ต้องบอกก่อนเลยว่าเรากับพ่อไม่ได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิด เพิ่งจะมาอยู่ด้วยกันตอนที่เราเรียนมหาลัย เรามีพี่สาวและน้องสาว2คน
ครั้งแรกที่โดนลวนลามคือตอนปี1 ปกติเรานอนห้องเดียวกับพี่สาว แต่วันนั้นเราอยู่กับพ่อแค่2คนในบ้าน เพราะแม่กับพี่สาวไปงานศพต่างจังหวัด. ตอนนอนก็ปกติดี แต่ตอนประมาณตี5 (พ่อเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว) พ่อมาเคาะห้องเรียกเรา พอเราลุกไปเปิดให้พ่อก็ดันเราเข้ามาในห้อง แล้วก็กอดเรา คือกอดแบบจับหน้าเราไปหอมทั้งๆที่ปกติไม่เคยทำ เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อตั้งแต่เกิดค่ะ ก็เลยไม่สนิดกับพ่อ แต่อาจจะด้วยความที่ยังสลึมสลือ มึนๆงงๆ บวกกับการที่เขาเป็นพ่อเราเลยไม่ได้ต่อต้านอะไร จากนั้นพ่อก็บอกว่า "พ่อนอนด้วยนะ " พอนอนบนเตียงพ่อก็ดึงเราไปกอด จับแขนเราให้กอดพ่อ ซึ่งในตอนนั้นเราตื่นเต็มตาแล้วค่ะ และรู้สึกอึดอัดใจมาก ตอนนั้นเราอายุ20แล้วและไม่ได้ไร้เดียงสา สิ่งที่ทำให้รู้สึกหน้าชามาก คือ เราถูกพ่อดึงให้หันหน้าไปกอดพ่อ แต่แขนเราที่อยู่ข้างล่าง มันไปโดนตรงเป้าพ่อ (และรู้สึกได้เลยว่ามันแข็ง) ตอนนั้นเรากลัวมาก แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่แกล้งไม่รู้ไม่เห็น ตอนนั้นพยามคิดแค่ว่า ยังไงก็พ่อลูก แต่พ่อไม่หยุดแค่นั้นค่ะ คือเราพยามจะก้มหน้าหนีไม่ให้พ่อหอม แต่พ่อก็ดึงผมเราให้เราเงยหน้า แล้วก็หอมแก้มลามมาจนถึงปาก พยามจะจูบเราเลย นั่นเป็นครั้งแรกที่เรารู้สึก"ขยะแขยง " ผ่านไปครึ่งชั่วโมงพ่อก็ยอมลุกออกไป พอเราลงมาข้างล่าง พ่อก็มากอดเราจากข้างหลัง หอมที่คอเรา แล้วพูดว่า "ถ้าพี่(ชื่อพี่เรา)ไม่อยู่ พ่อจะไปนอนด้วยนะตอนนั้นเราตัวสั่นเลยค่ะ ทั้งกลัว ทั้งขยะแขยง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่กับพี่สาว หรือแม่ของเรา
หลังจากวันนั้นพ่อก็ไม่ได้เข้ามานอนด้วยอีกนะคะ แต่เวลาที่ได้อยู่กัน2คน พ่อมักจะมากอดจากข้างหลัง แล้วหอมบริเวณคอเราเสมอ
จนกระทั่งเมื่อคืนพี่สาว แม่ และน้องสาวไม่อยู่ เราที่มีความรู้สึกฝังใจก็เลยรู้สึกกลัวว่าพ่อจะทำแบบเดิม เราเลยรีบขึ้นนอนแล้วล้อคห้องค่ะ ปกติเราเป็นคนนอนเร็วอยู่แล้ว เรานอนประมาณ3ทุ่มครึ่ง อยู่ดีๆพ่อก็โทรมาหาเราตอน5ทุ่มกว่าๆ (ห้องเรากับพ่ออยู่ตรงข้ามกัน) เราก็ตื่นมารับ พ่อบอกว่า "นอนหรือยัง มาให้พ่อกอดหน่อย" ตอนนั้นเราตื่นเต็มตาเลยค่ะ เพราะว่ากลัวมาก กลัวว่าพ่อจะทำแบบเดิม เรากดวางสายเลย สักพักพ่อก็มาเคาะห้อง ตอนแรกเราจะแกล้งว่าหลับ แต่พ่อเคาะไม่หยุดเลยค่ะ และเขย่าประตูแรงขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนั้นเรากลัวมาก ความรู้สึกขยะแขยงมันกลับมาอีกครั้ง จนพ่อเริ่มโมโห เราเลยต้องไปเปิดประตูให้ และพ่อก็ทำเหมือนวันนั้นอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการกอด หอม และพยามที่จะจูบ แต่เรื่องนี้มันก็ไม่ควรเกิดขึ้น
ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก บอกใครไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว เพราะไม่มีความกล้าพอ เรากลับไปมองพ่อเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ปกติเราเป็นคนร้องไห้ยาก แต่กับเรื่องนี้เราได้แต่ร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะทำอะไรไม่ได้เลย
เราขยะแขยงกับสิ่งที่พ่อทำกับเรา
เรากลัว ในสิ่งที่พ่ออาจจะทำกับเราในอนาคต
เราเกลียดตัวเองที่แก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้
เกลียด ที่ปกป้องตัวเองไม่ได้
ทั้งๆที่เป็นบ้าน ทั้งๆที่เป็นพ่อแท้ๆ แต่ตอนนี้เราอยากจะหนีเขาไปให้ไกลที่สุด
บ้านที่ควรจะเป็นที่ๆปลอดภัยที่สุด
แต่เรากลับรู้สึกไม่ต่างจากนรก
แต่สิ่งที่แย่ที่สุดในตอนนี้ คือ
เราอยากตายค่ะ
สัมพัสน่าขยะแขยงพวกนั้น เรายังจำได้ดี
เราไม่อยากมีชีวิตแบบนี่อีกต่อไปแม้แต่วินาทีเดียว
หลายๆคนอาจคิดว่า ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงแก้ไขไม่ได้
ทำไมถึงไม่บอกให้คนอื่นช่วย
ทำไมถึงไม่ปฏิเสธพ่อตรงๆ
เราพยามแล้วค่ะ แต่เราทำไม่ได้
ฆ่าตัวตายวิธีใหน ถึงจะตายเร็วที่สุดหรอคะ
ถูกพ่อแท้ๆลวนลาม
ครั้งแรกที่โดนลวนลามคือตอนปี1 ปกติเรานอนห้องเดียวกับพี่สาว แต่วันนั้นเราอยู่กับพ่อแค่2คนในบ้าน เพราะแม่กับพี่สาวไปงานศพต่างจังหวัด. ตอนนอนก็ปกติดี แต่ตอนประมาณตี5 (พ่อเป็นคนตื่นเช้าอยู่แล้ว) พ่อมาเคาะห้องเรียกเรา พอเราลุกไปเปิดให้พ่อก็ดันเราเข้ามาในห้อง แล้วก็กอดเรา คือกอดแบบจับหน้าเราไปหอมทั้งๆที่ปกติไม่เคยทำ เพราะเราไม่ได้อยู่กับพ่อตั้งแต่เกิดค่ะ ก็เลยไม่สนิดกับพ่อ แต่อาจจะด้วยความที่ยังสลึมสลือ มึนๆงงๆ บวกกับการที่เขาเป็นพ่อเราเลยไม่ได้ต่อต้านอะไร จากนั้นพ่อก็บอกว่า "พ่อนอนด้วยนะ " พอนอนบนเตียงพ่อก็ดึงเราไปกอด จับแขนเราให้กอดพ่อ ซึ่งในตอนนั้นเราตื่นเต็มตาแล้วค่ะ และรู้สึกอึดอัดใจมาก ตอนนั้นเราอายุ20แล้วและไม่ได้ไร้เดียงสา สิ่งที่ทำให้รู้สึกหน้าชามาก คือ เราถูกพ่อดึงให้หันหน้าไปกอดพ่อ แต่แขนเราที่อยู่ข้างล่าง มันไปโดนตรงเป้าพ่อ (และรู้สึกได้เลยว่ามันแข็ง) ตอนนั้นเรากลัวมาก แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่แกล้งไม่รู้ไม่เห็น ตอนนั้นพยามคิดแค่ว่า ยังไงก็พ่อลูก แต่พ่อไม่หยุดแค่นั้นค่ะ คือเราพยามจะก้มหน้าหนีไม่ให้พ่อหอม แต่พ่อก็ดึงผมเราให้เราเงยหน้า แล้วก็หอมแก้มลามมาจนถึงปาก พยามจะจูบเราเลย นั่นเป็นครั้งแรกที่เรารู้สึก"ขยะแขยง " ผ่านไปครึ่งชั่วโมงพ่อก็ยอมลุกออกไป พอเราลงมาข้างล่าง พ่อก็มากอดเราจากข้างหลัง หอมที่คอเรา แล้วพูดว่า "ถ้าพี่(ชื่อพี่เรา)ไม่อยู่ พ่อจะไปนอนด้วยนะตอนนั้นเราตัวสั่นเลยค่ะ ทั้งกลัว ทั้งขยะแขยง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่กับพี่สาว หรือแม่ของเรา
หลังจากวันนั้นพ่อก็ไม่ได้เข้ามานอนด้วยอีกนะคะ แต่เวลาที่ได้อยู่กัน2คน พ่อมักจะมากอดจากข้างหลัง แล้วหอมบริเวณคอเราเสมอ
จนกระทั่งเมื่อคืนพี่สาว แม่ และน้องสาวไม่อยู่ เราที่มีความรู้สึกฝังใจก็เลยรู้สึกกลัวว่าพ่อจะทำแบบเดิม เราเลยรีบขึ้นนอนแล้วล้อคห้องค่ะ ปกติเราเป็นคนนอนเร็วอยู่แล้ว เรานอนประมาณ3ทุ่มครึ่ง อยู่ดีๆพ่อก็โทรมาหาเราตอน5ทุ่มกว่าๆ (ห้องเรากับพ่ออยู่ตรงข้ามกัน) เราก็ตื่นมารับ พ่อบอกว่า "นอนหรือยัง มาให้พ่อกอดหน่อย" ตอนนั้นเราตื่นเต็มตาเลยค่ะ เพราะว่ากลัวมาก กลัวว่าพ่อจะทำแบบเดิม เรากดวางสายเลย สักพักพ่อก็มาเคาะห้อง ตอนแรกเราจะแกล้งว่าหลับ แต่พ่อเคาะไม่หยุดเลยค่ะ และเขย่าประตูแรงขึ้นเรื่อยๆ ในตอนนั้นเรากลัวมาก ความรู้สึกขยะแขยงมันกลับมาอีกครั้ง จนพ่อเริ่มโมโห เราเลยต้องไปเปิดประตูให้ และพ่อก็ทำเหมือนวันนั้นอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าการกอด หอม และพยามที่จะจูบ แต่เรื่องนี้มันก็ไม่ควรเกิดขึ้น
ตอนนี้เรารู้สึกแย่มาก บอกใครไม่ได้เลยแม้แต่คนเดียว เพราะไม่มีความกล้าพอ เรากลับไปมองพ่อเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ปกติเราเป็นคนร้องไห้ยาก แต่กับเรื่องนี้เราได้แต่ร้องไห้อยู่คนเดียว เพราะทำอะไรไม่ได้เลย
เราขยะแขยงกับสิ่งที่พ่อทำกับเรา
เรากลัว ในสิ่งที่พ่ออาจจะทำกับเราในอนาคต
เราเกลียดตัวเองที่แก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้
เกลียด ที่ปกป้องตัวเองไม่ได้
ทั้งๆที่เป็นบ้าน ทั้งๆที่เป็นพ่อแท้ๆ แต่ตอนนี้เราอยากจะหนีเขาไปให้ไกลที่สุด
บ้านที่ควรจะเป็นที่ๆปลอดภัยที่สุด
แต่เรากลับรู้สึกไม่ต่างจากนรก
แต่สิ่งที่แย่ที่สุดในตอนนี้ คือ
เราอยากตายค่ะ
สัมพัสน่าขยะแขยงพวกนั้น เรายังจำได้ดี
เราไม่อยากมีชีวิตแบบนี่อีกต่อไปแม้แต่วินาทีเดียว
หลายๆคนอาจคิดว่า ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงแก้ไขไม่ได้
ทำไมถึงไม่บอกให้คนอื่นช่วย
ทำไมถึงไม่ปฏิเสธพ่อตรงๆ
เราพยามแล้วค่ะ แต่เราทำไม่ได้
ฆ่าตัวตายวิธีใหน ถึงจะตายเร็วที่สุดหรอคะ