อยากรู้ว่าทุกคนเป็นเหมือนเราไหม เรากับเเฟนคบกันเพียงเเเค่ครึ่งปีก่อนจะเเต่งงาน ก่อนหน้าที่จะเเต่งนั้นเรากับเเฟนก็มีโมเมนต์เรื่องบนเตียงอยู่ประมาณไม่ถึงสิบครั้งในระยะเวลาครึ่งปีก่อนจะแต่ง เพราะว่าเราไม่ได้อยู่กินด้วยกันก่อนเเต่งเราถือโอกาสสร้างโมเมนต์ตอนที่ได้ไปเที่ยวค้างคืนด้วยกันเท่านั้น
เราใช้ชีวิตเเบบนี้จนกระทั้งถึงวันเเต่ง เข้าหอสามคืนเเรกพี่เขาก็จัดการทันทีที่เราเข้ามาในห้อง ตกวันที่สี่เราก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านของสามี ช่วงนี้เเหละที่เราเริ่มมีเพสสัมพันธ์เเบบสองวันเว้นวัน ตกมาที่สัปดาห์ที่สอง เริ่มสามวันเว้น  สัปดาห์ที่สี่เริ่มที่สี่วันเว้น ตอนเเรกเราก็ไม่กล้าขอทั้งที่อยากจะมีอะไรเพราะเขินเเละคิดว่าคงไม่มีใครมีเซกส์ได้เกือบทุกวันหรอกอีกอย่างสามีเราเป็นคนเเรกที่เราเคยมีอะไรด้วย เเต่พอหลายวันเข้าเราเริ่มรอไม่ไหว(คิดว่าตัวเองเป็นพวกติดเซกส์เพราะช่วยตัวเองบ่อยก่อนที่จะคบกับสามี) เลยสกิดเเล้วบอกเขาไปครั้งสองครั้งเเรกมันก็ได้อยู่หรอกในสัปดาที่ห้า เข้าสัปดาห์ที่หกเขาเริ่มปฏิเสธ เอ้า หน้าชานิดหน่อยเเต่ก็เออออให้เพราะคิดว่าเขาออาจจะเหนื่อยจากการทำงาน วันต่อมาเขาถึงสกิดเราไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกผิดที่ปฎิเสธเราหรือเพราะเขามีอารมณ์
อย่างที่บอกเราเป็นพวกติดเซกส์เเต่ด้วยความเห็นใจเราเลยเว้นไปอีกสี่ถึงห้าวันเราเลยสกิดเขาอีกสิ่งที่ได้กลับมาคิดคำปฎิเสธ อีกเเล้ว!!! หน้าชาบวกน้ำตาคลอเบ้า5555อ่ะน้อยใจหน่อยเเต่เราจะบังคับเขาก็ไม่ได้ก็เลยงเงียบเเล้วนอน รอจนกว่าเขาจะมีอารมร์ถึงจะได้ อีนี่ก็เจ็บเเล้วไม่จำ ผ่านไปอีกประมาณสี่ห้าวันเราก็สกิดเขาใหม่ เเละสิ่งที่ได้กลับมาคือคำว่าพี่ไม่มีอารมณ์ ระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันเเค่สองเดือนมีหลายอย่างเปลี่ยนไป ก่อนหน้าที่เขาชอบมาคลอเคลียเราจะลอด หอมเช้าหอมเย็น เเต่เดี๋ยวนี้เเทบไม่มีเเล้ว  มันเลยเกิดการเปรียบเทียบระหว่างก่อนกับหลัง กับตั้งคำถามว่าทำไมเพราะอะไร กับเเฟนเก่าเขาเป็นเเบบนี้ไหม หรือเราทำให้เขาไม่ประทับใจ เเต่เราก็ทำเต็มที่สุดเเล้วสำหรับคนแรกที่เรามีอะไรด้วย เราไม่มีประสบการณ์เรียนรู้ไปตามสัญชาตญาน เราตั้งคำถามกับตัวเองเยอะมาก พอมันเป็นเเบบนี้เราก็ฟุ้งซ่าน 
       ที่ตั้งกระทู้ก็เเค่อยากรู้ว่าทุกคนเป็นเเบบเราไหมในระยะเวลาสองเดือนหลังเเต่งงานหรือหลังย้ายเข้ามาอยู่กับแฟน หรือเราเเค่คิดมากเเละเห็นเเก่ตัวไปเอง 
        อยากให้รีวิวหลังเเต่งของคนอ่านให้เราได้อ่านด้วยหน่อย
                                                                                             ขอบคุณที่เเวะเข้ามาอ่านนะคะ