เราขออธิบายอย่างกระชับก่อนนะคะ …
  เรากับเเฟนคบกันมา 3 ปี เรารักกันมาก ถึงขั้นที่ต่างคนต่างคิดว่าจะเป็นคนสุดท้ายเเล้ว คิดเรื่องเเต่งงาน หมั้น ต่างๆ เราคบกับเขา เขาดีกับเรามาก ทำทุกอย่างให้เรา เป็นผู้ชายที่ดีมากๆคนหนึ่งเลย ทุกข์ สุข ลำบาก มาด้วยกัน อยู่กันในวันที่ไม่มีอะไรเลย เเต่เวลาผ่านไป เขาเเอบคุยกับ ผญ คนเดิม มา 2 ครั้ง เราก็พร้อมให้โอกาสเขานะ เเต่ตัวเราคบมาไม่เคยทำให้เขาเสียใจเรื่องมือที่ 3 เลย เดินบนเส้นทางที่ซื่อสัตย์มาเสมอ เพราะเรารัก พอมาหลังๆ เราทะเลาะกันบ่อย เขาเลยบอกเราให้เรากลับมาอยู่ ตจว. กับครอบครัว เอาจริงๆมั้ย เราเเทบไม่มีครอบครัว พ่อเเม่เเยกต่างกันไปหมด เราอยู่คนเดียว ช่วยเหลือตัวเองมาเสมอ จนได้พบเขา เขาคือทุกอย่างในชีวิตเราเลยที่เหลืออยู่ เพื่อน เเฟน เป็นทุกอย่าง จนเรากลับมาอยู่ ตจว. อะไรๆเเย่ไปหมด เขาเปลี่ยนไป เเล้วเขาบอกว่า เราคงไปกันไม่ได้หรอก เขาบอกว่าครอบครัวเขาไม่โอเคกับเราด้วย เขาเลยเลือกที่จะเลิกกับเรา… ( เหตุผลมากมาย ) 
     ทุกอย่างในชีวิตเคว้งไปหมด เกิดอะไรขึ้น จนตอนนี้ "เราเป็นโรคซึมเศร้า" ต้องบำบัดตลอด เราขอให้เขาอยู่ต่อได้มั้ย พาให้ผ่านจุดนี้ไป เขาบอกว่า เขาสงสารเรา เราถามเขาว่า ยังรักเรามั้ย เขาบอกว่า ความรัก 20% ส่วนความสงสารเป็นห่วง 80% ซึ่งเรารับมันไม่ได้ มันเร็วเกินไปสำหรับเรา เราจะหลอกตัวเองว่ามีเขาอยู่หรือเราจะยอมรับความจริงเเล้วปล่อยเขาไปดีกว่า เราเคยเคียงข้างทุกสถานการณ์ชีวิตเขามาเยอะเลย ไม่เคยคิดจะทิ้ง จนวันนึ่งเขากลับทิ้งเราในจุดที่เราเเย่ที่สุดในชีวิต (คนที่เคยบอกจะเคียงข้างไปตลอด) เราเเย่มาก เราควรอยู้กับความรัก 20รัก/80% ความสงสารนี้ต่อไปดีไม่ หรือเราควรถอยมาออกเเล้วรักษาตัวเอง เเต่เราไม่รู้ว่าจะผ่านมันไปได้มั้ย เราเหนื่อยที่ต้องต่อสู้กับโลกทั้งใบนี้มากๆ เเทบไม่มีกำลังใจเลย 

เราควรไปต่อ หรือ พอเเค่นี้ดีค่ะ 😢