สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ เราเข้าเรื่องเลยละกัน. เราคบกับแฟนสามเดือนแล้ว เมื่อก่อนเราคอลกันทุกวัน เราอยู่กันคนละโรงเรียนเลยไม่ค่อยได้เจอ ความสัมพันธ์ดีมากๆน้ะ เราเป็นเด็กเรียนส่วนเค้าก้เป็นเด็กที่วัยรุ่นคนนึงนั่นแหละ เราสองคนไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทัศนะคติไม่ตรงกันแต่เราก้รับกันได้น้ะ ในช่วงเดือนแรกๆก้โอเคอะ เค้าเข้าใจที่เราเรียน เค้าเข้าใจเราทุกอย่างเราก้บอกว่าเรียนน้ะเลิกดึกไรงี้  ไม่ต้องรอ พอสองทุ่มกว่าก้คอล เป็นแบบนี้ประมาณเดือนนึง แล้วพอขึ้นเดือนสองอะ อยู่ๆพอเราจะไปอ่านหนังสือเราดันไปถามว่าเหงามั้ย เค้าตอบว่าไม่เป็นไรชินแล้ว แล้วเราก้ไปตอบว่าไม่อยากให้ชิน เค้าก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง หลังจากนั้นทุกอย่างก้เปลี่ยนไปในทางที่แย่มากเลย เค้าบอกว่าเป็นยังไงก้ให้เป็นอย่างงั้นไปเลย ไปทำหน้าที่ของตัวเองเลย เค้าอยู่ได้  ตอนแรกๆมันดีมากเลยน้ะ นับวันเค้ายิ่งหายไป เราตามน้ะจนเรารู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน คนที่บอกว่าเข้าใจมาตลอดแล้ววันนึงอยู่ๆเค้าเป็นอะไร เราง้อแล้วน้ะ เราก้ทำทุกอย่างพยายามทำให้มันเหมือนตอนแรกๆ ที่คอลไป เค้าก้ไม่รับแล้วบอกอยากให้เหมือนตอนแรกๆ แต่เค้าไม่คุยเหมือนเดิมอะ. ถ้าทุกคนถามว่าทำไมไม่เลิกถ้าเหนื่อยกับที่เป็นอยู่นี้. เราขอแล้ว เค้าก้ไม่ให้ แต่ถามว่าเค้าคุยกับเราไม่ก้ไม่ เราถามว่าโกรธไรเรามั้ย ก้ไม่  งงจริง ไม่ให้เลิกด้วย เราควรทำไงกับเค้าดีอะ เราก้ไปต่อไม่ถูกเหมือนกันน้ะ เราขอเลิกเยอะมากน้ะแต่เค้าไม่เลิก เราไม่รู้ว่าเค้ายังรักเราหรือเค้าแค่ยื้อไว้เท่านั้น แต่คือทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมแล้วอะ