ตั้งเเต่ขึ้น ม.2ขึ้น3 เพื่อนสนิทก็ย้ายไปเรียนที่อื่นเลยไม่มีเพื่อนเลยเพราะตอนที่เพื่อนสนิทยังไม่ย้ายก็เล่นด้วยกันเเค่2คนไม่เล่นกับคนอื่นเลย พอขึ้น
ม.3เพื่อนสนิทก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เราก็ไม่มีเพื่อนในเพื่อนร่วมห้องก็พาเราเข้ากลุ่มเขา(การเข้ากลุ่มมันดูเฟ็คสุดๆ)ที่เขาพาเราเข้ากลุ่มเพราะเรามีประโยชนกับกลุ่มเขา เเต่เราก็ค่อยนับวันให้จบ ม.3เร็วๆ ตอนได้ไปเที่ยวกับโรงเรียน มันก็จะมีกิจกรรมให้ทำครูก็จะให้จับกลุ่มกัน ตอนเขาจับกลุ่มกันกลุ่มเขาก็ไม่มาเรียกเเล้วเราก็เลยได้ยุกับใครก็ไม่รู้ว่า(เราก็จำใจต้องอยู่อะนะ)ไม่อยากเป็นเด็กมีปัญหา พอตอนเช้าของการเที่ยววันเเรกเราก็ถามพวกเขาว่า"เมื่อวานตอนจับกลุ่มห้องอ่ะพวกเธออยู่ไหนหรอทำไมไม่มาเรียกเรา"พวกเจาให้เหตุผลว่าก็เธอมาเองนี่ ในใจเราด็คิดไม่มาเรียกเเล้วจะรู้ได้ไงว่าอยู่ไหน ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนอยู่คนเดียวทำให้ตอนนั้นอยากจะซื้อตั๋วกลับบ้านเองเลย ความทรงจำของเราตอนม.3 มันรู้สึกเเย่มากๆเลย ความรู้สึกตอนนี้ไม่อยากเจอใคร หงุดหงิดง่าย เวลาโมโหก็ชอบพังของ อารมณ์ขึ้นๆลงๆง่าย ชอบเอาเรื่องต่างๆเรื่องเก่าที่คนอื่นพูดไม่ดีเก็บมาคิดมาก ตอนนี้ไม่อยากไปเรียนเเล้วอยากอยู่เเต่ในห้องไม่อยากเจอใคร บ้างที่ก็อยากตายๆไปไม่อยากตื่นมาคน
อาการเข้าค่ายโรคไบโพล่าหรือโรคซึมเศร้าหรือเปล่าค่ะ?
ม.3เพื่อนสนิทก็ย้ายไปเรียนที่อื่น เราก็ไม่มีเพื่อนในเพื่อนร่วมห้องก็พาเราเข้ากลุ่มเขา(การเข้ากลุ่มมันดูเฟ็คสุดๆ)ที่เขาพาเราเข้ากลุ่มเพราะเรามีประโยชนกับกลุ่มเขา เเต่เราก็ค่อยนับวันให้จบ ม.3เร็วๆ ตอนได้ไปเที่ยวกับโรงเรียน มันก็จะมีกิจกรรมให้ทำครูก็จะให้จับกลุ่มกัน ตอนเขาจับกลุ่มกันกลุ่มเขาก็ไม่มาเรียกเเล้วเราก็เลยได้ยุกับใครก็ไม่รู้ว่า(เราก็จำใจต้องอยู่อะนะ)ไม่อยากเป็นเด็กมีปัญหา พอตอนเช้าของการเที่ยววันเเรกเราก็ถามพวกเขาว่า"เมื่อวานตอนจับกลุ่มห้องอ่ะพวกเธออยู่ไหนหรอทำไมไม่มาเรียกเรา"พวกเจาให้เหตุผลว่าก็เธอมาเองนี่ ในใจเราด็คิดไม่มาเรียกเเล้วจะรู้ได้ไงว่าอยู่ไหน ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนอยู่คนเดียวทำให้ตอนนั้นอยากจะซื้อตั๋วกลับบ้านเองเลย ความทรงจำของเราตอนม.3 มันรู้สึกเเย่มากๆเลย ความรู้สึกตอนนี้ไม่อยากเจอใคร หงุดหงิดง่าย เวลาโมโหก็ชอบพังของ อารมณ์ขึ้นๆลงๆง่าย ชอบเอาเรื่องต่างๆเรื่องเก่าที่คนอื่นพูดไม่ดีเก็บมาคิดมาก ตอนนี้ไม่อยากไปเรียนเเล้วอยากอยู่เเต่ในห้องไม่อยากเจอใคร บ้างที่ก็อยากตายๆไปไม่อยากตื่นมาคน