เราขอโทษที่ตั้งกระทู้แบบนี้ แค่เราขอพื้นที่ตั้งคำถามสักนิด ตอนนี้อึดอัด มองไปทางไหนก็มีแต่คนขยะแขยง รังเกียจ โดยเฉพาะครอบครัว และคนที่เรารัก คือเรายอมรับว่าเราก็ทำผิด แต่เราก็ใช่ว่าจะไม่ทำความดีกับครอบครัว และคนรัก แต่พวกเขาเลือกที่จะจำแต่ความผิดเราตลอด บางครั้งโคตรท้อกับงาน กับสภาวะรอบข้าง เราต้องการแค่เพียงคำพูดดี กำลังใจดีๆ แต่ไม่เคยเลยไม่ได้ยิน จนเราคิดว่าถ้าไม่มีเราพวกเขาก็เหมือนไม่รู้สึกขาดหรอกมั้ง มันทำให้ยิ่งคิดทุกวันว่าเราควรตายไปซ่ะ ควรตายๆไปซ่ะ แม้จะเคยบอกพวกเขาว่าเรากลัวสภาวะจิตไม่ต่างจากคนเป็นโรคซึมเศร้า ทุกคนก็มองว่ามันเป็นเรื่องตลก เราเหนื่อยไม่เหลือใครแล้วจริงๆ 😔😔😔😢😢