เราคบกับแฟนมาเดือนหน้าจะครบ7ปีแล้วค่ะ 
ส่วนสาเหตุที่เลิกรากันไม่ใช่เรื่องมือที่3ค่ะ แต่เป็นเรื่องของนิสัย เรื่องอื่นๆก็เข้ากันได้ดีค่ะ แต่เวลาเขาไม่พอใจอะไร เราพูดอะไรเขามักจะบอกว่ารำคาญ พูดแบบตัดเยื่อใยและมันไม่ใช่ครั้งแรก นับไม่ถ้วนเลยค่ะ บางครั้งถ้าทะเลาะกันเราโทรหาหลายๆสายทั้งๆที่เขาอยู่ใกล้ๆโทรศัพท์ก็ไม่คิดจะรับเลยจนเราท้อเรื่องบางเรื่องเรายอมรับว่าเราก็มีงี่เง่าบ้างค่ะ อาจจะทำตัวน่ารำคาญจริงๆ แต่มาวันนี้ความรู้สึกเราเริ่มเปลี่ยนเริ่มแบบทำไมต้องพูดแบบนี้เริ่มไม่อยากทน เริ่มเกิดความคิดพุดขึ้นมาว่าเอออยู่คนเดียวมันไม่ตายหรอก แล้วสักพักมันก็หายไป แล้วเป็นอีก คือเรารู้ตัวแหละว่าคงจะเริ่มทนไม่ไหวล่าสุดวันนี้ก็โดนตะคอกว่ารำคาญมาอีก ทุกครั้งเค้าจะบอกเลิกเราจะง้อ แต่ครั้งนี้คือเรารู้สึกเสียใจนะ แต่แบบไม่ง้อล่ะ เลิกก็ได้ ความรู้สึกเปลี่ยนไปจากเดิมแบบชัดเจน แต่ก็เสียดายเวลาค่ะที่คบกันมาตอนนี้ก็ยังหน่วงๆ แต่คงไม่กลับไปแล้ว เพื่อนๆคิดว่าเราทำถูกไหมคะ บางทีก็คิดว่าเรากลัวการเลิกลาหรือว่ากลัวการเริ่มต้นใหม่กันแน่