สวัสดีค่ะขอเริ่มเล่าเรื่องเลยนะคะ เราเพิ่งเรียนจบและตอนนี้ทำงานที่แรกมาได้เกือบครึ่งปีแล้วค่ะ เป็นโรงงานมหาชนแห่งหนึ่งเงินเดือนถือว่าโอเคค่อนข้างดีเลยสำหรับเด็กจบใหม่ สวัสดิการก็พอใช้ ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเราได้งานที่มีลูกน้องต้องดูแล มีแผนกที่ต้องรับผิดชอบ เรารู้สึกกดดันค่ะ หลายครั้งที่มีคนถามคำถามมาแต่เราตอบไม่ได้ เหมือนไม่รู้เรื่องอะไรเลย ส่วนหนึ่งเพราะไม่มีคนคอยสอนงาน(คนที่ทำตำแหน่งเราลาออกไปก่อนที่เราจะเข้ามาทำ)บางครั้งหัวหน้าก็โยนงานมาให้เราทำโดยที่ไม่สอนอะไรเลยหรือไม่ก็สอนแบบลวกๆ แต่เราไม่อยากยอมแพ้ คิดว่าโอเคเราเรียนรู้เองก็ได้เลยทนทำมาจนถึงทุกวันนี้ แต่การทนมันกัดกินตัวเราค่ะ เราไม่ได้ทำงานที่บ้านเกิด(บ้านเกิดไม่ใช่จังหวัดอุตสาหกรรม) อาศัยอยู่คนเดียว เรานอนหลับและตื่นขึ้นมาด้วยความคิดว่าไม่อยากไปทำงานทุกวัน มันทุกข์ใจ เหนื่อยและอ้างว้างมากๆ เลยค่ะ การทำงานไกลบ้าน เราอยากลาออก แต่ก็สงสารพ่อกับแม่ค่ะ บ้านเราฐานะปานกลาง พ่อแม่ไม่ได้รับราชการ เราเป็นลูกคนเดียว เป็นความหวังเดียวของเขา ทำงานอยู่ที่นี่เราส่งเงินให้ที่บ้านได้ทุกเดือน เรากลัวที่จะเริ่มใหม่ค่ะ เรากลัวว่ามันจะแย่กว่าเดิม กลัวว่าการตัดสินใจของเราจะผิดพลาดจนต้องไปรบกวนเงินพ่อแม่อีก 

เราไม่รู้ว่างานมันไม่เหมาะกับเราจริงๆ หรือมันเป็นเพราะเรายังอดทนไม่พอหรือเปล่าคะ เราควรกัดฟันอดทนทำไปให้ครบปีแล้วเราอาจจะเข้าใจระบบงานมากขึ้น ทำงานได้สบายใจมากขึ้นหรือเปล่า

ขอบคุณที่รับฟังค่ะ ขอโทษด้วยถ้าจัดตัวหนังสือไม่ดีเพิ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรกค่ะ

ปล. เราอยากสอบเข้าราชการหรือรัฐวิสาหกิจแล้วบรรจุทำงานที่บ้านเกิดค่ะ แต่ไม่รู้ว่าต้องสมัครทางไหน ไม่รู้ว่าเวลาเขาเปิดรับสมัครต้องไปดูตรงไหน(ลองหาตามเว็บไซต์แล้วส่วนใหญ่เป็นงานในกทม.) ใครทราบช่วยแนะนำหน่อยนะคะ