บทบาทพระยาพลเทพในศรีอโยธยานั้นเป็นการสมมติขึ้นเกือบทั้งหมดเพื่อความบันเทิงครับ เรื่องพระยาพลเทพเป็นไส้ศึกปรากฏแต่ในเอกสารคำให้การขุนหลวงหาวัด ซึ่งเรียบเรียงจากปากคำเชลยอยุทธยาสมัยเสียกรุงครั้ง พ.ศ. ๒๓๑๐ ไว้เพียงสั้นๆ ว่า

        "คราวนั้นพระยาพลเทพ ข้าราชการในกรุงศรีอยุธยาเอาใจออกหาก ลอบส่งศัสตราวุธเสบียงอาหารให้แก่พม่า สัญญาจะเปิดประตูคอยรับ พม่าเห็นได้ทีก็ระดมเข้าตีปล้นกรุงศรีอยุธยา ทำลายเข้ามาทางประตูที่พระยาพลเทพนัดหมายไว้"

นอกจากนี้แล้วไม่ปรากฏหลักฐานของทั้งฝ่ายไทยและพม่าที่ระบุว่าพระยาพลเทพมีบทบาทสำคัญในสงครามครั้งนี้เลย

เรื่องพระยาพลเทพส่งเสบียงอาหารให้พม่า ค่อนข้างสอดคล้องกับหน้าที่ของเจ้าพระยาพลเทพในจดหมายหลวงอุดมสมบัติ จึงเข้าใจว่าพระยาพลเทพผู้นี้เป็นผู้รับผิดชอบตระเตรียมเสบียงในสงครามเสียกรุง และจากที่ระบุว่าเป็นผู้เปิดประตูรับพม่าเข้ามา จึงอนุมานว่าได้รับหน้าที่เป็นหนึ่งในแม่ทัพที่ป้องกันพระนครในเวลานั้นด้วย

ในพงศาวดารพม่าไม่ระบุเรื่องมีไส้ศึกชาวไทยเปิดประตูเมืองให้ แต่ปรากฏชื่อพระยาพลเทพ (ต้นฉบับสะกด ภยาภลเทบ ဘယာဘလဒေပ) เป็นหนึ่งในเสนาบดีอยุทธยาที่ถูกกวาดต้อนไปพม่าด้วย นอกจากนี้ก็ไม่ปรากฏหลักฐานอีก แต่เป็นไปได้ที่ช่วยเหลือพม่าอยู่จริง ถึงเป็นที่จดจำของเหล่าเชลยไทยที่อยู่ร่วมสมัยได้ครับ

แต่ถ้าพิจารณาจากหลักฐานประวัติศาสตร์ทั้งฝั่งไทยและพม่า สาเหตุของการเสียกรุงนั้นเป็นพหุปัจจัย มากกว่าการกระทำของบุคคลใดบุคคลหนึ่ง และการที่พม่าเข้ากรุงได้จากหลักฐานไทยและพม่าระบุไว้ตรงกันว่าเพราะพม่าใช้ยุทธศาสตร์ปิดล้อมต่อเนื่องโดยไม่หนีน้ำท่วมและเผด็จศึกด้วยการขุดอุโมงค์เผารากกำแพงบริเวณป้อมมหาชัยจนกำแพงถล่ม ทำให้พม่าเข้าเมืองได้ในที่สุดครับ


ส่วนเรื่องบรรดาศักดิ์  ตำแหน่ง "พลเทพ" เป็นเสนาบดีจตุสดมภ์กรมนา ศักดินา ๑๐๐๐๐ ไร่ ส่วนใหญ่มีบรรดาศักดิ์เป็น พระยา/ออกญา อยู่แล้วครับ  ดังที่ปรากฏบรรดาศักดิ์เต็มในพระไอยการตำแหน่งนาพลเรือนว่า "ออกญาพลเทพราชเสนาบดีศรีไชยนพรัตนกระเสตราธิบดีอภัยพิรีบรากรมภาหุ"  แต่บางยุคก็อาจเป็นแค่ พระ/ออกพระ เช่น ปรากฏในพระราชพงศาวดารรัชกาลสมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราชกล่าวถึง "พระพลเทพ"  หรือในพระตำราบรมราชูทิศเพื่อกัลปนาในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม พ.ศ. ๒๑๕๓ กล่าวถึง "ออกพระพลเทพราชเสนาบดีศรีไชบนพรัตนเกษตราธิบดี"   แต่ในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าท้ายสระปรากฏในพงศาวดารเขมรว่าตำแหน่ง พลเทพ มีบรรดาศักดิ์ถึงชั้นเจ้าพระยา

ทั้งนี้ในสมัยโบราณดูความสูงต่ำของขุนนางที่ศักดินามากกว่าบรรดาศักดิ์  บรรดาศักดิ์ไม่ค่อยตายตัวบางครั้งก็สูงบางครั้งก็ต่ำ และเปลี่ยนแปลงตามยุคสมัย     ในสมัยกรุงศรีอยุทธยาเองยังพบว่าเจ้าพระยามีค่อนข้างน้อย  มาจนถึงสมัยรัตนโกสินทร์บรรดาศักดิ์เฟ้อขึ้น ตำแหน่งอัครเสนาบดีส่วนใหญ่รวมถึงพลเทพจึงเป็นเจ้าพระยาเกือบทั้งหมดครับ