เราอายุ15ค่ะ ตลอดชีวิต14ปีครึ่งที่ผ่านมาเราไม่เคยไปเที้ยวไหนกับเพื่อนหรือแม้แต่ปัจฉิมก็ยังไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยเพราะพ่อแม่ไม่ให้ไปและใช้เราทำงานค่ะ แรกๆเรากผ้ไม่อะไรหรอก แต่นานเข้ามันเริ่มเบื่อแล้วก็อยากไปไหนมาไหนบ้าง เราก็ขอเค้านะไม่ใช่ไม่ขอ ขอไปดูหนังบ้าง ก็จะโดนปฏิเสธตลอดทั้งๆที่เราไม่ได้ขอบ่อยเลยด้วยซ้ำ(ประมาณเดือนละครั้ง) แล้วเค้าก็จะด่าเราว่าทำตัวไม่มีประโยชน์หาเรื่องแต่จะเที่ยว
เราอึดอัดมากๆเลยค่ะ เรากำลังคิดว่าจะหนีออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง เรารู้ว่าพ่อเราเป็นคนยังไง
ที่เราคิดตอนนี้คือเขียนโน้ตเล็กๆไว้ว่า
"หนูขอโทษที่ต้องทำแบบนี้นะ หนูอึดอัดมากจริงๆ ขอออกไปใช้ชีวิตเองนะ ไม่ต้องตาม ไม่ต้องแจ้งตำรวจ หนูจะไม่เป็นไร เชื่อใจหนูนะ หนูเลือกทางนี้แล้วและหนูมั่นใจว่าหนูจะไม่เป็นไร รักพ่อแม่นะ แต่หนูอึดอัด เป็นกำลังใจให้หนูนะ"
เรารู้ว่าถ้าพ่อเราได้อ่านท่านจะไม่ตามเรา เพราะท่านบอกตลอดว่า โตแล้วให้เลือกทางของตัวเองถ้ามั่นใจก็ลองดู
เราควรทำแบบนั้นมั้ยคะหรือเราควรจะอึดอัดแบบนี้ต่อไป
บางทีการเห็นคนอื่นเค้าไปไหนมาไหนได้ทั้งๆที่พ่อแม่ค้าก็ดุกว่าพ่อแม่เราแต่ทำไมออกมาง่ายจัง แล้วเราเองก็ไม่ได่จะไปไหน แค่ไปดูหนังคนเดียวบ้สง เดินห้าง กินชานม เราต้องการแค่นี้จริงๆ
อยากได้อิสระจากพ่อแม่
เราอึดอัดมากๆเลยค่ะ เรากำลังคิดว่าจะหนีออกไปใช้ชีวิตของตัวเอง เรารู้ว่าพ่อเราเป็นคนยังไง
ที่เราคิดตอนนี้คือเขียนโน้ตเล็กๆไว้ว่า
"หนูขอโทษที่ต้องทำแบบนี้นะ หนูอึดอัดมากจริงๆ ขอออกไปใช้ชีวิตเองนะ ไม่ต้องตาม ไม่ต้องแจ้งตำรวจ หนูจะไม่เป็นไร เชื่อใจหนูนะ หนูเลือกทางนี้แล้วและหนูมั่นใจว่าหนูจะไม่เป็นไร รักพ่อแม่นะ แต่หนูอึดอัด เป็นกำลังใจให้หนูนะ"
เรารู้ว่าถ้าพ่อเราได้อ่านท่านจะไม่ตามเรา เพราะท่านบอกตลอดว่า โตแล้วให้เลือกทางของตัวเองถ้ามั่นใจก็ลองดู
เราควรทำแบบนั้นมั้ยคะหรือเราควรจะอึดอัดแบบนี้ต่อไป
บางทีการเห็นคนอื่นเค้าไปไหนมาไหนได้ทั้งๆที่พ่อแม่ค้าก็ดุกว่าพ่อแม่เราแต่ทำไมออกมาง่ายจัง แล้วเราเองก็ไม่ได่จะไปไหน แค่ไปดูหนังคนเดียวบ้สง เดินห้าง กินชานม เราต้องการแค่นี้จริงๆ