พอเรามีอาการวิตกกังวลค่อนข้างหนัก เป็นทุกวันเลย บางคืนก็ร้องไห้นอนไม่หลับ เคยเเพนิคจนตัวสั่นหายใจไม่ออก จะอ้วก กินข้าวไม่ลง เบื่ออาหาร ขึ้นรถไม่สามารถทำตัวสบายๆหรือนอนหลับได้ เรากลัวไปหมดเวลาอยู่คนเดียว บางครั้งอยู่ท่ามกลางคนเยอะเราก็ใจลอยไปหามันจนเกือบจะร้องไห้ ไม่มีที่ไหนสบายใจสำหรับเราเลยค่ะ เราเหนื่อยมาก แต่เราไม่ได้มีอาการอยากตาย นะคะ
และเราไม่ได้กลัวผู้คนค่ะ แต่เรากลัวการกระทำของพวกเขาที่จะส่งผลต่อคนของเรา

เราคิดว่าจะลองบอกพ่อแม่ตอนปิดเทอมนี้ หวังว่าพวกเขาจะเข้าใจ เราเองก็คิดว่าอาการของเรามันหนักจนควรพบจิตแพทย์

อยากได้คำแนะนำเพิ่มเติมจากทุกคนค่ะ