กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มิเสียชอบขัดสนจนจอนจ่อ ออกชื่อบาปครางฮือทำมืองอ ไม่นึก

บทที่51 กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางถนน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ช่วยเราหน่อยนะเราคิดไม่ออกแล้วจริงๆ😭😭

มิใช่เนื้อเอาเป็นเนื้อก็เหลือปล้ำ      แต่หนามคำเข้าสักนิดกรีดยังเจ็บ  อันโลภลาภบาปหนาตัณหาเย็บ          เมียรู้เก็บผัวรู้กำพาจำเร

กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มีเสียชอบขัดสนจนจอนจ่อ ออกชื่อบาปครางฮือทำมืองอ ไม่นึกฉ

หลายตำบลหลายแห่งแขวงป่าช้า อศุภพาเกิดพินิจพิศวง ป่าช้าใหญ่คือเตาไฟไยมิปลง สังเวชลงว่าเผาผีทุกวี่วัน สัตว์ผอมฤาษีพีนี้สองสิ่ง สามผู้หญิงรูปดีไม่มีถัน กับคนจนแต่งอินทรีย์นี้อีกอัน สี่ด้วยกันดูเป็นไม่

รบกวนช่วยแปลอิศรญาภาษิต บทนี้หน่อยครับ😭🙏 " กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คราน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มิเสียชอ