ไปนาน เจ็บใจ ....
เกือบปี ที่เราทำอะไรคนๆนี้ไม่ได้..... คุยกันเเบบเจ้าหนี้กับ ลูกหนี้..... สุดท้าย เราจะกลายเป็นคนบ้าที่ถูกด่า จากการไปทวงเงินคืนจากผู้ชาย... เรากลับมาคิด เราเหนื่อยมากๆ .. สุดท้ายคนชื่อ s
หนีออกไปอยู๋ต่างประเทศ...
ทิ้งให้เรา เจ็บใจอยู่ที่ไทย...
เราใช้เวลา เกือบปี เราไม่ถามไม่ทวง.. เเต่ในใจ จะกลายเป็นคนซึมเศร้า... โทษตัวเองซ้ำๆ.. ทุกวัน
#โจวรพงษ์
📌📌📌📌
เราเลิกตามนาย sเกือบปี กลับมาดูเเลตัวเอง... เรากำลังดีขึ้นเเต่ไม่มาก...
เราเจอกับพี่คนนึ่ง ชื่อโจ...
เค้าอายุมากกว่าเรา10 ปี
เรารู้จักผ่านโลกออนไลน์ ตอนนั้นใจเข้าเเข็งขึ้นบ้างเเล้ว คุยกัน ไม่กี่วันเรานัดเจอกัน.. เราไม่คาดหวังไม่คิด ว่ามันคือรัก เเค่นัดเจอกัน... เเค่ให้คำปรึกษาเค้าถามเราทุกเรื่อง ทั้งเรื่องหนี้สิน ความรักในอดีต เราก็ถามเค้าเช่นกัน.. เเต่เราถามเเเบบไม่ได้สนใจ.
เรียกว่าไม่อยากรักใคร กลัวโดนหลอก เราจะคุยเเค่พี่น้องปรึกษาเเค่นั้นจบ...
3 เดือนเเรก หลังเจอกัน เราไม่ไว้ใจร เิ่มกลัว ตัวเค้าเองก็เหมือนระเเวงเราด้วย..
อ้ออ... พี่โจเคยมีครอบครัวเเบบไม่ได้เเต่งงาน หมั้นเเต่เเฟนพี่เเกเสีย.... เมือ 3ปีก่อน
เราไม่ซักไซ้เรื่องเเฟนเก่าเค้ามากมาย เเต่เค้า ถามเราทุกเรื่อง เราเล่า ทุกเรื่องีวมทั้งเรื่องเงินที่โดนหลอกไปหมดตัว.....
คำนึงจากผู้ชายคนนี้คือ ปล่อยไป หาใหม่ถือว่าเรามีกรรม หรือเเค่คิดว่าทำเงินหายเเล้วไม่ได้คืน...
เค้าดูเเลจิตใจเรา ในขณะที่สับสน เราไม่ได้ชอบเค้าเเต่เเรก เค้าใส่ใจดี... เค้าเล่าเรื่องที่บ้านเค้า เรื่องเเม่ เเละน้องส่าวให้เราฟัง..
เราเจอกันทุกเดือน 5 6 เดือน มีสายโทรเข้ามาหาเราเป็นผู้ชาย เราไม่ทราบว่าเบอใคร... สรุปคือ คนที่เอาเงินเราไป.... มาพูด ดีกับเรา ต่อหน้าพี่โจ... เรารีบวางสาย พี่โจถามว่าใคร เราบอกเพื่อน ผู้หญิง/ผู้ชาย
เราตอบผู้หญิง... เราโกหกเค้า... เราเห็นเเก่ตัวที่จะปิดบัง.. เราไม่อยากให้เค้าลำบากใจสุดมท้ายเค้ารู้ว่าเราโกหก ..เพราะเค้านั่งข้างเราเค้ารู้ว่าที่โทรมาคือผู้ชาย.. ถ้าเรารู้เราไม่รับ..
เนื้อหาที่โทรมาเรอ... หายไปเกือบปี เราไม่คุยไม่ติดต่อ อยู่ๆโทรมา บอก เรามีธุรกิจใหม่ มายืมเงินเราอีก อึ้งทั้งโมโหทั้งจุก เราไม่อยากให้พี่โจ คิดมากเราเลือกทั่จะไม่บอกเค้า....
พอพี่โจทราบ... เราขอโทษ..
เรารัุว่าเราผิด... เค้าระเเวงเราว่าเรายังคุยกับคนนนั้นอยู่มั้ย... เราบริสุทธิ์ใจไม่เคยคุยไม่ติดต่อมานานมาก เเละจบเเบบเเค้นด้วยซ้ำำำ..
เวลาก็ผ่านไป..เราเริ่มไว้ใจกันขึ้น เรารู้จักพี่โจเเค่คำพูดของเค้า เวลาอยู่ด้วยกันดูเเล ทุกอย่าง
ห่วงสุขภาพเราทำงานหนักๆ.
เราเริ่มรักเค้ามากขึ้น
เค้าขอให้เราโอนเงินให้ลูกค้าเค้าที่ติดต่อค้าขาย
เราบอกเรามีน้อยมีเท่านี้ จริงๆ...
คือเราเข็ดจากคนเดิม.. เรากลัวมากเงิน เป็นพันเป็นหมื่น
เค้าก็เอาเงินมาคืนเราปกติ
เวลาเจอกันเค้าดูเเลเรา ซื้อของให้พ่อเเม่ที่ทำงาน
เราฝากของให้เเม่เค้าเค้า.. ดูเเลเราไปมา
อื้ม.... เค้าเคยมาที่ทำงานเรา
ส่วนเราไม่เคยไปบ้านเค้า 7เดือน
ที่คบกันเราถาม เมื่อไหร่จะเจอเเม่.. เค้าบอกเดี่ยวทำบุญบ้าน จะพามา.. เราดีใจมาก
เราเตรียมตัว.. ซื้อของให้เเม่ หาชุดไปงาน
งานเราขอหยุดได้เเค่เค้าอยากให้เราลางานเราใช้วันลา ลางานเพื่อเจอกันทุกเดือน เข้าเดือน 8 เราลางาน เรานัดเจอกันปกติ เราเจอกันปกติ เราหยุด 5วัน ตลอดเวลาที่เจอกันเราเจอกันที่ตจว.
นอนโรงเเรม... เที่ยวตจว.กัน เราเจอกันเหมือนทุกครั้ง 3 วันเค้าให้เรานอนพัก บอกทำงาน้หนื่อยๆควรพักผ่อน วันที่ 4 5 ไปหาเเม่กัน เราก็โอเคๆ วันที่4 เช้า เราเดินมาปากซอยตอนนั้นเราไปเเถวบ้านเค้าละในกทม. เค้าใ้ห้เรารอ หน้า7 เดรี่ยวพี่ไปเอารถมารับนะ เค้าเดินไปแวบนึ่ง 30นาทีผ่านไป
มีข้อความบอกว่า ให้เราไปรอที่หมอชิดพอดีพี่มีธุระ.. ด่วนเดี่ยวพี่มารับหมอชิตใกล้กว่าเรานั่งเเท็กซี่ไปหมอชิต... จาก 9.00น. ถึง 16.00น. เราโทรหาเค้าไม่ติด ปิดมือถือ... ใจคอไม่ดี ผู้หญิงคนนึ่งเเบกกระเป๋า2ใบไปมา... ข้าวไม่ได้กิน
เรารอไม่ไหว เราไม่ค่อยเข้า กทม.
เด็กเอ๋อๆคนนึ่งที่ถูกทิ้ง ที่หมอชิต น้ำตาซึม
นึกอะไรไม่ออก เราโทรหาน้าที่กทม. เรานั่งรถตู้จากหมอชิตไป ลาดพล้าว
เคยไปครั้งเดียว...
ทั้งหิวทั้งเหนื่อย..
เรามานอนที่บ้านน้า 3 ชม.
ทุกคนภาม เราก็ตอบตามจริงน้าเป็นห่วงมาก.. อยาก.ให้เราทานข้าว
เรายอกเราอยากกลับบ้าน เค้าเรียกรถตู้มารับเรากลับ ตจว.
ถึงห้องที่ทำงานหอพัก เรา.. สับสน.. ว่ามันคือออะไรระหว่างนั้นเราทั้งส่งข้อความ โทรไป...
เอาจริง... พี่โจไม่เคยบอกเราว่าบ้านเค้าอยุ่ไหน มีเเต่บอกว่าอยุ่ตรงนั้นๆๆ ตรงนี้ ซึ่งเป็นพื้นที่กว้างจนเราตามหาไมาเจอ...
เรากลับมาตั้งหลัก... โทรหาไม่ติด
เราตามเค้าจากgps ร้านที่เค้าเคยไป เราโทรภามตามรายทาง 4 วันผ่านไป ข้อความที่เราส่งเป็นร้อยถูกอ่าน... เราร้องไห้..
เรารีบโทรไบหาพี่โจรับ... เเล้วเค้าร้องไห้
เราถามว่าเป็นอะไร หายไปเค้าบอกวูบหมดสติ ที่ร้าน ีคนเอาเค้าส่งรพ.
เราถามว่าทำไมไม่บอกเราเลย เค้าบอกเค้าเหนื่อยมาก มารุ้ว่าตัวเองป่วยเป็นเบาหวาน ความดัน หัวใจเต้นผิดจังหว่ะเค้าต้องทานยาตลอดชีวิต
เราบอกเค้าไม่เป็นไร.. เราจะดูเเลพี่เอง.
เค้าถามว่าเรา เป็นไงบ้าง.. เราบอกเรา
ไม่มีสติ ทำตามที่เราทำได้.เค้าบอกเค้าห่วงเรามากๆๆ
จากนั้น เราก็คุยกันปกติเวลาเจอกันเราจัดยาให้เค้าทาน เเต่เราไม่เห็นว่ารับยาที่รพไหน.เราถามเค้าเค้าตอบเเบบผ่านๆว่า... ถุงยาห่อใหญ่มากเอามาไม่หมด..
จากนั้น 2เดือน เเราก็คุยกันเจอกันปกติ เราถามเค้าเรื่องที่อยู่เหมือนเดิม เผื่อเค้าเปนอะไร เราจะได้ตามได้ไม่ค้องเป็นห่วงหรือขอเบอเเม่ก็ได้ เค้าบอกเเค่ว่า เออก็จริง เดี่ยวจะเจอเเม่ละ.... เดี่ยวก็รุ้เเล้ว่าพี่ อยู่ไหน... เรา เหมือนมึวามหวังเหมือนเค้าพยายามทำให้ดฝเรามองผ่านๆไปเดี่ยวเจอเเล้วเนี้ย..
📌📌📌📌📌📌
เราไม่คาดหวังว่าจะเจอเหมือนคนอกหักอ้ะ พยายามลดคว่ามคาดหวังลง หลังๆมาเค้า นัดเราไม่เป็นนัด เเต่คุยกันตลอดทุกวัน... 🤔🤔คือนัดเเล้วยกเลิกมาไม่ได้ ติดปีใหม่งานเย่อะ... เราก็ไม่ว่าอะไรเเต่เราเเออบบ่นเราบอกว่า ถ้าครั้งนี้นัดไม่มา พี่จะตามหาเราไม่เจอเเน่....
วันที่17 มค63 เย็นเราคุยกันครั้งสุดท้าย 19.00น.ช่วงปีใหม่ดค้าทำงานหนัก
เราเข้าใจไม่ได้เซ้าซี้อะไร
18.มค.เช้าเรนัดเจอกันพี่โจจะนั่งรถมาหาเราเอง
เค้าบอกว่า ถ้าพี่ออกไปจะทักบอก เราโอเคตามนั้นเรานอนเค้านอน ปกติเค้านอนปิดมือถือ วันนี้เรากัรู้สึกเหมือนเดิมรู้สึกว่าว่าคาดหวังว่าจะเจอมันสับสน
เเต่เราตั้งใจทุกครั้งงที่เจอกันเรา บอกตัวเองพยายามเข้าใจความรัก ให้มากเราเข้าใจงานเค้าไม่พูดประชด ไม่เอาเเค่ใจเจอกัน ทำตัวมีความสุขสมที่รอคอยเจอกัน
เราคิดว่าคนนนี้คือรักแท้ เราถึง พยายามอ่อน น้อม.. เป็นตัวเองที่ไม่มั้นใจเกินไปไว้ใจในความคิด...
เเต่เราก็เผื่อใจเจ็บนะ เจ็บจากการจากลา
ไม่ว่าจะเป็นเลิกกัน.. หรือตายจากกัน... เรามีเหตุผลพอถ้าไม่ชอบเราเราเลิกกันเเเบบมีเหตุผลเราสบายใจ
เช้า18 เรารอข้อความไม่มีสักข้อความเราทักไป..
ไม่มีใครอ่านโทรไป ตั้งเเต่6.00ถึงเย็นไม่ติด เราห่วงเค้ามากกลัววว่าเค้าจะ โรคกำเริบ
📌📌📌📌📌
กลัวอุบัติเหตุ
เราตามเค้าเหมือนที่เคยทำำำ...
ร้านที่เึ้าเคยบอกว่าเป็นร้านเพื่อนเราตามไม่ได้
เเถมเล่าเหตุการณ์ให้คนรายทางฟังเค้ากลับหัวเราะเยาะเราว่าเราภูกหลอก เเน่ๆ... ที่จริงคำนี้เราถุกว่าตั้งเเต่รอบที่เเกเข้ารพ.เเล้ว..
เเต่เราเป็นห่วงเค้ามากกว่า.
เราหยุดงาน 5 วัน เราร้องตามหา
พึ่งเเม้กระทั้งหมอดู...
นักสืบ .... ค้นหาที่อยู่จากเบอร์โทร
เเต่พีคสุดคือเบอร์เค้า ไม่ใช่ชื่อเค้าลงทะเบียนซิม..
เราไม่เชื่อ... ว่าคนที่เปิดเบอร์โทรให้เค้าจะเป็นคนนี้เราตามจาก ธนาคาร
คนที่เค้าเคยให้เราโอนเงินให้
เราตามจาก เบอบช.เเน่นอนทั้งขค่ายมือถือเเละธนาคารเค้าไม่ให้ข้อมูลเราเลย
ทุกคนมองมาเราคือตัวตลก. คบกันมาได้ไง
โดนหลอกเเน่ๆ....
โง่
สาระพัดคำด่า
เราไม่กล้าขับรถไปกทม.เอง.
เราเหนื่อยเเละอ่อนเเอมาก
📌📌📌📌📌📌
วันนี้... เค้ายังไม่ติดต่อกลับมา ครบ5วัน
เบอร์โทรไม่ติด ที่เซอร์ไพรส์คือไล เราถูกลบเพื่อน
อ้ะ เราพอรุ้เเละเข้าใจเเล้วว่า...
เค้าไม่ตายเเน่ๆ.... ตลอดเวลา5วันเรากินไม่ได้นอนไม่ได้กลัวเค้าเสีย ที่บ้านเค้าอยุ่คนเดียวกลัวไม่มีใครพบศพ..
สุดท้ายเรา... ก็พอรู้ว่าเค้าไม่มีคำตอบให้เรา
เเต่มือถือเค้ามันก็มีคนจับ... ถ้าเค้าเสีย คงมีคนพบศพพี่เเล้ว
ถ้าเค้าถูกปล้นระหว่างทาง คงมีคนติดต่อมาหาเราตาทเบอร์โทรเเล้วละ ....
วันนี้ครบ 8วันที่หายไป... เราไม่รู้เหตุผลอะไรเลย
เราทำหน้าที่คือรอ....
เเละสวดมนต์...
ทำบุญตักบาตร...
เเละได้เเต่รอ.........
เราหมดกำลังตามหา
คิดอีกอย่างถ้าเค้ารักเราไม่อยากให้เราห่วงเค้าคงให้เราตามหาเจอ มีที่อยู่มีเบอเเม่...
เเต่วันนี้ เราคือคนที่เค้าไม่ไ้ว้เใจ
📌📌📌📌📌
ตอนอยู่ด้วยกันเราทำหน้าที่เเฟนที่ดีเสมอ
เราลดความเป็นตัวเอง...
เเต่เราควรตื่นเเล้วกลับมาดูเเลตัวเองสะที...
📌📌📌📌📌
เราสัญญากับตัวเองว่าพี่โจคือคนสุดท้ายที่เราจะรัก
เรามีเเต่สิ่งดีๆ... ตลอดที่เจอกัน ไม่ได้ทะเลาะกันจนวินาทีสุดท้ายที่เค้าหายไป
.....
มันยังคาใจ.... ที่ไม่ได้ร้ำลา..
ขอบคุณที่ดึงเราขึ้นจากเหว...
ในช่วงเวลาที่ชีวิตตตกต่ำำ.
#พี่โจวรพงษ์