รู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุข ไม่กล้าพูดกับพ่อแม่ ไม่มีเพื่อนให้ระบาย บางเวลาก็ท้อ บางเวลาก็ไม่อยากอยู่ บางทีก็คิดว่าตัวเองโง่ที่คิดแบบนั้น บางทีก็เหมือนเป็นประสาทคิดมากคิดไปเอง ทุกเรื่องเป็นเพราะคนคนเดียว แต่ยังตัดคนคนนั้นไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ไม่รู้จะเดินไปทางไหน อยากได้กำลังใจให้แต่ไม่รู้จะไปหาจากไหน
มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างไหม ทำยังไงถึงจะหายจากการเป็นแบบนี้ ไม่อยากมาตั้งกระทู้ให้ดูไร้สาระ แต่บางทีมันก็ไม่ไหวจริงๆ อยากรู้ว่าทุกคนผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปได้ยังไงกันบ้างคะ 
ถ้ายังเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆเสียสุขภาพจิตทุกวันเราคงประสาท-ตาย แต่ทุกอย่างก็เป็นเพราะความคิดเราเอง เอาไปผูกกับคนอื่นมากไป